Cars 2

Michael Giacchino en animatie; het is een magische tandem die in de voorbije jaren enkele top rate scores heeft opgeleverd! Zijn Oscar winnende score voor ‘Up’ is misschien zijn meest poëtische in het genre, ‘The Incredibles’ blijft een tour de force die tot op vandaag ongeëvenaard blijft. Met ‘Cars 2’ doet de componist terug een gooi naar absoluut swingend en groovend entertainment, zonder in herhaling te vallen.

De standaard orkestbezetting werd hiervoor aangevuld met - naast extra kopers - een ganse batterij aan: percussie, drums, gitaren, funky Hammond-geluiden en surfrock riffs. Niks nieuws onder de zon misschien, maar Giacchino blijft toch steeds verrassen door fris en inventief om te gaan met de middelen die nodig zijn om beelden tot leven te brengen. Een sleutelbegrip hierbij is melodie. In tegenstelling tot vele blockbusters van tegenwoordig waar een grote, saaie leegte gaapt aan melodisch materiaal, levert de componist hier een weelde aan muzikale ideeën en motieven aan. Het hoofdthema is zoals het hoort de heerlijke rode draad doorheen de score, passend geïntroduceerd in de openings-scoretrack ‘Turbo Transmission’. Het doet wat terugdenken aan zijn muziek voor ‘Speed Racer’ en heeft zeker gelijkenissen met het hoofdthema die Howard Shore componeerde voor ‘The Departed’. Kortom een sterk thema dat blijft hangen.

De score voor ‘Cars 2’ klinkt alvast een stuk meer samenhangend dan zijn voorganger ‘Cars’ die Randy Newman bij elkaar schreef. Newman’s songwriting mag dan wel top zijn, zijn underscore leunt enorm hard op de ‘Mickey Mousing animation way of scoring’ wat Newman erg goed doet, maar wat minder vlot beluisterbaar is op CD.

‘Mater the Waiter’ & ‘Radiator Reunion’ is heerlijk lichtvoetige muziek met een folky touch die heel aanstekelijk werkt. Een flinke brok actie is te horen in ‘Tarmac the Magnificent’. Zoals het hoort moet er naast avontuur ook wat spanning te ontdekken zijn en dat gebeurd in ‘Kranking up the Heat’. Een vintage Giacchino met een heerlijke opbouw die een sinistere toon toevoegt aan de score. Uiteraard ook geen helden zonder passende koper-fanfare met vigeur gebracht in ‘Porto Corsa’. Het klinkt allemaal zo vanzelfsprekend wat alleen maar kan betekenen dat Giacchino nog steeds in topvorm verkeert. Enig minpuntje van een anderzijds voortreffelijke score is de opname. Die klinkt bij momenten erg droog in reverb en wordt daardoor kleiner wat de combinatie van bvb. de gitaren & kopers niet altijd ten goede komt in het algemene muziekbeeld. Het mag dan misschien niet zo ‘crisp’ klinken als ‘The Incredibles, het is zeker een even entertainende score! Een aanrader.