De Amerikaanse SF-film
Dune is geregisseerd door Denis Villeneuve (Blade Runner 2049, Arrival, Sicario) en is een remake van de gelijknamige, maar geflopte film van David Lynch uit 1984. Beide films zijn feitelijk gebaseerd op het beroemde boek Duin van Frank Herbert. De film is eigenlijk het eerste deel van een tweeluik, maar de productie van dat tweede deel hangt af van het succes van de eerste en moest na de release van deze eerste film nog uitonderhandeld worden. Dit eerste deel is in ieder geval door de critici goed ontvangen en lijkt het ook in de bioscopen goed te gaan doen.
Het verhaal speelt zich af in een verre, onbenoemde toekomst. Leto (Oscar Isaac) is hertog van het geslacht of huis Atreides, die de macht hebben waar hun vijanden op azen. Die vijanden worden aangevoerd door het huis Harkonnen, waar Vladimir (Stellan Skargard) de leiding heeft. Wanneer Leto de leiding krijgt toebedeeld over de woestijnplaneet Arrakis, beseft hij dat dit mogelijk een val is van zijn vijanden, maar toch wil hij op die barre zandplaneet leiding geven aan het delven van 'spice', een van de kostbaarste grondstoffen van het universum. Dat is een gevaarlijke operatie vanwege de aanwezigheid van zandwormen, maar als er dan verraad in het spel is, moet zijn zoon Paul (Timothee Chalamet) met Lady Jessica (Rebecca Ferguson) naar de Fremen, een lokale stam, ver weg in de duinen van Arrakis...
De muziek bij deze film is van niemand minder dan Hans Zimmer, die graag met Villeneuve wilde samenwerken vanwege hun passie voor het boek van Herbert. Ook de goede verstandhouding bij hun vorige samenwerking voor Blade Runner 2049 hielp daaraan mee. Zimmer liet er zelfs de score voor Nolan's Tenet voor lopen.
Beide mannen wilden dat de muziek bij de film een soort 'verheven' werking zou hebben, immers religie speelt een belangrijke rol in de cultuur die de film laat zien. Daarom spelen koorklanken van met name vrouwenstemmen een belangrijke rol in de score. Maar verwacht van die stemmen geen hymnische melodieën, want die ontbreken bijna volledig. Wat ook meespeelt is dat Zimmer zijn muziek soms een wat Oosterse kleuring mee heeft gegeven, waarmee de muziek het woestijnkarakter van de film benadrukt. De vrouwenstemmen hebben daarbij een belangrijk aandeel, omdat ze soms enigszins klinken als Arabische koorklanken. Overigens zijn ook donkere mannenstemmen in de muziek van een aantal tracks te horen.
Zimmer heeft voor de muziek bij de film nieuwe instrumenten en klankkleuren gebruikt, die hij zelf heeft ontwikkeld. Zijn score is hoofdzakelijk elektronisch geproduceerd, maar hij heeft ook de nodige akoestische instrumenten toegepast. Het belangrijkste bestanddeel van de muziek is echter de underscore, de basisklanken waarop alle muziek rust. Deze basisklanken bestaan vooral uit een laag donkere, grommende geluiden, die in de bioscoop goed tot hun recht zullen komen, vooral wanneer die zaal een Dolby Atmos systeem heeft, waardoor je wordt ondergedompeld in die laag vibrerende tonen.
Maar los van de film geven die klanken de muziek toch een wel erg donkere en grimmige kleuring. Weliswaar heeft Zimmer hier bovenop de nodige extra instrumentaties gezet, maar een flink deel van de muziek bestaat hoofdzakelijk uit die lage grommende klanken, die beperkt melodieus zijn en vooral in mineur staan, waardoor die klanken een wat somber idee geven van de gebeurtenissen in de film, die ik overigens nog niet heb gezien.
De muziek die Zimmer heeft gecomponeerd mag dan volgens Villeneuve iets verhevens hebben, het is in ieder geval niet erg melodieus en heeft zeker geen hymnisch karakter. Zimmer heeft vooral met klanken, geluiden en effecten gewerkt, die een bepaalde sfeer moeten oproepen. En die sfeer is er zeker, maar het is geen aangename sfeer, daarvoor is de muziek te spannend of soms zelfs creepy. Het gebrek aan melodie speelt de muziek daarbij zeker parten, al zal het voor de film allicht perfect uitpakken. Maar om los van de film naar te luisteren is deze score geen aangename belevenis. De muziek ligt niet lastig in het gehoor, maar qua genietbaarheid houdt het niet over.
Er zijn wel een paar tracks die best aangenaam en net iets melodieuzer zijn, zoals de track 'Armada', die overigens een beetje doet denken aan Zimmers muziek uit Inception, terwijl halverwege doedelzakken lijken te zijn toegepast. Zo zijn er soms ook andere elementen die herkenbaar zijn, maar overwegend heeft Zimmer echt iets laten horen wat nieuw is. Die nieuwigheid zit hem dan vooral in de toegepaste klanken en geluiden. Ook de stemmen die Zimmer ingezet heeft werken mee aan die aparte sfeer in de muziek, niet alleen de koorklanken, ook de chants die af en toe voorbij komen.
Het album sluit af met de track 'My Road Leads to the Desert', wat eigenlijk nog een van de meest melodieuze tracks is. Hierin komen ook de vrouwelijke koorklanken weer terug, terwijl de grommende onderlaag steeds moduleert naar andere klankniveau's. De track loopt uit naar een best fraaie climax.
Kortom, de muziek bij deze nieuwe versie van
Dune is van Hans Zimmer en dit album bevat de complete score van de muziek bij de film. Het eerder uitgebrachte album
The Dune Sketchbook was een album die vooral muzikale ideeën voor de film uitwerkte, maar niet een echt score-album. Zimmer's muziek voor deze film heeft fraaie klanken, en vooral de vele koorklanken doen het goed om een lichte Oosterse woestijnsfeer neer te zetten. De muziek zelf bestaat echter hoofdzakelijk uit klanken en geluiden, die veelal nauwelijks melodieus zijn en hooguit wat meanderen op verschillende toonhoogtes. Zimmer heeft allerlei nieuwe instrumentaties opgezet, die een wat exotische, maar sombere sfeer neerzetten. Veel muziek bestaat uit nauwelijks meer dan een basisklank van grommende lage tonen. Daar bovenop heeft Zimmer dan z'n overige klanken, geluiden en effecten geplaatst. De muziek zal allicht perfect bij de film passen, maar het grote gebrek aan fraaie melodieën in geweldige arrangementen, waar Zimmer toch beroemd mee geworden is, doet behoorlijk afbreuk aan de genietbaarheid los van de film. Dat is jammer en brengt de waardering voor deze score op slechts 69 uit 100 punten.