Green Zone


Colosseum (4005939701123)
Varèse Sarabande (030206701128)
电影 | 发布: 2010 | 电影发行: 2010 | 格式: CD, 下载
 

现在订阅!

保持更好的信息,并访问收藏家信息!





 

# 跟踪   持续时间
1.Opening Book2:32
2.1st WMD Raid2:39
3.Traffic Jam2:59
4.Meeting Raid4:31
5.Helicopter/Freddy Runs2:43
6.Questions3:26
7.Miller Googles1:53
8.Truth/Magellan/Attack3:50
9.Mobilize/Find Al Rabi5:15
10.Evac Preps Part 18:34
11.Evac Preps Part 23:22
12.Attack and Chase5:25
13.WTF1:15
14.Chaos/Email4:17
 52:40
提交您的评论 隐藏其它语言的评论

 

Green Zone - 08/10 - 评论 Edmund Meinerts, 提交于 (英语)
Director Paul Greengrass, actor Matt Damon and former Media Ventures composer John Powell reunite to create Green Zone, an action thriller set in the present day in Iraq in which Damon searches frantically for Saddam Hussein’s infamous weapons of mass destruction – fruitlessly in the end, obviously, as they never existed in the first place. Director, composer and actor are all carryovers from the last two Bourne films: The Bourne Supremacy and The Bourne Ultimatum. The opinion was raised that Green Zone might become nothing but The Bourne Redundancy…whether it’s good or bad news to you, there is truth to that statement, and this applies to John Powell’s hypercharged adrenaline rush of a score too.

Wbat with all the praise being heaped upon Powell’s latest and greatest animation score, How to Train Your Dragon (and yes, a liberal amount of that praise comes from me), Green Zone seems to have fallen under the radar a little – which is a shame, because despite never being as effortlessly enjoyable an album as HTTYD, Green Zone is a fine action score. Rooted firmly in the Bourne tradition of chopping strings and an extremely dense and aggressive percussion section – both live and sampled – the score isn’t so much concerned with creating any sort of thematic identity than it is with pumping as much excitement and energy as possible into the onscreen action. In terms of sheer enthusiastic volume, Powell has succeeded beyond anything his Bourne scores had to offer. What with the combinatinon of this, HTTYD and the immensely entertaining Knight and Day, it is doubtful whether any musician will manage to make as much sheer noise as Powell this year – which makes him an instant candidate for composer of the year in my books).

From the aggressive opener, “Opening Book”, the tone of the score is set. It’s more heavily electronic than any of the Bourne scores excepting perhaps The Bourne Identity, with a thumping bass underpinning almost every moment of the score. After some token plucked Middle Eastern elements to address the setting, the score explodes into action at 0:56, with percussion over chopping strings that, rather than moving in pairs of two the way the Bourne ostinatos did, simply repeat the same note over and over again before shifting to a different pitch in the next bar. I should point out at this stage that Powell’s percussion never, throughout the course of the score’s 53 minutes, devolves to the sort of looped samples that lesser Media Ventures composers are prone to use. Few composers use as much percussion as Powell, and he has a real knack for layering engrossing rhythms over each other that never become repetitive. If any one score is best suited to showcase that talent, this is it – unquestionably the most percussive score of the year.

So if you like intense percussion sections (I know I do), you will lap up the many, many action cues on this album, of which the best is probably “Attack and Chase”, a cue which packs more boundless adrenaline and energy into five minutes than Ramin Djawadi managed to insert into the entirety of Clash of the Titans. True, sometimes there is a tendency for the listener to get lost in the endless clattering of Powell’s hyperactive drums, and the score isn’t an easy one to get through in one sitting, but any action fan of any sort will enjoy this score for the pure, unadulterated, frenzied excitement it whips up.

