Interlude & Rapture

Op dit album zijn twee scores opgenomen van muziek van Georges Delerue, de score voor Interlude en de score voor Rapture. Het is echter van deze beide films niet de originele muziek, maar de muziek is opnieuw opgenomen. Waar Delerue z'n muziek vooral orkestraal componeerde is dat met de muziek op dit album heel anders. Delen van beide scores van Delerue zijn opnieuw elektronische ingespeeld door Robert Lafond, die ook de arrangementen licht gewijzigd heeft.
Dat Lafond een perfectionist is blijkt wel uit dit album, want de muziek is moeilijk van de orkestrale uitvoeringen te onderscheiden. Toch heeft hij de arrangementen van Delerue niet helemaal origineel gelaten, want aan sommige tracks zijn wat klanken toegevoegd, met name van koperblazers en percussie. Dat maakt de muziek overigens nog aangenamer dan de originele orkestrale versies.
Van de score van Rapture staat er slecht ruim een kwartier muziek op het album en van Interlude nog geen half uur.

Rapture is een Amerikaanse film van John Guillermin, die zich afspeelt in de Franse regio Bretagne. Hier woont de vijftienjarige Agnes (Patricia Gozzi) met haar strenge vader Melvyn Douglas) op een afgelegen plek. Vanwege de overbeschermende houding van haar vader is Agnes wat kinderlijk gebleven, terwijl ze hunkert naar wat liefde. Ze verzint daarom verhalen en maakt een vogelverschrikker. Dan zoekt een ontsnapte crimineel een schuilplaats in hun huisje...

Voor deze film uit 1965 heeft Delerue een tijdloze score gecomponeerd in z'n typerende lyrisch-romantische stijl. Met een prachtige hoofdthema en een mooi subthema voor Agnes, die wat melancholieker is, heeft Delerue een fraaie score neergezet. Lafond heeft voor dit album echter zeker niet de fraaiste tracks uitgezocht, want ook wat dreigender muziek komt volop voor in zijn weergave van deze score. De suite en de afsluitende track 'Making the Scarecrow' heeft Lafond echter prachtig gearrangeerd, zelfs inclusief koperblazers en percussie, waar Delerue dat veel ingetogener had gecomponeerd. Dat kun je afkeuren, maar ik vind het prachtig.

Interlude is een Britse film van Kevin Billington en gaat over dirigent Stefan Zelter (Oskar Werner). Als hij wordt benaderd voor een interview, voelt hij zich als beroemdheid vereerd, maar tijdens het interview flapt hij er tegen de mooie journaliste Sally (Barbara Ferris) dingen uit over z'n orkest die hij niet had mogen zeggen. Daarom wordt hij een poos op non-actief gesteld. Zonder z'n vrouw gaat hij op vakantie, waar hij de journaliste weer ontmoet...

De muziek voor deze film uit 1968 heeft Georges Delerue voorzien van een score die wat naar het dramatische neigt, zonder daarin al te lyrisch-romantisch te worden. De melodieën en arrangementen zijn best fraai, maar beklijven niet. Delerue houdt zich een beetje op de vlakte, want zijn muziek staat uiteraard in dienst van de film.
De titelsong, met de subtitel 'Time' werd in de film gezongen door Timi Yuro, maar wordt op dit album van Robert Lafond gezongen door Lina Boudreau, wiens stem overigens niet op die van Yuro lijkt. Het is een heel aardige song, die een beetje als een chanson werkt. De melodie is aardig en is gelijk ook de themamelodie van de score.
Arrangeur Lafond heeft de muziek van Delerue opnieuw op een elektronische manier verklankt en dat ligt zeker heel dicht bij de originele orkestrale klanken van Delerue en is soms niet van echt te onderscheiden. Toch proef je bij deze score net iets meer kunstmatigheid dan bij Lafonds herinterpretatie van Rapture.

Kortom, dit album laat de muziek van Georges Delerue van zijn scores voor Rapture uit 1965 en Interlude uit 1968 herleven middels een elektronische uitvoering door virtuoos Robert Lafond. De verschillen met de originele orkestrale uitvoeringen zijn verrassend minimaal, sterker nog, Lafond heeft soms zelfs wat extra klanken toegevoegd, die de muziek net even iets fraaier maken, al zal dat voor puristen een doodzonde zijn. Voor hen is dit nagespeelde album natuurlijk sowieso al een doodzonde... Toch heeft Lafond dat goed gedaan en komt de muziek van Delerue volop tot leven. Waar Lafond van het origineel van Rapture beter een paar andere tracks had kunnen kiezen, is het van Interlude zo ongeveer de hele score van Delerue. De waardering voor dit album komt daarmee op 71 uit 100 punten.