West Of Sunshine
(Digital)

De Australische film West Of Sunshine is geregisseerd door Jason Raftopoulos, die daarmee zijn eerste bioscoopfilm maakte. De korte film van nog geen anderhalf uur is opgenomen in Melbourne, zonder speciale sets en met het gewone dagelijkse straatbeeld met nauwelijks figuranten, maar echte mensen en bestaande bedrijven. De film is door de critici overwegend goed ontvangen, maar is een kleine film gebleven, waarover weinig informatie te vinden is.
Het verhaal speelt zich af in één dag en draait om Jim (Damian Hill), die werkt bij een bezorgdienst, maar in de schulden is geraakt bij de eigenaar van het bedrijf waarvoor hij eerder werkte. Op die dag krijgt hij tot vijf uur de tijd om zijn schulden af te lossen, anders zullen de gevolgen groot zijn. Hij haalt zijn tienerzoon Alex (Tyler Perham, Hills echte stiefzoon) op bij zijn ex, want het is zijn oppasdag. Zijn tegenstribbelende zoon heeft echter geen respect voor hem. Om zijn schulden af te kunnen lossen leent hij wat extra geld van zijn vriend Steve, om bij die middag bij de races op een paard te wedden...

De muziek bij deze low-budgetfilm is van Lisa Gerrard en James Orr. Hun score werd door het filmpubliek hoog gewaardeerd. De muziek is overwegend vrij rustig en is met minimale middelen gecomponeerd. De muziek is dan ook niet orkestraal, maar gespeeld door een beperkt ensemble, waarbij een groot deel van de muziek uit de elektronische zwarte doos komt.
Een belangrijk instrument in diverse tracks is natuurlijk de stem van Gerrard zelf. Zij zingt vaak zonder woorden veelal de melodielijn, maar ook af en toe een tegenmelodie, terwijl ze een paar keer ook woorden zingt, hoewel die niet verstaanbaar zijn.
Gerrard is bekend geworden met haar medewerking en stem voor de score van Hans Zimmer voor Gladiator. Maar waar haar stem daar vaak een nogal lage toonsetting had, is dat in de meeste van haar eigen scores niet het geval. Ook hier is dat zo en zingt ze op een 'normale' toonhoogte.

De melodieën van de score spreken meestal niet echt aan en verklanken meer een soort sfeer, dan dat ze de emoties van de personages bijstaan. Een aantal tracks hebben een wat poppy kleuring, vanwege het gebruik van drums of elektrische gitaren. Dat zijn overigens vaak wel de iets aangenamere tracks. De openingstrack is daar een heel aardig voorbeeld van, alleen spreekt hier de melodie niet zo aan. Dat is wel zo in de afsluitende track, die daarmee veruit de fraaiste van het album is. Overigens zingt Gerrard in beide tracks een onverstaanbare tekst.
De piano is in deze score een opvallend instrument, die in een aantal tracks voorbij komt. Vaak wordt de piano daarbij ondersteund door een elektronische ondergrond, maar soms wordt de piano ook solo gespeeld. Dat geldt ook voor andere instrumenten die nogal eens solo of op een lichte begeleiding van elektroniche klanken voorbij komen, zoals viool, getokkelde gitaar, elektrische gitaar met slide-klanken, harp, maar ook solo elektronische klanken.
De muziek klinkt redelijk vol, maar dat komt vooral vanwege de elektronische spectrumverbreding die is toegepast, of door wat meer galm toe te voegen.
Soms lijkt de muziek een beetje tegen het inheems-Australische aan te hangen, zoals in 'Deliveries', waarin een didgeridoo op de achtergrond hoorbaar is, terwijl lichte percussie meewerkt aan die wat etnische kleuring.

Kortom, met hun muziek voor West Of Sunshine hebben Lisa Gerrard en James Orr een score gecomponeerd die op zich goed te beluisteren is, maar die los van de film wat minder aanspreekt. Een flink deel van de muziek heeft een wat minimale aankleding, waar overigens de stem van Gerrard vaak nog de nodige volume aan weet te geven. De muziek is hoofdzakelijk elektronisch gemaakt, met aanvulling van enkele akoestische instrumenten. Toch klinkt de muziek redelijk gevuld, wat zeker bijdraagt aan de beluisterbaarheid. Het zijn echter met name de vrij magere melodieën die de waardering omlaag halen. Toch zijn er zeker ook een paar fraaie tracks aanwezig, en is de muziek overwegend prima beluisterbaar, maar zonder dat het allemaal echt aanspreekt. De waardering blijft dan ook hangen op een redelijke 65 uit 100 punten.