Despite all this, there are certain drawbacks that a pure-energy score like this has. There is next to no thematic material whatsoever. Even the Bourne scores had more motifs than this. The closest Powell ever gets to a theme is in the final minute and a half of the last cue, “Chaos/Email”, which actually sounds like the distant cousin of a good old Hans Zimmer power anthem from the 90s. Despite those semi-heroic brass chords filtering in at the end (and a few progressions of the chopping strings common to some of the earlier action cues), there’s nothing hummable to be taken from this score. This is almost certainly a conscious decision on director Greengrass’ part – I haven’t seen the film and can’t judge whether the inclusion of at least some kind of thematic hook might have increased the score’s effectiveness in providing tension. It certainly might have made the album a bit less thick and easier to listen through. One thing’s for sure, though: Powell has proven yet again that he can whip up astounding amounts of energy and excitement in his action scores. If caffeine were a movie, John Powell would score it.
Green Zone - 06/10 - 评论 Mitchell Tijsen, 提交于 (荷兰人)
Powell heeft iets wat mij altijd wel raakt. Of het nou zijn geweldige actiemuziek is of zijn mooie rustige muziek hij begint me steeds meer te raken. Met zijn laatste 2 top scores is hij gewoon weer op zijn best. Aan het begin van 2010 was ik minder over hem te spreken, ik vond hem zeer matig en met matig bedoel ik gewoon onder zijn doen. Het was de score voor Green Zone die ik niet zo erg mocht, het was deze score waardoor ik minder enthousiast was over zijn volgende releases. Maar gelukkig heeft hij dat nu weer goed gemaakt met Knight and Day. Ik wil op filmmuziek.be het niet alleen hebben over geweldige scores (want er zijn er zat) maar er mag ook best ruimte gemaakt worden voor een minder positieve recensie, dit is er daar 1 van…

Het is allemaal een beetje van hetzelfde bij Green Zone.
De film is ook best saai op het einde na, aan het einde komt de muziek van Powell ook veel meer los. Begrijp me niet verkeerd, Powell is een meester als het gaat om spannende actiemuziek maar je kan het ook teveel doen. Op een gegeven moment is het gewoon teveel actie en word ik de drums zat. Het klinkt allemaal zo makkelijk en zo snel en er zit totaal geen rust in. Het is gewoon jammer dat alle tracks veel drukte in zich hebben, Powell heeft het wel naar zijn zin gehad want het is totaal zijn genre maar naar mijn mening is dit toch echt wel een mindere score van de componist. Het laatste nummer ‘Chaos/Email’ is wel goed, vooral het einde van dat nummer waarneer ik eigenlijk wat rust begin te horen! Maar helaas was de score toen alweer afgelopen. Powell heeft voor ons een echte score afgeleverd vol met percussie en veel strijkers. Het klinkt allemaal heerlijk en veelbelovend maar naar mijn mening mist deze score veels te veel. Vooral de pracht die Powell een score kan geven is hier totaal afwezig, het is dan ook mede door deze score dat ik Powell zijn volgende release niet zag zitten omdat ik dacht dat hij voor een tijd in deze roes zou blijven, ik ben ontzettend blij dat ik het fout had. Ik raad mensen dan ook aan om deze score over te slaan want Powell kan echt veel beter, luister liever naar een score zoals How To Train Your Dragon of Knight and Day want dan hoor je echt hoe Powell zijn muziek maakt. Dit is meer een tussenproject en dat terwijl er een bekende regisseur op het programma stond. Het is de regisseur van de Bourne films (de laatste 2) en dan zou je toch verwachten dat hij ook meer Bourne wilde tijdens de film?! De regisseur wilde inderdaad 100 % Bourne met alleen maar actie en heerlijk percussie waar ik niets op tegen heb, maar een hele score lang is een beetje teveel van het goede. Powell slaat dus voor mij hier de plank een beetje mis, het is meer de automatische piloot en gewoon een simpele score afleveren. Ik heb vaak nog geeneens door dat de muziek aanstaat, opeens schrik ik weer van een harde klap en denk ik weer aan die muziek…Hiermee wil ik zeggen dat de score erg saai wordt en dat is gewoon ongekend voor John Powell.

Ik beloon deze score wat betreft originaliteit met een 4, dit komt vanwege het feit dat het gewoon veel underscore is en gewoon veel automatische piloot.
Ik beloon de aparte instrumenten met een 8, erg leuk hoe de Arabische instrumenten soms even langskomen tijdens deze score. Toch heb ik dan liever een Charlie Wilson’s War score in mijn CD-speler zitten! Ik kom dus uit op een minimale 6 voor deze mindere score in het jaar 2010. Powell is hard bezig geweest om zichzelf weer op de kaart te zetten en dat is weer gelukt met zijn 2 nieuwste aanwinsten (zijn nieuwste scores).

Voor de Powell-fans is dit misschien een heerlijke score om naar te luisteren maar wat mij betreft zou ik mensen aanraden om deze score even over te slaan want Powell kan veel beter!
Green Zone - 08/10 - 评论 Maurits Petri, 提交于 (荷兰人)
Na een vrij lange stilte van regisseur Paul Greengrass, bekend van twee Jason Bourne films, Bloody Sunday en United 93, is het eindelijk zover. Green Zone, zijn nieuwste actiefilm met Matt Damon aan het roer ligt klaar. Ditmaal is het "Jason Bourne in Irak", al wordt niet expliciet gezegd in welk land het verhaal zich afspeelt.

