The Martian Chronicles

De Amerikaanse tv-serie The Martian Chronicles is een driedelige miniserie die geregisseerd is door de bekende Michael Anderson (The Dam Busters, Logan's Run, 1984, Around the World in 80 Days). Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van Ray Bradbury, die de serie nogal een tegenvaller vond, wellicht mede omdat het scenario nogal afweek van zijn boek. Veel buitenopnamen voor de serie zijn gemaakt op Malta en het Canarisch eiland Lanzarote. De serie verscheen begin 1980 in de V.S. op tv.
De serie begint met een voorbode, waarin een onbemande ruimtelander op de planeet Mars landt om te kijken of er leven op Mars is. Dat lijkt niet zo te zijn. Vele jaren later vertrekt een bemande vlucht naar Mars, waar ondertussen een vrouwelijke marsbewoner droomt over de landing van menselijke astronauten. Haar mars-echtgenoot brengt vervolgens twee astronauten om, zodra ze geland zijn. De commandant vraagt om het project te stoppen, maar een jaar later vertrekt opnieuw een vlucht naar mars, waar ze bewoonde stadjes lijken te ontdekken...

De muziek bij deze tv-miniserie is van Stanley Myers, die er een passende score voor componeerde, met veel futuristisch klinkende geluiden en effecten. Pas in 2002 kwam hiervan een album uit met vrijwel de volledige score van Myers.
De score is voor het grootste deel orkestraal gecomponeerd, waarbij de geluiden, effecten en aparte klanken voornamelijk uit de elektronische trukendoos komen. Myers heeft een aantal poppy invloeden in z'n score verwerkt, waardoor de muziek regelmatig een vrij vlotte en erg toegankelijke kleuring heeft, ook omdat de melodieën dan best heel aardig zijn. Vooral 'The Silver Locusts' is daar een erg fraai voorbeeld van.
Toch is een groot deel van de muziek behoorlijk aan de dreigende kant, waarbij dat varieert van een lichte dreiging tot donkere en grimmige muziek die nogal thrillerachtig overkomt. Maar het luchtiger aspect ontbreekt zeker niet, waardoor het geheel van de score heel behoorlijk beluisterbaar is. Zelfs de voor een tv-serie wat meer prominente themamelodie op koperblazers ontbreekt niet en is al gelijk in de openingstrack volop te horen. En dat hoofdthema komt regelmatig terug in allerlei arrangementen, maar pakt verreweg het fraaist uit in arrangementen die een wat meer heroïsch karakter hebben, zoals in 'Space March', waar de koperblazers zijn aangevuld met vlotte percussie.

Een aantal tracks hebben een wat minimalistische stijl, waarbij de melodieën nogal eens niet zo aanspreken. Ook komt in sommige tracks een wat meer jazzy getinte kleuring voor, of worden juist allerlei vreemde klanken toegevoegd. Soms bestaat de melodie zelfs uit die vreemde klanken, wellicht omdat die muziek speelt bij scenes die over de marsmannetjes en marsvrouwtjes gaan.
Een aparte track is 'Mrs. Black's Piano', waarin een solo op de piano gespeelde melodie te horen is, zonder verdere begeleiding. Op zich een aardige melodie, maar een beetje kaal.
Er zijn overigens veel meer aparte tracks, maar die zitten meer in het marsmannetjes-genre van elektronische klanken, geluiden en effecten, die meestal niet zo prettig in het gehoor liggen.

Kortom, met zijn muziek voor de tv-miniserie The Martian Chronicles heeft Stanley Myers een goed passende en kwalitatief behoorlijke score neergezet. Het album dat ervan uitgekomen is laat bijna de hele score horen. Myers heeft een prettig hoofdthema gecomponeerd dat in de meer heroïsche uitvoering uitstekend klinkt, maar in andere arrangementen minder uit de verf komt. Dat geldt zeker voor de vele dreigende tracks of tracks met veel elektronische geluiden en effecten die gerelateerd zijn aan de marsmannetjes. Toch zijn er zeker nog een flinke handvol fraaie tracks te beluisteren, die alles bij elkaar dit tot een best wel behoorlijk beluisterbare score maken. De waardering komt zo op 71 uit 100 punten.