The Sisterhood of the Traveling Pants 2

Rachel Portman, een van de weinige vrouwelijke componisten in de wereld van filmmuziek, maakte haar hoogtijdagen mee ten tijde van haar prachtige werken zoals Chocolat, The Cider House Rules en niet te vergeten Emma. Sindsdien is ze, helaas, gedegradeerd tot componist van veel minder goede films, en helaas is de kwaliteit van de muziek meegegaan. Waar Mona Lisa Smile nog enigszins in het vaarwater kwam met haar oude werk, is alles na Chocolat minder geworden. The Sisterhood of the Travelling Pants is gelukkig een uitzondering op.

Het is geen gigantische ‘’comeback’’ geworden van Portman, als ze die nodig zou hebben, maar toch is dit een score die milde interesse wekt als je hem beluisterd. Vooral de piano en het soepel klinkende strijkwerk maken deze score zowel vermakelijk als interessant. Maar er is meer. Het hoofdthema is totaal niet groots, meeslepend of zelfs memorabel, maar blijft toch wel een dag in je hoofd zitten. Er is natuurlijk ook enigszins emotionele lading meegegeven: ‘’Bridget’’ en ‘’The Letters’’ zijn prachtig uitgevoerd en danken hun kracht aan sterk strijkspel en een piano als het eventjes stilvalt. En natuurlijk kan de klarinet, waarschijnlijk het favoriete instrument van Portman, niet ontbreken. Deze doet zijn werk vooral goed in ‘’Lena’’. Portman heeft in 2008 geen gigantische comeback gemaakt, en zal ook geen nominaties ontvangen. Maar ze heeft wel een aanstekelijke score gemaakt die ondanks zijn korte speelduur lekker beluistert. Een van de beter verzonnen en uitgevoerde werken van Portman sinds jaren.