Harry Potter meets Wim Mertens
Een belevenis
10/06/2006
The place to be op zaterdagavond 10 juni 2006 was het Kursaal van Oostende. In het prachtige theater gelegen aan de Belgische kust stond het derde filmmuziekconcert, Harry Potter Meets Wim Mertens, op het programma. En het was niet zomaar een concert, het was werkelijk een belevenis. Een bevlogen Wim Mertens achter de vleugel, een waarachtig vol klinkend Vlaams Radio Orkest onder leiding van Dirk Brossé, een opgewekte presentatie door Fien Sabbe en Tommy Pearson, vele hilarische momenten, maar bovenal de aanwezigheid van één van ’s werelds meest getalenteerde componisten: Patrick Doyle.
Het programma
Al een tijd lang was het uitkijken naar de ontmoeting van Harry Potter met Wim Mertens. Een paar weken voor het concert nam de spanning en het enthousiasme enorm toe, op de website www.filmmuziek.be was namelijk het volledige programma gepubliceerd. Tot mijn grote vreugde was een aanzienlijk deel gevuld met de muziek van Patrick Doyle. Maar niet alleen zijn muziek zou aanwezig zijn, ook de persoon Patrick Doyle zelf. De verwachtingen liepen hoog op. Hoewel dat vaak resulteert in een domper, was de gehele avond een groot succes.
Zoals in het voorgaande filmmuziekconcert in Oostende werd het publiek aan de hand genomen door een alleraardigste Fien Sabbe, de hostess die de in- en uitleiding verzorgde van de gespeelde stukken. Na de introductie door Fien werd begonnen met het eerste deel van het concert, welke volledig geweid was aan de muziek van Wim Mertens. Het tweede deel stond volledig in het teken van Harry Potter. Een beetje jammer was de pauze tussen de twee delen in. Doordat deze veel te kort was konden mensen die net met moeite aan drinkmunten waren gekomen en een drankje hadden gehaald, niet meer hiervan genieten: adten was de enige mogelijkheid.
|
Wim Mertens
Voor velen waarschijnlijk een onbekende, tot voor kort ook voor mij nog onbekend: Wim Mertens, een 53-jarige componist van minimalistische muziek dat gekenmerkt wordt door steeds herhalende motieven, consonante welluidende klanken en een vast tempo. Het is Wim Mertens zelf die plaats nam achter de vleugel, ondersteund door het goed klinkende Vlaams Radio Orkest. In eerste instantie misschien nog ietwat onwennig, maar al snel had Wim Mertens de juiste toonzetting te pakken om vervolgens volledig op te gaan in z’n eigen muziek. De zang van Wim Mertens was mij nog onbekend en aan de eerste orale klanken moest ik toch echt wel even wennen. De stem van Wim Mertens komt namelijk heel erg op de achtergrond te liggen en blijft, hoewel in het verloop van een stuk sterker wordend, bedolven onder de harmonieuze klanken van het orkest. Eenmaal eraan gewend zorgt het voor een paar heerlijke kippenvel momenten.
Na het mooie ietwat dramatische stuk ‘a sandy shore’ uit de film Father Damien wordt een deel ten gehore gebracht uit de recent uitgekomen Duitse dramafilm Der Lebensversicherer, een première voor de muziek van Wim Mertens. Overweldigende muziek met zwaar koper die erg aangrijpend is door de melancholiek die in de muziek verscholen zit. Prachtig! Ik kijk al uit naar soundtrack. Na de mooie opgewekte stukken uit de film The Belly Of An Architect, krijgt het publiek ‘often a bird’ (eerste track op de cd Partes Extra Partes) als extra voorgeschoteld. Een mooie stuk, waarbij het motief naar mijn smaak iets te veel werd herhaald. Aan de andere kant zorgde dit wel weer voor een extra climax bij hetgeen wat dat stuk zo goed maakt: het doorbreken van herhaling.
|
Harry Potter
Wie kent ze niet, de verhalen, films en muziek van Harry Potter?! Tijdens het filmmuziekconcert zijn ze wederom samengesmolten maar nu natuurlijk met de nadruk op de muziek. Fien Sabbe en BBC-presentator Tommy Pearson leidde op een erg leuke wijze elk nieuw jaar van Harry Potter in met een bondige uiteenzetting van het verhaal. Zoals iedere filmmuziekliefhebber zal weten zijn de eerste drie Harry Potter scores gecomponeerd door John Williams, de laatste Harry Potter score komt van de hand van Patrick Doyle. Het tweede deel van het concert ving dus aan met de muziek van John Williams. De eerste stukken waren het mooie mysterieuze ‘hedwig’s theme’ en het grootse magische ‘harry’s wondrous world’, echt geweldig om dergelijke formidabele stukken live te horen. In de andere stukken van John Williams was ik minder thuis, wat mede komt door de muziek zelf. Een slappy-nummer als ‘knight bus’, die echt geweldig door Dirk Brossé is gevat, is niet muziek waar ik intens van kan genieten. Toch zijn er ook vele momenten geweest dat ik versteld stond van de geniale composities van John Williams. Hoogtepunten waren nog ‘fawkes the phoenix’ en ‘witches, wands and wizards’.
