Body of Evidence
Abonniere jetzt!
Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!
Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!
| # | Spur | Künstler/Komponist | Dauer |
|---|---|---|---|
| 1. | Main Title | 3:12 | |
| 2. | The Passion Theme | Warren Hill | 4:49 |
| 3. | The Funeral | 3:30 | |
| 4. | The House Boat | 4:34 | |
| 5. | Hot Wax And Champagne | 5:38 | |
| 6. | The Fight | 3:05 | |
| 7. | The Handcuffs | Darlene Koldenhoven | 4:21 |
| 8. | The Parking Garage | 2:57 | |
| 9. | Waiting For The Fury | 3:19 | |
| 10. | Confrontation | 1:39 | |
| 11. | Karma / End Credits | 4:06 | |
| 41:10 |
Reichen Sie Ihre Rezension ein
Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden
Na het beluisteren van de minder dan middelmatige score van Basic Instinct 2 (John Murphy) kwam deze wat minder populaire Body of Evidence, een erotische thriller met Willem Dafoe en Madonna in de hoofdrollen.
Het verbaasde me eerst en vooral dat de zangeres zélf niet op de cd aan bod kwam. Alle muziek is van de hand van Graeme Revell (The crow, chronicles of Riddick, ...).
Voor de tweede maal werd ik verbaasd, deze maal door de melodieuze muziek die ik te horen kreeg. DIt is toch iets wat we niet echt gewoon zijn van deze componist. Hij heeft het heel wat beter vanaf gebracht dan collega John Murphy voor Basic Instinct 2, alhoewel deze laatste wel te kampen had met de ondankbare taak om maestro Goldsmith op te volgen. Maar dat is een ander verhaal.
Wat me vooral opvalt is dus de stijl die Revell hier laat horen. De muziek druipt over van erotisme. Meestal hanteert de man een percussie gedreven stijl, maar die laat hij volledig achterwege en opteert hij voor thematiek en melodie zonder enige andere collega-componist te kopiëren. Het enige dat ons een beetje kan doen denken aan een andere componist is het gebruik van de basgitaar op de voorgrond, zoals Eric Serra dat gewoon is. Maar Revell doet dit op zijn eigen manier.
Hij gebruikt alle soorten instrumenten en zelfs een klein vocaal ensemble, zoals in 'Handcuffs'. Hier en daar horen we thema's terug keren en Revell gebruikt genoeg afwisseling om niet te gaan vervelen. Maar tóch schiet hij tekort om het even goed vanaf te brengen als Jerry Goldsmith. Maar ja, wie niet?
Kortom, wie eens een andere kant wil horen van Graeme Revell moet deze score zeker in huis halen.
Een dik verdiende 74/100.
Het verbaasde me eerst en vooral dat de zangeres zélf niet op de cd aan bod kwam. Alle muziek is van de hand van Graeme Revell (The crow, chronicles of Riddick, ...).
Voor de tweede maal werd ik verbaasd, deze maal door de melodieuze muziek die ik te horen kreeg. DIt is toch iets wat we niet echt gewoon zijn van deze componist. Hij heeft het heel wat beter vanaf gebracht dan collega John Murphy voor Basic Instinct 2, alhoewel deze laatste wel te kampen had met de ondankbare taak om maestro Goldsmith op te volgen. Maar dat is een ander verhaal.
Wat me vooral opvalt is dus de stijl die Revell hier laat horen. De muziek druipt over van erotisme. Meestal hanteert de man een percussie gedreven stijl, maar die laat hij volledig achterwege en opteert hij voor thematiek en melodie zonder enige andere collega-componist te kopiëren. Het enige dat ons een beetje kan doen denken aan een andere componist is het gebruik van de basgitaar op de voorgrond, zoals Eric Serra dat gewoon is. Maar Revell doet dit op zijn eigen manier.
Hij gebruikt alle soorten instrumenten en zelfs een klein vocaal ensemble, zoals in 'Handcuffs'. Hier en daar horen we thema's terug keren en Revell gebruikt genoeg afwisseling om niet te gaan vervelen. Maar tóch schiet hij tekort om het even goed vanaf te brengen als Jerry Goldsmith. Maar ja, wie niet?
Kortom, wie eens een andere kant wil horen van Graeme Revell moet deze score zeker in huis halen.
Een dik verdiende 74/100.
Andere Veröffentlichungen von Body of Evidence (1993):
