| Zaterdagavond 30 september in het Cultureel Centrum Leopoldsburg... 30/09/2006 Een vijftal muzikanten, dat zich The Ennio Morricone Experience noemt, zal het publiek spaghettiwestern-muziek gaan brengen. De heren komen uit het Australische Melbourne en worden aangekondigd als muzikale artiesten met humor in hun programma... Wat te verwachten? Het podium staat afgeladen met instrumenten... Juist een autorit naar het niet al te opzichtige Leopoldsburg achter de rug... Zal het 't waard zijn? Hun namen zijn Graeme Leak (drumstel), David Hewitt (pauken), Boris Conley (toetsen), Philip McCleod (contrabas) en Patrick Cronin (trompet) en ik kan dit zeggen: de voorstelling was het allemaal dubbel en dwars waard! Met onuitputtelijk enthousiasme, goed gevoel voor humor, aardig wat geschmier en muzikale bagage van de bovenste plank, wordt twee keer drie kwartier show gegeven, die vermaak en pure kunst prachtig combineert. De heren gebruiken de meest uiteenlopende muzikale apparaten om “soundscapes” te maken. Theatrale en muzikale atmosferen, zoals een bar vol gemurmel en rinkelende bierflesjes of de ritselende spanning voor een “high noon”-afrekening, behoren tot de bedenksels. Morricone's werk wordt eer aangedaan en de na-ijverige uitvoering werkt zeer opzwepend. Thema's van de volgende films komen voobij (voor of na “ernstige” aankondiging): C'era una volta il West; Duello nel Texas; Peur sur la ville; Per qualche dollaro in più; Il buono, il brutto, il cattivo; Per un pugno di dollari; Il mio nome è Nessuno; Le pistole non discutono, La resa dei conti en Sette pistole per i MacGregor. Daarnaast worden ook enkele typische “short cues” van Morricone ten gehore gebracht, voornamelijk als komisch tussendoortje. Enige minpunt: de theremin gebruikt voor C'era una volta il West is helaas niet zo'n goed substituut voor de vrouwenstem uit het origineel... De avond is inderdaad een belevenis en daarom lastig te verwoorden. Bedenk je dat onder andere de volgende instrumenten en attributen meedoen (naast de hierboven al vermelde hoofdinstrumenten!): panfluit, tamboerijn, vleugelpiano, harmonica, mondharmonica, ukelele, mandoline, mond- of joodse harp, een zweep, theremin, string can, een doos cornflakes, zingende zaag, plakband, messenslijpers, slap sticks, klokkenspel, vibrafoon, xylofoon, synths, triangel, bierflesjes, glazen, bandrecorder, fagot, samba, piccolo, wortels en een halve struik! Daarnaast zijn de vocalisaties en ook het fluiten van de heren uitstekend, en dit is natuurlijk belangrijk wanneer het gaat om Morricone's partituren. Het was een heerlijke avond vol energie, pret en emotie. Houd ze in de gaten, deze Ennio Morricone Experience! Voor de Australische kunstenaars zelf: don't ever stop performing! Wilco de Jong |