Caddyshack

De comedy Caddyshack draait om een golfbaan met z'n spelers en personeel. De spelers gedragen zich als snobs en omhooggevallen sufferds, terwijl het personeel zich gedraagt als wereldvreemde burgers, die alleen aanwezig zijn om een paar centen te verdienen. De golfspelers en het personeel zitten elkaar dan ook voortdurend dwars. En ondertussen probeert een van de caddy's wat geld te verdienen voor z'n opleiding. Maar dat gaat natuurlijk niet vanzelf...

Het grootste deel van deze soundtrack bestaat niet uit muziek van de scorecomponist Mandel, maar uit songs van Kenny Loggins. Op zich heel aardige songs, vooral de song Lead The Way is bijzonder fraai, met een prachtige melodie. De vijfde song is een ruige symfonische rocksong van de band Journey, die overigens best prettig in het gehoor ligt.
There She Goes is een instrumentale track van een groep die zich The Beat noemt. Het is een vrij stevige orkestrale track, die zo onderdeel van de score van Mandel zou kunnen zijn. De track heeft iets weg van marsmuziek, maar dit wordt op het eind met vol orkest aangevuld met hoge vrouwenstemmen, die het wat vreemd laten eindigen.
Divine Intervention is de eerste feitelijke score track, maar die ligt in het verlengde van de vorige track, met dezelfde soort instrumentatie en vrouwenstemmen. Een heel aardige track, die vol orkestraal klinkt, vooral met blazers.
Daarna volgt de track Marina, een nogal jazzy track, die overigens wel vlot wegluisterd. De slepende violen op de achtergrond en de pingelende piano op de voorgrond die de melodie voor z'n rekening neemt. Daarbij die typische percussie en begeleiding, die het een echte jazz track maken.
De voorlaatste track is een typische comedy-song. Een hele snelle track waarin Hilly Michaels met een tenorstem in een soort veertiger jaren vervorming een komische tekst zingt op een hele leuke melodie, die door z'n snelheid goed overkomt.
De afsluitende track is weer van de score van Johnny Mandel en heeft ook een hoog tempo, als een snelwandelmars. Daar doorheen gooit Mandel nog eens een paar elektrische gitaren met een ruige klank, die een nogal afsteken tegen de orkestmuziek, maar het past uitstekend in de comedy-stijl van de muziek.

Kortom, een aardige soundtrack met een paar fraaie songs en een aantal instrumentale tracks met een vrij hoog comedygehalte en toch goed beluisterbaar.