Na John Williams’ muziek was Patrick Doyle’s Harry Potter aan de beurt. Echter alvorens Dirk Brossé het startsein gaf aan het orkest, werd Patrick Doyle naar voren gehaald om wat te vertellen over zijn muziek en hoe het is om aan een dergelijk project te werken. Erg leuk en een erg waardevolle toevoeging om eens wat te horen van de componist zelf. Maar het ging natuurlijk om de muziek, welke voor het eerst voor groot publiek werd uitgevoerd. Hoewel het minder complex is en minder magie bevat dan dat van John Williams, weet de muziek de juiste snaar te raken en te zorgen voor kippenvel momenten. De uitvoering door Dirk Brossé en orkest was erg goed, met name de mooie weidsklinkende ´harry in winter´ en het tragische melodramatische ´death of cedric´. Dat Dirk Brossé een prachtig resultaat heeft neergezet was ook te merken aan Patrick Doyle, die rende direct na de laatste noot naar het podium toe om Dirk Brossé te bedanken.
Ook het klapgrage publiek was zeer enthousiast over het resultaat. Vaak zelfs iets te enthousiast waardoor Dirk Brossé niet alleen het orkest moest aansturen, maar ook het publiek tot rust moest dirigeren als hij liever even geen applaus had. Het publiek werd aan het eind nog getrakteerd op een herhaling van de ´potter´s waltz´ van Patrick Doyle.
|
Beelden
Zoals bij het voorgaande filmmuziekconcert werden er op groot scherm boven het orkest fragmenten getoond uit de bijbehorende film. Naar mijn mening een verrijking voor een filmmuziek concert. Het versterkt de emoties die in de muziek liggen en maakt het ook voor de niet die-hard filmmuziekliefhebbers een stuk toegankelijker. Er werd zelfs getracht bij enkele stukken de muziek synchroon te laten lopen met de beelden, dit ging echter niet altijd goed. Voor het concert was mij ter ore gekomen dat er vanwege de hoge kosten van de beelden weinig beeldmateriaal aanwezig zou zijn, daar was echter weinig van te merken. Alleen voor de laatste Harry Potter film was minder beeldmateriaal aanwezig, maar dat was simpelweg opgelost door de fragmenten vertraagd af te spelen.
|
Hilarische momenten
Zoals gezegd waren er vele hilarische momenten waarmee de avond werd opgesmukt. Ten eerste werkten de beelden op het grote scherm in combinatie met de muziek met tijden op de lachspieren, zoals bij ´aunt marge´s waltz´, maar ook bij The Belly Of An Architect. Verder vertelde Fien Sabbe en Tommy Pearson op een redelijk humoristische wijze iets over het leven van Harry Potter. En als klapper bij de laatste toegift had Dirk Brossé een toverstok in z´n handen in plaats van z´n dirigenten stok, hadden meerdere orkestleden plotseling een Harry Potter bril op hun neus en had Tommy Pearson z´n grote tovenaarshoed uit de kast gehaald.
Wel een aparte grap, die ik als Nederlander in eerste instantie niet begreep, werd tijdens het stuk ´struggle for pleasure´ van Wim Mertens gemaakt. Deze muziek wordt gebruikt voor een reclame van Proximus, één van de grootste gsm-operators in België. Tijdens de uitvoering van het stuk kwam plots op het grote scherm een soort van reclame boodschap voorbij van Base: een grote concurrent van Proximus.
|
Tot Slot
Het derde filmmuziekconcert in het Kursaal van Oostende was er weer eentje om je vingers bij af te likken, niet alleen de muzikale pracht en praal maar ook alles eromheen heeft daarbij gewicht in de schaal gelegd. Begrijp er dan ook niets van dat het Kursaal niet helemaal uitverkocht was. Zou het aan de marketing liggen? Zou het aan de locatie liggen? Zou het aan het tijdstip van de dag liggen? Zou het aan het tijdstip van het jaar liggen? Wie zal het zeggen… ik ben er in ieder geval de volgende keer weer gewoon bij in Oostende!
|
Joris Kessels |
|