Don't Worry Darling
(Digital) (Score)

De Amerikaanse psychologische thriller Don't Worry Darling is geregisseerd door Olivia Wilde, die daarmee, na Booksmart, haar tweede grote film maakte. Ze is bekend als actrice en speelt ook een rol in deze film. Vanwege het succes van haar eerste film vochten de productiemaatschappijen om haar tweede film. De productie gaf echter het nodige gedoe en ruzies tussen regisseur Wilde en de hoofdrolspelers, waarbij Shia LaBeouf vertrok. Hij werd vervangen door Harry Styles. Maar ook tussen Wilde en Florence Pugh liep het niet erg soepel. De film was niet het verwachte succes en kreeg van de critici gematigde recensies. Toch bracht de film genoeg op voor een winstgevende productie.
Het verhaal draait om Alice en Jack Chambers (Pugh en Styles), die een traditioneel leven leiden, waarbij de mannen in de fabriek werken en de vrouwen thuis het huishouden verzorgen. Het stadje waar ze wonen is daarbij eigendom van de fabriek waar de inwoners werken. De vrouwen mogen geen vragen stellen over de fabriek en ook niet daar in de buurt komen, alles is geheim. Margaret (KiKi Layne) deed dat wel met haar zoon, van wie nu aangenomen wordt dat hij dood is, hoewel Margaret beweert dat hij nu in de fabriek gevangen zit. Als er dan in de buurt een vliegtuig neerstort gaat Alice daarheen en komt zo tot bij het kantoor van de fabriek, waarna ze thuis wakker wordt en steeds vreemdere dingen ziet gebeuren...

De muziek bij deze thriller is van John Powell, die er een regelrechte thrillerscore voor componeerde. Powell componeerde voor andere films prachtige scores met bijzondere melodieën, maar hier ontbreekt dat allemaal. Dit is dan ook een score die je niet van Powell zou verwachten.
De score is een aaneenschakeling van vaak behoorlijk creepy klanken, geluiden en muzikale motieven, maar heeft een nogal aparte sfeer. Dat zorgt toch wel voor een bijzondere luistersessie, hoewel de muziek zeker niet mijn smaak is. Dat bijzondere zit hem vooral in het sterk psychedelische karakter van de muziek. Powell weet met vaak minimale middelen toch een sfeer neer te zetten van ongemak, beklemming en spanning. Stemmen zorgen daarbij enerzijds voor een naargeestige kleuring, maar in andere tracks ook voor een erotiserende kleuring.

De veelal elektronische klanken laten horen hoe het prettige leventje van Alice onder spanning komt te staan. De strijkers en aanvullende percussie voeren de spanning daarbij verder op, waarbij de muziek regelmatig tot een vervreemdende, onwerkelijke ervaring leidt. Vaak zijn klanken te horen die dan ineens in een soort glijdende aaneenschakeling omhoog veren, of juist langzaam omlaag lopen.
Het vervreemdende begint al gelijk in de openingstrack, waarin harmonische pianoklanken waterig klinken en begeleid worden door aparte elektronische klanken. De lange track 'Welcome to the Party' begint met ijle elektronische klanken, maar al snel volgen vreemde en plotselinge percussieslagen, waarna de ingetogen mysterieuze sfeer weer terugkeert, een sfeer die door strijkers wordt neergezet.
'In the Bedroom' is een elektronische track die zo in een horrorscore zou passen, maar is daarbij niet de enige, want ook 'Keeping House', 'Trolley to HQ' en nog een aantal andere zouden in een gemiddelde horrorscore niet misstaan. Powell stuurt daarbij z'n elektronische klanken op een manier, waarbij die soms ineens vertragen of juist versnellen, of vervormen, waarbij hij ook met het volume en de hoeveelheid galm van die klanken speelt. Als dan soms ook nog een vrouwenstem wordt toegevoegd is het psychedelische effect compleet.

Powell heeft voor de film een uitstekende score gecomponeerd, want in de film is niets wat het lijkt te zijn en de muziek zorgt daarbij voor een ongemakkelijke sfeer van dreiging en een soort geheimzinnige onderstroom. Soms doet de muziek wel prettig aan, maar steeds is er een kleuring doorheen te horen die het net even anders, wat minder comfortabel maakt.
Toch is de meeste muziek juist niet prettig, maar heeft dat een sterk vervreemdend karakter, ongeacht of die muziek door strijkers wordt gespeeld of uit de elektronische trukendoos komt.

Kortom, met zijn muziek voor de psychologische thriller Don't Worry Darling heeft John Powell een voor de film sterke score gecomponeerd. Het is een nogal aparte creepy thrillerscore geworden, met veel vervreemdende muziek. Het psychedelische karakter ervan past uitstekend bij de film, maar maakt de muziek niet erg toegankelijk, om los van de film te beluisteren. De muziek is niet melodieus, op een paar tracks na, waarin wat pseudo-melodieuze motieven voorkomen. Enkele tracks laten wat harmonieuze klanken horen, maar alle muziek heeft iets onwerkelijks over zich, en soms is de muziek zelfs ronduit creepy. Dat leidt tot een waardering voor prettige beluisterbaarheid, los van de film, van 52 uit 100 punten. Uiteraard zegt dit helemaal niets over de effectiviteit van de muziek in de film!