Bij een Greengrass-film anno 2010 hoort een soundtrack van John Powell. En die trekt weliswaar alles uit de kast om van Green Zone een overdonderend spektakel te maken. De eerste track begint gelijk al onheilspellend en is een mooie opbouw naar het percussiegeweld wat volgt. Een synthesizer, wat Arabische bellen en duduks werken naar het eerste hoogtepunt, waarin een mix van bombastische percussie en opzwepende strijkers een strak geheel vormen. De tracks die volgen zijn allemaal even actierijk en opzwepend. Een momentje van rust wordt de luisteraar praktisch nergens gegund.

Integendeel, in de vijfde track 'Helicopter/Freddy Runs' horen we tussen tokkelende super spannende strijkers door een mooie overgang naar meer Arabische klanken. Het ritme versnelt en komt in een stroomversnelling, waarna het niet meer te stoppen is. De duduks komen erbij en de chaos is nabij. De percussie en de trommels zorgen ervoor dat het geheel blijft. Het einde van de track is een lang uitademende syntesizer en klinkt erg apart. Dat is gelijk ook een pluspunt van Green Zone, Powell keert terug naar de basis en doseert elektronische muziek weer prima met het orkest. Zoals we dat gewend zijn van de componist. 'Miller Googles' heeft in het begin iets weg van een track van Don Davis. Maar al gauw blijkt dat we te maken hebben met een echte Powell. De typische Powell-percussie zet al gauw de strijkers kracht bij en alle instrumenten blijven op 1 toonsoort hangen. Dit heeft een ongemakkelijk gevoel, maar luistert heerlijk weg.

De track 'Evac Preps', die op het album verdeeld is in twee delen, is vreemd genoeg niet het paradepaardje van de score. Al zijn het wel twee suites die op een prachtige manier in elkaar zitten. Alles lijkt te kloppen: de opbouw is meesterlijk, de instrumentatie is top. Verrassend genoeg is het eerste deel, wat bijna negen minuten duurt, ook nergens langdradig. De beste track van het album is met vlag en wimpel 'Attack and Chase'. Hierin combineert Powell meerdere ritmes, allerlei soort percussie en absurt mooi spel van de strijkers in een track die zijn weerga niet kent. De laatste twee minuten zijn filmmuziek die we niet vaak horen. Gitaren spelen een aanstekelijk kort thema met als toevoeging een flink esemble strijkers. Samen zorgt dit voor de ultieme mix van elektronica en real-live ingespeelde score. Door de continue wisselingen van ritme in het nummer, blijf je geboeid.

Green Zone is een in Red Bull gedrenkte actie-soundtrack waar geen eind aan lijkt te komen. Er is waarschijnlijk niets teveel gezegd als we dit schijfje classificeren als de beste actie-score van Powell in lange tijd. Mocht je tot rust willen komen, dan is deze soundtrack geen aanrader. Powell dronk tijdens het componeren waarschijnlijk ook genoeg van de energiedrank en weet zichzelf meer dan te overtreffen in een mix waarin Arabische instrumentatie een grote rol speelt. Een enorm drukke, opzwepende en bombastische soundtrack. Hierdoor raken de ietwat rustigere tracks, veelal underscore, in de vergetelheid. Kortom, ordinair doorzappen naar de beste tracks en genieten!
Green Zone - 07/10 - 评论 Lammert de Wit, 提交于 (荷兰人)
Paul Greengrass regisseerde twee van de drie Bourne films met Matt Damon en met John Powell voor de muziek en komt nu met Green Zone, weer met Matt Damon en John Powell. En ook de manier van filmen is vergelijkbaar met de Bourne-films, die een enorm succes werden - en terecht.
Green Zone speelt zich af in Irak na de invasie door de Amerikanen. Miller (Damon) moet op zoek naar de massavernietigingswapens die er volgens het Pentagon moeten zijn, maar hij krijgt ook informatie over het tegendeel. Is informant Poundstone van het Pentagon wel betrouwbaar? (In de Bourne-films draait het bij die vraag om 'Treadstone'). Miller is niet de enige die daaraan twijfelt, terwijl Poundstone zegt dat hij de informatie heeft van een zekere Magellan, code-naam voor een hoge Irakese functionaris. De jacht op de waarheid is medogenloos...

