Trolls World Tour
Original Motion Picture Score

Dit is de derde recensie uit een serie van Theodore Shapiro.

Vorige: Heist
Volgende: The Devil Wears Prada

De Amerikaanse animatiefilm Trolls World Tour is een muzikale komedie uit de studio van Dreamworks Animation. De film is geregisseerd door Walt Dohm, die daarbij geholpen werd door debutant David P. Smith. Dohm werkte eerder al als regisseur mee aan Trolls, de voorganger van deze film, die daarmee de tweede film uit een serie is. In 2023 kwam de derde film van de serie uit, ook weer geregisseerd door Dohm. De film kwam uit in de bioscopen, maar vanwege de covid-pandemie werd besloten om de film tegelijk bij de streaming-diensten onder te brengen. Na de gebruikelijke drie maanden kwam deze ook op dvd uit. De critici waren redelijk positief over de film.
Het verhaal draait om muziek, waarbij elke trollenstam z'n eigen muziekstijl heeft. Vroeger waren ze allen één stam, waarin verschillende stijlen verenigd waren, maar elke stijl ging z'n eigen weg. De Hard Rock trollenstam wordt geleid door koningin Barb (stem Rachel Bloom), die leider van alle stammen wil worden. Eerst wordt de techno stam van koning Trollex (stem Anthony Ramos) aangevallen met gitaren als wapens. Vervolgens krijgen de andere vier stammen, Funk, Country, Klassiek en Pop, een brief van Barb, om zich weer samen onder één leider te voegen. Maar koningin Poppy (stem Anna Kendrick) van de Pop stam, gaat op zoek naar Barb, om te zien of ze nog een trollenhart heeft...

De muziek bij deze muzikale animatiefilm is van Theodore Shapiro, die er een score voor combineerde, waarin hij allerlei stijlen ingezet heeft. De vele songs die in de film te horen zijn, zijn op een apart soundtrack-album uitgekomen. Dat soundtrack-album werd geproduceerd door Justin Timberlake, die ook een aantal songs schreef en de stem van het personage Branch in de film vertolkt. Deze recensie gaat echter over het album met de score van Shapiro.

Shapiro heeft een nogal actiegedreven score voor deze film gecomponeerd. Daarin heeft hij de verschillende tracks niet in een specifiek muziekstijl gezet, maar eigenlijk lopen alle muziekstijlen door elkaar heen in de verschillende tracks. Dat leidt ertoe dat de muziek nogal lastig in het gehoor ligt, want de invloeden van al die stijlen zijn vaak binnen een track even kort te horen, en vaak zo gecomponeerd dat die stijl dan even binnen het geheel van de actiegedreven muziek valt.

Een nadrukkelijk aanwezige stijl is die van de hardrock, wat ook wel voor de hand ligt vanwege het verhaal van de film. Een flink aantal tracks zijn toch wel voorzien van een stevige portie raggende gitaren en heftige drumpercussie.
Het album opent echter vrij rustig, met een paar tracks die meer in de Pop-muziekstijl zitten. Bij de derde track horen we achter elkaar korte fragmenten van de verschillende muziekstijlen in de film. De echte hardrock stijl komt voor het eerst in de track 'Queen Barb's World Tour' naar voren, waarin raggende gitaren de hoofdrol spelen. Dat loopt nog even door in de volgende track, die daarna echter vrij ingetogen verder kabbelt. Ook 'Journey Begins' is een tamelijk rustige track, die ook nog redelijk melodieus is.
Dat geldt ook voor 'Symphonyville', die het kalme tempo een paar keer afwisselt met klassieke motieven, zoals het bekende motief uit de vijfde symfonie van Beethoven. Dat specifieke motief wordt in een rockversie gebracht aan het begin van 'The Pinky Promise', maar gaat dan al snel over in rustiger klanken.

Die nogal ruige rockklanken komen opnieuw naar voren in 'To Queen Barb'. De track 'Arriving in Lonesome Flats' begint met die rockstijl, maar gaat later over in een lichte countrystijl. Ook 'Hickory to the Rescue' bevat wat meer country-achtige klanken. De jazzy stijl horen we vooral in de track 'Smooth Jazz Chaz', waarin een saxofoon de melodie speelt. Het is een heel aardige track, die meer in een poppy stijl gekleurd is.
Mooie stevige filmmuziek horen we in 'A Broken Pinky Promise', waarin zelfs een klaaglijke oosters klinkende vrouwenstem meezingt. De funky stijl komt naar voren in 'Cooper's Origin Story' en de daarop volgende 'The Truth of Who we Are'. Hierin komen elektronische geluidseffecten voorbij, die typerend zijn voor die muziekstijl.
De rock-stijl komt beperkt terug in 'Barb's Mission Accomplished' en 'One Nation under Rock', maar volop in 'Your Former Leaders', die dan overigens een plezierig arrangement heeft. Ook in 'Branch to the Rescue' en 'Zombified' komt die rockstijl terug, maar dan in een minder genietbare kleuring.

Een vreemde track is 'Heartbeatbox', met een nogal ritmische rap-achtig begin, in een wat irritante stijl. Maar na ruim een minuut vallen rap en ritme weg en krijgt de track een veel prettiger karakter. Eigenlijk is deze langste track van het album de afsluitende track, want de negen seconden durende afsluiter is de moeite niet waard.

Kortom, met zijn muziek voor de animatiefilm Trolls World Tour heeft Theodore Shapiro vast wel een heel passende score gecomponeerd, die mooi aansluit bij de zes verschillende stammen in het filmverhaal, die elk hun eigen muziekstijl als kenmerk hebben. Al die stijlen komen terug in de score, maar dat maakt het voor de luisteraar, los van de film, wel wat rommelig. Daar komt bij dat hardrock een beetje als overheersend idee aanwezig is, in vaak wat minder toegankelijke arrangementen. Een deel van de muziek op dit album heeft meer een underscore-gehalte en is daardoor wat saai. De waardering voor dit album blijft daardoor wat achter en komt zo op 63 uit 100 punten.