Sherlock: Series One
Original Television Soundtrack Music From Series One

De bekende boeken van Sir Arthur Conan Doyle met detective Sherlock Holmes in de hoofdrol zijn al vele malen verfilmd en in 2010 is dat met een Brits-Amerikaanse coproductie nog eens dunnetjes overgedaan. De serie beslaat per seizoen niet meer dan drie afleveringen met speelfilmlengte. Daarnaast zijn er een paar speciale afleveringen gemaakt, los van de eigenlijke serie.
De hoofdrollen voor Sherlock Holmes en zijn assistent Dr. Watson worden gespeeld door Benedict Cumberbatch en Martin Freeman. De verhalen spelen zich niet af in de Victoriaanse tijd, zoals in de boeken en de meeste films, maar in hedendaags Londen (alhoewel daar nauwelijks is gefilmd). De serie was een groot succes.
De verhalen draaien om het oplossen van ingewikkelde misdaden, waarbij de observaties van Holmes en de hulp van Watson steeds de sleutels tot de oplossingen blijken te zijn.

De score voor de serie en ook dit eerste seizoen van Sherlock is van niemand minder dan David Arnold, die wellicht na Quantum of Solace met z'n werk even in een dip zat, want ook in 2009 componeerde hij al de muziek voor een tv-serie.
De muziek voor Sherlock schreef Arnold deze keer samen met Michael Price, die in de filmmuziekwereld al diverse prijzen heeft gewonnen, met name voor zijn werk als muziekeditor. Maar ook als componist heeft hij inmiddels het nodige respect afgedwongen.

Voor een tv-serie is de muziek zonder meer van hoog niveau. Al het nodige is aanwezig: een aparte, wat mysterieuze sfeer, volop spanning, een beetje drama en melancholie, maar wat de score vooral mist is melodie. Het ontbreekt niet aan melodie, maar er zijn maar weinig tracks die ronduit melodieus zijn. De melodieuze motieven die voorbij komen zijn soms heel aardig, maar veel te kort om van te kunnen genieten.

Het hoofdbestanddeel van de score is eigenlijk een soort industriële soundscape. Deze creëren Arnold en Price met orkestinstrumentatie en elektronische effecten, hoewel de score voornamelijk met behulp van akoestische instrumenten is opgenomen. Ook veel effecten zijn akoestisch gecreëerd, om ze minder kunstmatig te laten klinken. Sommige spanningstracks
hangen ook tegen deze soundscape-stijl aan. Met die soundscape wordt vooral een sfeer neergezet, die vaak wat mysterieus is, soms met best wel veel spanning, maar steeds met nauwelijks enige vorm van melodie, hooguit wat korte motieven. Dat maakt die tracks niet tot een aangename luisterervaring.

Een ander deel van de muziek op de score is vooral spannend. De muziek is dan iets melodieuzer, maar het arrangement en de instrumentatie halen dat dan weer onderuit. Nu is muziek voor een film of tv-serie niet bedoeld als luistermuziek, maar daar beoordeel ik wel op, wat mede komt omdat ik van de serie geen enkel deel heb gezien. Daarom laat ik bij het schrijven van mijn recensies de films zelf buiten beeld en beoordeel ik puur op de beluisterbaarheid van de score, ondanks dat de muziek daar niet voor bedoeld is.
De spannende muziek in deze score is op zich wel beluisterbaar, want Arnold en Price gaan niet vaak over tot het gebruik van dissonanten en chaotische klanken, dus dat is dan weer positief. Maar weer speelt het gebrek aan melodie de muziek parten.

Dan bevat de score ook nog een beperkt aantal tracks die wel prettig beluisterbaar zijn. De 'Opening Titles' is daar een van. Deze brengt het thema, die eigenlijk maar een keer in de korte track voorbij komt. De tweede track laat het thema in het eerste deel van de track nog een keer horen. Het is een heel aardig en melodieus thema, die bijna een beetje kermisachtig overkomt. Dat komt dan vooral omdat de melodie speels is en een vlot tempo heeft. Het thema komt in een redelijk aantal tracks weer terug en is dan vaak het prettigste deel van die tracks.

De afsluitende track van een score-album is meestal een track die de hoofdmelodie nog een in volle glorie voorbij laat komen. Maar daarvan is op dit album geen sprake. 'Final Act' staat eigenlijk bol van spannende effecten en zou prima passen in een heftige horrorfilm. Met rare raspende geluiden, plotseling uitbarstingen en een angstig opbouwende climax komt de score zo tot een wel erg creepy einde.

Kortom, met het eerste seizoen van Sherlock hebben David Arnold en Michael Price een vooral spannende score neergezet, met veel soundscape in hun muziek, die in erg veel tracks voorbij komt en meestal is aangevuld met spannende arrangementen. Dat maakt de muziek natuurlijk uitermate geschikt voor een hippe, moderne en vooral spannende detective-serie, maar om aangenaam naar te luisteren is toch iets anders. De handvol tracks die wel melodieus zijn worden toch ook even zo vaak in de tracks al weer onderbroken door soundscape-muziek. De waardering als luisterscore komt dan ook niet hoger dan 42 uit 100 punten.