Ambulance
(Digital)

Dit is de 28e recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: Mission: Impossible - Fallout
Volgende: Sons of Liberty

De Amerikaanse thriller Ambulance is geregisseerd door Michael Bay (Pearl Harbor, 5 Transformers films, Armageddon), die ook medeproducent was. De film is een remake van een Deense film. Aanvankelijk zou Bay een andere film gaan maken, maar die werd vanwege de Covid-pandemie afgeblazen. Daarop zag hij kans om deze thriller te maken voor een relatief beperkt budget, maar de film kwam niet uit de kosten. De critici vonden de film wat aan de magere kant, wat op zich vrij positief is, omdat veel recensenten Bay's films vaak als pulp beoordelen.
Het verhaal draait om Will Sharp (Yahya Abdul-Mateen II), wiens vrouw ernstig ziek is. Maar geld voor een operatie is er niet. Zijn adoptiebroer Danny (Jake Gyllenhaal) is een beruchte crimineel en is bereid om Will mee te laten doen aan een bankoverval, wat hij zelf eigenlijk niet wil. Maar voor Amy heeft hij alles over. Bij de overval gaat het echter fout en wanneer een speciale politie-eenheid komt weten die de overvallers neer te schieten. Alleen Danny en Will weten zich met een gijzelaar terug te trekken, maar dan schiet Will hem per ongeluk neer. In hun poging te ontkomen aan de politie overmeesteren ze de ziekenwagen waarin de gijzelaar behandeld wordt...

De muziek bij deze actiefilm is van Lorne Balfe, die er een voornamelijk elektronische score voor componeerde. Overigens worden af en toe ook akoestische instrumenten toegepast, maar die vallen in het elektronische geweld bijna niet op. Daarnaast zijn er een paar tracks die voluit orkestraal zijn en met prachtige arrangementen hoge ogen scoren. De eerste daarvan is 'Brothers', die met mooie ingetogen pianoklanken begint, waarna koperblazers toegevoegd worden, die wat verder wel lijken te klinken. Dat geeft een mooi effect. Vervolgens komen de strijkers erbij en langzaam maar zeker neemt het volume toe. Dan komen de snare-drums erbij en zo loopt de muziek tegen vier minuten naar een mooie climax, om vervolgens met een solo trompet en strijker door te spelen naar de fade-out.
Een andere deels orkestrale, deels elektronische track is het prachtige 'Heroic Deeds', waarin een fraaie melodie in een melancholiek arrangement is gezet en waarbij piano en strijkers over een elektronische underscore spelen. Ook 'Rescue Me' is een ingetogen track met hoofdzakelijke elektronische klanken, maar dan op een meer dramatische manier gespeeld, waardoor er een zekere triestheid over de muziek hangt, die naar het eind wegloopt met steeds minder klanken. Akoestische instrumenten komen er in deze track overigens niet aan te pas.
De veruit fraaiste track van het album is gelijk ook de afsluitende track 'The Rescuers' en werkt eigenlijk een beetje als een ode aan deze heroïsche mensen, die alles in het werk stellen om levens te redden. De voluit orkestrale muziek is bijzonder melodieus en prachtig opgebouwd. Het hoogtepunt van het album.

Het album opent met de vol elektronische track 'Just Our Tuesday Afternoon', waarbij je een rustig middagje denkt te krijgen. Maar niets is minder waar. De muziek davert direct in een soort techno-beat en bijbehorend volume je luidsprekers uit. Met veel effecten, rare klanken en vreemde geluiden zet Balfe hier een nogal chaotisch klinkende techno-track neer. Not my cup of afternoon tea, zal ik maar zeggen. En deze stijl bepaalt de hoofdmoot van de muziek op het album.
In de techno-kleuring van de muziek speelt snelle percussie een belangrijke rol. Dat geeft de muziek een zekere drive, maar de heldere percussieklanken werken daarbij wel vaak een beetje op de zenuwen. Een deel van die muziek zal vast met de spannende achtervolging te maken hebben, maar het spreekt als luistermuziek niet aan, al helemaal niet wanneer niet zo'n techno- of trance-liefhebber bent.
Soms vervalt de muziek tot een soort soundscape, zoals in 'Let's Go', die voor een groot deel alleen maar bestaat uit klanken en geluiden. Wanneer halverwege de percussie invalt is er nog geen enkele melodieuze noot gespeeld, en dat blijft zo tot het eind. De hele track zit op 1 toonhoogte. En ook 'Don't Shoot a Cop' zit daar dichtbij. Het is weliswaar allemaal behoorlijk ritmisch en zeker niet chaotisch, maar qua beluisterbaarheid valt het niet mee. Ongeveer halverwege is er zowaar nog iets van melodie in deze track te herkennen. Dat geldt zeker niet voor alle tracks, want het gehalte aan melodieloze muziek is vrij hoog. En dat geeft als luisteraar naar het album geen pré.

In een interview liet Balfe al weten dat hij zijn muziek niet aanpast voor een aangenamere luistersessie vanaf CD. Het is voor de film gemaakt en zo staat het op het album. Hij componeert dan ook ten behoeve van de film en beschouwt zich vooral eerst een filmmaker, dan pas componist, zoals hij van zijn leermeester Hans Zimmer onderwezen kreeg.

Kortom, met zijn muziek voor de Michael Bay thriller Ambulance heeft Lorne Balfe een nogal elektronische score gecomponeerd. Zijn muziek heeft een stevig techno-gehalte, van snelle ritmes en up-beat drumpercussie. Melodie is in veel van die elektronische track niet te vinden. Ze bestaan veelal alleen uit melodieloze klanken, geluiden en effecten, die vooral bedoeld zijn om de spanning in de film op te pompen. Als luisteraar naar het album met de muziek van deze film is dat allemaal geen feest. Tenzij techno jouw ding is natuurlijk. Gelukkig heeft Balfe in zijn score ook voor tracks gezorgd die juist wel prettig in het gehoor liggen, met soms zelf bijzonder fraaie en volle orkestraties met echte instrumenten. Vooral de afsluitende track is een waar luisterfeestje. De waardering wordt echter vooral bepaald door de techno-kleuring, terwijl de orkestrale tracks de waardering nog weten op te krikken tot 47 uit 100 punten.