Resident Evil: The Final Chapter

De Amerikaanse film Resident Evil: The Final Chapter is het zesde en laatste deel uit de Resident Evil-filmserie. Dit laatste deel is geregisseerd door Paul W.S. Anderson, die ook drie eerdere delen heeft geregisseerd en bij de hele serie sterk betrokken is geweest. Die filmserie is min of meer gebaseerd op de succesvolle game-serie met dezelfde titel. En ook de films waren succesvol, ondanks vaak magere reviews in de pers. Ook dit zesde deel kreeg een magere ontvangst door de critici, maar werd een van de succesvolste delen in de bioscopen.
Het verhaal draait om Alice (Milla Jovovich), die ontwaakt in een door het dodelijke T-virus geteisterde wereld. Er is inmiddels een antivirus ontwikkeld die alles doodt wat drager is van het eerste virus. Dr. Isaacs werkt bij het bedrijf dat het eerste virus ontwikkelde en hij heeft huurlingen voor zich werken. Alice krijgt te horen dat ze naar Raccoon-City moet, waar Isaacs met z'n konvooi ook naar op weg is, evenals een grote groep door het virus gemuteerde zombies...

De muziek voor deze actie-horrorthriller is van Paul Haslinger, als opvolger van Tomandandy, die beide vorige films van muziek voorzien hebben.

De score opent met de stem van Alice, die vertelt dat dit haar verhaal is in 'This is my Story'. Aan het eind van het album komt ze nog een keer terug om te vertellen dat haar werk nog niet klaar is in de track 'My Work is not Done'. Voorbode van een vervolg na dit Final Chapter?

De muziek is vol elektronisch gecomponeerd en klinkt vooral heftig. Die heftigheid komt hoofdzakelijk van de elektronische ritmes en percussie, die als een soort onderlaag werken voor de meer glijdende klanken van de synthesizers. Daarnaast winkelt Haslinger ruimschoots in de elektronische effecten, die variëren van donkere, rauwe klanken, tot ijle jankende geluiden. Daartussen zitten dan allerlei soorten geluiden, van knisperend tot grommend en van krakend tot snuivend.
Ook de elektrische gitaar komt volop aan bod, met vaak flink snerpende klanken en ruige riffs, zoals je die in veel rocksongs hoort.

Toch heeft Haslinger's muziek ook een meer sfeervolle kant, wanneer het ritme wat lager ligt en de synthesizer de tonen en klanken langer vasthoudt. Die muziek die Haslinger dan tevoorschijn tovert klinkt hier regelmatig behoorlijk aangenaam, vooral wanneer dan ook nog de muziek wat melodieuzer wordt. Dat laatste is echter toch meer een uitzondering, want echt melodieus is de muziek niet. Veel tracks stampen voort op een min of meer gelijkblijvende toonhoogte, waarin hooguit wat beperkte motieven verwerkt worden.
Dat gebrek aan melodie en vooral aan fraaie thema's is dan gelijk ook het grootste minpunt van de score. Wellicht dat het duistere gegeven van de film zich er niet goed voor leent, maar iets meer melodie had allicht best gekund en had het album zeker een hogere waardering opgeleverd.
Nu heb ik de film niet gezien, dus ik beoordeel de muziek puur op zichzelf, wat ik overigens ook zoveel mogelijk doe wanneer ik de film wel gezien heb. En dan valt op dat de variatie tussen de tracks best heel behoorlijk is. De muziek is zeker geen eentonige en saaie belevenis, maar het gebrek aan prettige melodieën breekt de score helaas toch wel wat op.

Kortom, met zijn muziek voor Resident Evil: The Final Chapter heeft Paul Haslinger een vol elektronische score gecomponeerd met een nogal rauwe en donkere kleuring. Met een ruim gebruik van effectgeluiden en percussie weet Haslinger een best wel heftige sfeer neer te zetten. En door de variatie tussen de verschillende tracks is de muziek niet echt saai, maar het gebrek aan fraaie thematiek of zelfs maar aangename melodieën breekt de score toch op. Een aantal enigszins melodieuze motieven beperken zeker nog de schade, maar de waardering blijft daardoor hangen op 63 uit 100 punten.