Ik heb voor het eerst van Kruistocht in Spijkerbroek, of Thea Beckman in het algemeen, gehoord toen mijn moeder het boek kocht voor mijn nicht haar Plechtige Communie. Als negenjarige was ik zo onder de indruk (zowel) van het boek (als van mijn nicht, moet ik toegeven), dat ik prompt naar de bibliotheek trok om zelf eens te zien waarover het allemaal ging. Tegen mijn twaalfde had ik al Beckmans boeken verslonden (Kinderen van Moeder Aarde, Het Helse Paradijs en Het Gulden Vlies van Thule staan nog steeds boven mijn bed), dus het zal jullie wel niet verbazen als ik zeg dat ik een klein gat in de lucht sprong toen ik hoorde dat één van haar turven eindelijk op het witte doek zou verschijnen. Schandalig genoeg heb ik de film nog niet gezien (geen tijd en geen zin om hem hier in het Nederlands/Vlaams te zien), dus stil ik voor het ogenblik mijn honger met de muziek.
De keuze van componist was verrassend. Piet Goddaer (aka Ozark Henry) mag hier in België een gewaardeerd popmuzikant zijn, bij onze goede Noorderburen is hij niet zo bekend, en bovendien: kent hij iets van filmmuziek?
Ik vind eigenlijk dat zijn eerste stapjes in de filmmuziekwereld niet slecht zijn, zeker ook rekening houdend met het budget, ed. Je kunt niet verwachten dat de muziek van een “kleine” Europese coproductie even “vol” klinkt als die van de grote Hollywood-films (alhoewel de muziek van Karakter of Daens wel erg dicht in de buurt kwam…).
Aangezien ik de film dus nog niet gezien heb, kan ik me ook maar enkel afstemmen op de muziek van het officiële album, en misschien nog best, want er is blijkbaar een heuse controverse over de andere muziek die niet op de soundtrack staat maar wel in de film voorkomt. Deze zou, volgens verschillende bronnen, NIET van Goddaer zijn, maar van componist Jurre Haanstra. Op de cd staat die naam nergens te bekennen, maar er zou toch zo’n 80% van de muziek in de film van Haanstra’s hand zijn… Meer weet ik er ook niet van, en ik ga er me eerlijk gezegd niet door laten beïnvloeden bij mijn bespreking van het album, waarvan, voor mijn part, de muziek toch vooral van Goddaer is…
Anyway, heel veel uitleg, maar wat valt er over de muziek zelf te zeggen? Ik heb al even aangehaald dat ik hem zeker niet slecht vind. Natuurlijk zijn er, als een popartiest de muziek schrijft, de onvermijdelijke popsongs, waarvan het tedere “Christmas in Vegas” of het originele “Sprinklers in the Sky” (de noten worden letterlijk gezongen) wel de uitschieters zijn. In “Sprinklers” wordt trouwens zowel aan het begin als op het einde een themaatje geïntroduceerd dat ook in andere tracks terugkomt (“Winter Solstice”, “Euphory”). De score zelf begint met de vierde track “Crusade in Jeans”. Het is helemaal niet de muziek die je voor een historische film zou verwachten. Alhoewel … het verhaal start natuurlijk in het heden (een heden waarin dan wel tijdrijzen mogelijk is – vandaar misschien de futuristische sound: effecten, elektrische gitaar, …). Vanaf de tweede helft van de track, komen de strijkers (en ook een vocalise) meer en meer op de voorgrond, wat eigenlijk een erg mooi resultaat geeft. Minpunt is dat de track vrij lang duurt en aansleept, en dit is iets dat jammer genoeg over de meeste scoretracks kan gezegd worden.
“Amen” is één van mijn hoogtepuntjes: de nogal anachronistische vocalises (Goddaer kan zijn popstem niet wegsteken!) vloeken niet met de meeslepende strijkers (die bassen!). Erg mooie melodie die in variatie ook in “Shadowplay” terugkomt.
Heel veel tracks zijn onderscore, met weinig opvallende melodiëen en zware strijkers – vooral dus sfeerschepping. Ook is de muziek erg visueel en lijkt echt dicht te liggen bij wat er op het scherm gebeurt (daarvoor is het natuurlijk filmmuziek). De meest frappante voorbeelden zijn “Winter Solstice” (met komische elementen) en het dissonante “Manifesto”.
“Knives out” is het opvallendste actie-stuk, met vooral veel koper, percussie – misschien iets te cliché en te oppervlakkig.
Persoonlijk gaat mijn voorkeur vooral uit naar de pseudo-Gregoriaanse-vocalise-stukken zoals het eerder genoemde 'Amen”, maar ook “Sursum Corda” en zeker “Deus Creator Omnium”. Goddaer’s moderne stem, in combinate met de Latijnse teksten en klassieke orkestratie (minder voor “Sursum Corda”) vatten eigenlijk mooi het basiselvertrekpunt van het boek en de film samen: een moderne, gewone jongen uit de 20ste/21ste eeuw die plots midden in een kinderkruistocht in de Middeleeuwen (ik durf er geen eeuw op te plakken) terechtkomt.
Al bij al dus, of de muziek nu van Goddaer of Haanstra is, een vrij aangename score die ondanks de soms nogal langdradige tracks toch wel wat te bieden heeft.