Hermione: Professor, I was wondering if you could tell us about the Chamber of Secrets.
Professor Minerva McGonagall: seeing everyone's faces Very well. Well, you all know, of course, that Hogwarts was founded over a thousand years ago, by the four greatest witches and wizards of the age. Godric Gryffindor, Helga Hufflepuff, Rowena Ravenclaw, and Salazar Slytherin. Now three of the founders co-existed quite harmoniously. One did not.
Ron: Three guesses who.
Professor Minerva McGonagall: Salazar Slytherin wished to be more selective about the students admitted to Hogwarts. He believed magical learning should be kept within all magic families. In other words, pure bloods. Unable to sway the others, he decided to leave the school. Now according to legend, Slytherin had built a hidden chamber in this castle, known as the Chamber of Secrets. Though shortly before departing, he sealed it until that time when his own true heir returned to the school. The heir alone would be able to open the chamber and unleash the horror within, and by so doing, purge the school of all those who, in Slytherin's view, were unworthy to study magic.
Hermione: Muggle-borns.
Professor Minerva McGonagall: Well naturally the school has been searched many times. No such chamber has been found.
Harry Potter And The Chamber Of Secrets is alweer het tweede deel van de succesvolle Harry Potter reeks. Intussen is de reeks afgerond en kunnen we dus een globaal zicht geven van de films, en natuurlijk van de muziek.
Het verhaal is natuurlijk inmiddels bekend. Harry Potter verblijft tijdens de zomervakantie terug bij zijn verschrikkelijke oom en tante. Nu dat hij geproefd heeft van de wereld waar hij echt thuis hoort, wilt hij niets liever dan zo snel mogelijk terug naar die wereld te gaan. Dankzij zijn nieuwe vriend Ron, wordt zijn wens maar snel werkelijkheid want Harry wordt opgehaald door een vliegende Ford Anglia. Eenmaal dat hij terug op school is, wordt het maar al te snel duidelijk dat ook het tweede jaar op Hogwarts, niet zomaar een rustig jaar zal worden. The Chamber Of Secrets is namelijk opnieuw geopend, en het monster van Slytherin is op vrije voeten.
Voor dit tweede deel van de Harry Potter saga kwam het grootste deel van de cast en crew van het vorige deel terug. Bij de magnifieke cast herkennen we terug Alan Rickman, Maggie Smith en Richard Harris. Ook de voormalige kind acteurs zijn terug aanwezig. De cast wordt uitgebreid met een hilarische Kenneth Brannagh en Toby Jones als de heerlijke Dobby. De film werd terug voorzien door composities van John Williams. Waar het vorige deel nog vrij eentonig was ( en soms saai) heeft Williams uit zijn fouten geleerd, en met het tweede deel van de Harry Potter sage levert hij één van de beste scores van de serie af.
Het befaamde “Hedwig’s Theme” is natuurlijk terug. Het thema voor de gevleugelde vriend van Harry, is het hoofdthema van de serie geworden en de serie zou niet kunnen bestaan zonder dit thema. Het is namelijk de ziel van de serie. In “Prologue: Book II and The Escape from the Dursleys” hoor je het thema voor het eerst. Wat direct opvalt is dat het thema opvallend donkerder is qua instrumentatie. Het is een perfecte voorbode van wat de film zal zijn. Meer van hetzelfde, maar net een stukje donkerder dan zijn voorganger. “Hedwig’s Theme krijg je sporadisch te horen gedurende de score, maar godzijdank niet zoveel als bij zijn voorganger.
Maar “Hedwig’s Theme” is niet het paradepaardje van deze score. Die eer is weggelegd voor het fabuleuze thema van “Fawkes The Phoenix”. Het thema luistert gemakkelijk weg, en kan in de eregalerij komen van de beste werken van Williams. Het is vederlicht, optimistisch en het heeft een gevoel van vrijheid. En dat is net de bedoeling voor de muziek van dit personage. Aan het begin van de track maak je meteen kennis met het thema, en je mond zal openvallen van verbazing. Zoveel schoonheid zal je nog niet gehoord hebben in een track van maar bijna 4 minuten. In “Fawkes Is Reborn” krijg je opnieuw het thema te horen.
Ook “The Chamber Of Secrets” krijgt zijn eigen thema, dat te horen is in de gelijknamige track. Jammer genoeg wordt dit thema nauwelijks gebruikt in de film, want het is alweer de moeite waard. Het thema zelf is vrij onheilspellend, en ook al is de instrumentatie niet ‘eng’, toch krijg je het onheilspellende gevoel waar ook de personages uit de film met te kampen hebben. En dat is natuurlijk de bedoeling van filmmuziek.
Gilderoy Lockhart is de nieuwe pompeuze Defence Against The Dark Arts professor. Het personage is een mediageil type, die alles doet om in de belangstelling te staan. Een personage die geflankeerd wordt door perfecte muziek die perfect bij dat personage past. Williams kan als geen ander een thema schrijven dat perfect bij een personage past. De verrassing van dit thema is de toevoeging van de klavecimbel.
Een ander nieuw personage in deze film is “Dobby The House Elf”. Met dit thema gaat Williams de andere kant uit. Op sommige plekken is de vergelijking met Klassieke muziek niet ver te zoeken. Jammer genoeg wordt ook deze muziek niet veel gebruikt in de film. Het is maar één keer kort te horen als Dobby de brieven boven haalt. Maar gelukkig is het thema in zijn volle glorie te horen op deze score.
De nieuwe thema’s die Williams heeft neergepend krijg je vooral te horen in het eerste deel van het album. Dit is het sterkste deel van het album, en als je de thema’s hoort kan je enkel en alleen maar zeggen: “Williams has done it again”. Voor de overtollige muziek doet Williams voornamelijk aan recycling. Maar So What. Het klinkt goed, het is goede muziek, dus waarom zou je het niet doen. Vooral “Reunion Of Friends” is een track waar vrij veel gerecycled materiaal in voor komt. Maar als je het nummer beluisterd zal je merken dat dit één van de betere nummers is van de score.
Conclusie.
Harry Potter And The Chamber Of Secrets is voor mij de beste score die Williams voor deze serie heeft geschreven. De verschillende nieuwe thema’s zijn fantastisch geschreven, en ook de omringende muziek blijft prachtig. Dit deel is veel gevarieerder dan zijn voorganger, waardoor het veel makkelijker te beluisteren is. En dat was niet altijd het geval bij het eerste deel. Graag zou ik toch nog even William Ross willen vermelden. Hij heeft de muziek gedirigeerd en geadapteerd. Williams had niet de tijd om de volledige klus te klaren, en daarom heeft Ross op een bepaald moment het stokje overgenomen. Gelukkig hoor je het verschil niet. Er is geen stijlbreuk met het voorgaande deel, en dat was het belangrijkste bij deze film. Ook al vind ik deze score niet de beste van de serie (Die eer gaat, volgens deze recensent, uit naar deel 6 van Hooper), toch beloon ik deze score met een welverdiende 9.
Dumbledore: It is not our abilities that show what we truly are. It is our choices.