Ticket to Paradise
(Digital)

De Brits-Amerikaanse film Ticket to Paradise is geregisseerd door de Brit Ol Parker (hij heet eigenlijk Oliver, maar er is nog een regisseur die Oliver Parker heet). Hij is vooral scenario-schrijver, maar regisseert ook films, zoals Now is Good en Mamma Mia! Here We go Again. De hoofdrolspelers zijn Julia Roberts en George Clooney, die al vaker samen in films gespeeld hebben. De productiemaatschappij wilde niet met deze romcom naar de streamingdiensten, maar bracht de film in de bioscopen. De critici waren nogal gematigd in hun recensies, maar het publiek was wel enthousiast en maakte er een groot succes van.
Het verhaal draait om het al lang gescheiden echtpaar David (Clooney) en Georgia (Roberts) Cotton. Ze hebben een grondige hekel aan elkaar, maar hebben samen een dochter Lily (Kaitlyn Dever), die vanwege haar afstuderen met haar vriendin en medestudente Wren (Billie Lourd) naar Bali gaat om daar te snorkelen. Als de boot die hen naar zee bracht zonder hen terugvaart, worden ze gered door de Balinees Gede (Maxime Bouttier) en Lily en hij worden verliefd. Na een aantal weken (jawel...) besluiten ze te trouwen op Bali om daar te blijven wonen. David en Georgia sluiten een bestand en vliegen er naartoe om hun dochter voor een grote fout te behoeden...

De muziek bij deze romcom is van de erg productieve componist Lorne Balfe, die er een deels orkestrale, deels elektronische score voor componeerde. Het is een korte score geworden en meer muziek was kennelijk niet nodig, want in de film zijn veel bestaande songs gebruikt, terwijl in een groot deel van de film nauwelijks of helemaal geen muziek voorkomt. Het album met de score is dan ook niet langer dan net vijfentwintig minuten.

Het verhaal van de film speelt zich af op het Indonesische eiland Bali, maar Balfe heeft vrijwel geen etnische invloeden in z'n muziek verwerkt, wat voor het filmverhaal wel logisch zou zijn. Kennelijk heeft Balfe ofwel de opdracht gekregen om het niet al te exotisch te laten klinken of heeft hij zelf die keuze gemaakt. Bali is een zomers eiland en dat zomerse karakter is door Balfe duidelijk wel in de score verwerkt, want vrijwel alle muziek heeft wel iets van een zomers tintje, sommige tracks wat meer, andere wat minder.
Dat geeft al aan dat deze score een lichte en luchtige score is geworden, in een mix van orkestrale klanken van vooral strijkers en soms een piano, en elektronische klanken, die vaak een wat waterig effect hebben meegekregen. Dat waterige effect zorgt bij die elektronische klanken voor een wat gedempte kleuring, die overigens wel heel prettig aandoet.

Balfe heeft een paar hoofdmelodieën neergezet, waarvan de thematiek regelmatig terugkomt in de verschillende tracks. Die thema's passen erg prettig bij elkaar, waarbij het ene thema wat meer de ingetogen kant benadrukt, terwijl het andere thema wat vlotter is. De algehele kleuring van de score staat volop in majeur en de melodieën zijn prachtig. De combi van orkestrale en elektronische klanken is ook erg fraai uitgewerkt. Balfe voegt zelfs af en toe stemklanken in, die een wat aparte klank hebben en voor een bijzondere sfeer zorgen.
Veel van zijn muziek in deze score heeft een behoorlijk romantische kleuring, wat niet alleen van de melodieën komt, maar ook van de vaak erg fraaie arrangementen, waarin Balfe nogal eens wat aparte geluiden uit de elektronische doos laat horen. Samen met de strijkers pakt dat dan vaak bijzonder fraai uit.
Gelukkig heeft Balfe de komische scenes in de film niet met muziek hoeven ondersteunen, want typische comedytracks ontbreken, evenals meer dreigende of spannende muziek. Wat overblijft is een vrij korte score met alleen fraaie muziek.

Kortom, met zijn muziek voor Ticket to Paradise heeft Lorne Balfe een bijzonder fraaie score gecomponeerd. De muziek is redelijk eenvoudig van opzet en valt op door de wat typerende klankkleur van de elektronische component in de muziek, die vaak een wat gedempte sfeer oproept als gevolg van een wat waterige kleuring. De muziek is voluit in majeur gezet en de fraaie melodieën, gecombineerd met de orkestrale klanken van vooral strijkers, zorgen voor een bijna romantische muzikale belevenis. Het is allemaal geen spektakel, het is ook niet meeslepend, maar het is wel bijzonder, ook door de aparte elementen die Balfe heeft toegevoegd. Daarmee is dit een prachtige score geworden, die heerlijk wegluistert. Er is geen enkele track die niet fraai is. De waardering komt dan ook op een mooie 89 uit 100 punten, ondanks dat het album nog geen half uur duurt.