Componist John Powell werkt met uitersten in de muziek, dat blijkt ook weer uit deze score voor Green Zone. Animatiefilms voorziet hij vaak van meer lyrische scores met veel variatie in instrumentatie en thematiek, terwijl hij de spannende aktiethrillers graag voorziet van een stoere en stevige percussie-gedreven score. Dat deed hij zo voor de Bourne-filmscores en doet hij nu ook weer voor deze film.
De score voor de film staat bol van de percussie en elke track weer is de percussie in feite het leidende instrumentarium. Melodieën kent de score nauwelijks, hooguit haalt Powell wat harmonieën uit z'n synthesizer, die op zich wel aardig klinken, maar die harmonieën vormen samen nog lang geen coherente melodie. Dat is dan ook gelijk de grote misser van deze score: gebrek aan melodie en met name gebrek aan een herkenbaar thema.
De op zichzelf fraaie harmonieën werken in de score volledig als underscore, waar de percussie qua volume stevig overheen gaat. Niet alle tracks hebben dat even sterk, vooral de tracks 'Miller googles' en 'Truth' hebben dat minder. Maar ook daar nog steeds geen melodie, maar een aaneenrijging van harmonische klanken uit de synth.
De stevige percussieslagen en de ritmiek daarvan werken echter wel. Ondanks de overdadige percussie verveelt de score juist daardoor niet. Powell weet in die percussie ook voldoende variatie te brengen en geeft sommige tracks zelfs nog een Arabisch tintje mee, wat verrassend goed werkt.
Een score die qua sfeer het beste in de buurt komt van Green Zone is wellicht Battle: Los Angeles van Brian Tyler, alleen heeft Tyler z'n score veel melodieuzer gemaakt, waardoor die score veel meer aanspreekt.

Kortom, John Powell heeft met Green Zone een stevige en stoere score neergezet met overwegend percussie als drijvende kracht, die op zich goed beluisterbaar is, maar die daartegenover tekort komt op het gebied van melodie en waarbij een aansprekend thema ontbreekt. Dat is jammer, want qua stijl is de score uitstekend. Nu kom ik als waardering niet verder dan een ruime zeven.
Green Zone - 07/10 - 评论 Damien , 提交于 (法国)
Martèlement de percussions et violons saccadés tapissant un suspense jamais relâché, voilà qui ne nous est pas étranger... Si dans ce "Green Zone", l'association Paul Greengrass - Matt Damon a de quoi nous rappeler Jason Bourne, il en va de même pour les compositions de John Powell, qui reste ici dans le même répertoire. Heureusement l'homme a du talent, et signe un album tendu et percutant qui colle bien au contexte d'un thriller sur fond de guerre.

"Opening Book", pièce d'ouverture, est diablement prenante. Tout comme la plupart des morceaux, dont le principal défaut est qu'ils se ressemblent fortement: pas vraiment de thème, mais plutôt de longues phrases musicales tantôt épiques, tantôt angoissantes, ayant pour principal fil conducteur un rythme plus que soutenu, qui promet un film décoiffant.

Une bande originale réussie mais sans relief. "Attack and Chase", longue piste d'action, vaut le détour.
Original Motion Picture Soundtrack
Music Composed by John Powell
(The Bourne Trilogy, The Italian Job, Hancock)
Matt Damon and director Paul Greengrass (The Bourne Supremacy, The Bourne Ultimatum, United 93) re-team for their latest electrifying thriller in Green Zone, a film set in the chaotic early days of the Iraqi War when no one could be trusted and every decision could detonate unforeseen consequences. During the U.S.-led occupation of Baghdad in 2003, Chief Warrant Officer Roy Miller (Matt Damon) and his team of Army inspectors were dispatched to find weapons of mass destruction believed to be stockpiled in the Iraqi desert. Rocketing from one booby-trapped and treacherous site to the next, the men search for deadly chemical agents but stumble instead upon an elaborate cover-up that inverts the purpose of their mission. Spun by operatives with intersecting agendas, Miller must hunt through covert and faulty intelligence hidden on foreign soil for answers that will either clear a rogue regime or escalate a war in an unstable region. And at this blistering time and in this combustible place, he will find the most elusive weapon of all is the truth.
Composer John Powell contributed an adrenaline-pumping score.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (提名)

其他版本 Green Zone (2010):

Green Zone (2010)


报告错误或发送给我们附加信息!: 登录

 



更多