Open Water

De Amerikaanse dramafilm Open Water is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en is geregisseerd door Chris Kentis en geproduceerd door zijn vrouw Laura Lau. Beiden zorgden ook voor de financiering van de film, die slechts 120.000 dollar kostte om te maken, en maar liefst 55 miljoen opleverde, waarbij het echtpaar de film overigens al eerder had verkocht. De film is door de critici overwegend goed ontvangen en was erg succesvol. De film wordt aangeprezen als een thriller of zelfs een horrorfilm. Ik heb de film gezien en deze is zeker spannend, maar volgens mij vooral dramatisch.
Het verhaal draait om het echtpaar Susan Watkins (Blanchard Ryan) en Daniel Kintner (Daniel Travis), wiens huwelijk een beetje in het slop zit. Ze besluiten een vakantie te boeken om te gaan duiken. Daar sluiten ze zich aan bij een groepsdagtocht naar de open zee. Er gaan twintig duikers mee, en op zee blijkt de duik erg plezierig te verlopen. Als de tijd om is en allen weer aan boord zijn worden er opnieuw twintig geteld, en ze vertrekken. Maar terug in de haven blijkt een stel blijkt echter dubbel geteld, terwijl Susan en Daniel nog in zee zijn. Als zij boven water komen blijkt de boot te zijn vertrokken zonder hen. Dan beginnen ze langzaam af te drijven...

De muziek bij deze dramathriller is van Graeme Revell, die er een passende score voor componeerde. Zijn muziek heeft echter erg veel weg van soundscape, met allerlei klanken en geluiden die waterig en ongemakkelijk overkomen. Revell heeft zijn geluiden zo gemaakt dat het bij veel ervan lijkt alsof ze onder water klinken. Die geluiden hebben dan ook een soort industriële kleuring, met veel doffe galm, waarmee de spanning in de film op veel momenten wordt aangewakkerd.
Revell's score lijkt echter niet op muziek, want melodie of herkenbare instrumentatie is volledig afwezig. Die score tracks zijn dan ook niet erg genietbaar. Toch zijn die klanken en geluiden ook niet erg creepy, dus al te storend is het allemaal ook niet.

De meeste geluiden zijn elektronisch gevormd, maar op spaarzame momenten lijken er zowaar wat akoestische instrumenten te zijn toegepast, met name percussie.
Het album bevat overigens slechts zes tracks van de score van Revell. Een zevende track van de score is van Yoav Goren en Jeff Fayman, die met 'The Nest' een track gemaakt hebben die vergelijkbaar is met de tracks van Revell. Zij zijn de heren achter Immediate Music, die vooral muziek voor filmtrailers maken. In 2017 is hun bedrijf overgenomen door het grote BMG.

Behalve de muziek van de score staan er op het album ook nog een groot aantal songs. Dit zijn veelal songs met een Caraïbische, Polynesische of Indonesische kleuring of een soort oude hymnes, en ze bestaan veelal uit meerstemmige zang. Soms is dat van enkele zangers, soms van een meisjeskoor. Het zijn overwegend wat oudere songs en de kwaliteit laat vaak nogal te wensen over. Daarbij zijn een flink aantal van die acht songs niet erg aantrekkelijk voor onze verwende westerse oren, want een deel komt toch wel wat folkloristisch over.

Kortom, met zijn muziek voor de low-budgetfilm Open Water heeft Graeme Revell een nogal soundscape-achtige score gemaakt, die vooral bestaat uit geluiden en klanken. De muziek bevat geen melodie en nauwelijks herkenbare instrumenten, want die klanken komen vooral uit de elektronische trukendoos. Ze hebben een waterig en dof karakter en de muziek van score is dan ook niet erg genietbaar. Dat geldt overigens ook voor de acht nogal folkloristische songs op het album, waarvan de kwaliteit nogal te wensen overlaat. De waardering voor de scoremuziek komt niet hoger dan 42 uit 100 punten, voor de songs is dat 52 punten, waardoor de waardering voor dit album blijft steken op slechts 48 punten.