Interview with the Vampire
| # | 跟踪 | 持续时间 | |
|---|---|---|---|
| 1. | Libera Me | 2:47 | |
| 2. | Born to Darkness Part I | 3:04 | |
| 3. | Lestat's Tarantella | 0:46 | |
| 4. | Madeleine's Lament | 3:06 | |
| 5. | Claudia's Allegro Agitato | 4:46 | |
| 6. | Escape to Paris | 3:09 | |
| 7. | Marche Funêbre | 1:50 | |
| 8. | Lestat's Recitative | 3:39 | |
| 9. | Santiago's Waltz | 0:37 | |
| 10. | Théâtre des Vampires | 1:18 | |
| 11. | Armand's Seduction | 1:51 | |
| 12. | Plantation Pyre | 1:59 | |
| 13. | Forgotten Lore | 0:31 | |
| 14. | Scent of Death | 1:40 | |
| 15. | Abduction and Absolution | 4:42 | |
| 16. | Armand Rescues Louis | 2:07 | |
| 17. | Louis's Revenge | 2:36 | |
| 18. | Born to Darkness Part II | 1:11 | |
| 19. | Sympathy for the Devil (Jagger / Richards) Guns n' Ruses | 7:35 | |
| 49:13 |
提交您的评论
隐藏其它语言的评论
Interview with the Vampire heeft een fraaie barokke score gekregen van slimme componist Elliot Goldenthal. Naast de typische staccate violen, de spookachtig zwevende hoorns en de atonale uitspattingen die we van Goldenthal gewend zijn, hoor je ook de clavecimbel en de glas- of harpharmonica.
Heerlijk atonale, maar uiteindelijk in tonale orkestrale agressie eindigende stukken zijn Escape to Paris, Plantation Pyre en Louis' Revenge. Hierin zijn de (in)fameuze "gillende" en "brommende" Goldenthal-hoorns weer van de partij! Born to Darkness is het romantische hoofdthema, doorspekt van tragiek en melancholie. In Lestat's Recitative wordt de luisteraar getracteerd op een wel heel griezelig clavecimbel-met-viool recital. Théâtre des Vampire is onheilspellend en rustig, maar toch ook ontzagwekkend: lange lage tonen spelende hoorns en hissende geluiden, met pizzicato violen voor toe. In Scent of Death betreedt een fagot de laagste tonen, met resultaat. Het tweede hoofdthema tref je onder andere aan in Libera Me en Absolution. Een jongenskoor en de glasharmonica samen geven precies de goede sfeer. Bekend: Goldenthal houdt wel van een waltz en het is niet moeilijk raden in welk nummer van de tracklist deze zich bevindt.
De soundtrack duurt niet te lang en kan daardoor goed achtereen worden beluisterd. De tracks wisselen lekker af en bouwen naar het einde ook heerlijk op.
Persoonlijk vind ik deze pruikentijd-griezelfilmmuziek mooier dan Final Fantasy - The Spirits Within. De sfeer is gewoon subliem weergegeven en dat doet Goldenthal eer aan!
Heerlijk atonale, maar uiteindelijk in tonale orkestrale agressie eindigende stukken zijn Escape to Paris, Plantation Pyre en Louis' Revenge. Hierin zijn de (in)fameuze "gillende" en "brommende" Goldenthal-hoorns weer van de partij! Born to Darkness is het romantische hoofdthema, doorspekt van tragiek en melancholie. In Lestat's Recitative wordt de luisteraar getracteerd op een wel heel griezelig clavecimbel-met-viool recital. Théâtre des Vampire is onheilspellend en rustig, maar toch ook ontzagwekkend: lange lage tonen spelende hoorns en hissende geluiden, met pizzicato violen voor toe. In Scent of Death betreedt een fagot de laagste tonen, met resultaat. Het tweede hoofdthema tref je onder andere aan in Libera Me en Absolution. Een jongenskoor en de glasharmonica samen geven precies de goede sfeer. Bekend: Goldenthal houdt wel van een waltz en het is niet moeilijk raden in welk nummer van de tracklist deze zich bevindt.
De soundtrack duurt niet te lang en kan daardoor goed achtereen worden beluisterd. De tracks wisselen lekker af en bouwen naar het einde ook heerlijk op.
Persoonlijk vind ik deze pruikentijd-griezelfilmmuziek mooier dan Final Fantasy - The Spirits Within. De sfeer is gewoon subliem weergegeven en dat doet Goldenthal eer aan!
Elliot Goldenthal heeft zo een specifieke stijl van scoren, die ik niet altijd even apprecieer. Maar met Interview with the Vampire, gooi ik mijn vooroordeel overboord, want dit is een erg knappe score, met een knap thema, dat goed is verwerkt doorheen de hele soundtrack. De sfeer van de film druipt van de muziek af, en weerspiegelt perfect het kille, geheimzinnige en oneindige karakter van de film, passioneel, maar tegelijk ook hels en duister. Elliot Goldenthal gebruikt voor dit alles voortdurend het volledig orkest, waar strijkers en kopers evenwichtig naar voren komen.
Voor deze film met Tom Cruise in de hoofdrol werd Elliot Goldenthal gevraagd. Nu ik ben geen fan van hem, zeker niet van Titus. Toch heeft hij hier prima werk afgeleverd. Niet echt een duistere score, maar ook geen vrolijke score. Zeker een sfeervolle. In "Born To Darkness Part I" hoor je zelfs iets magisch.(en volgens mij wordt dit stuk muziek gebruikt in de reclames van Luminus).
Het is altijd een genot om naar deze track te luisteren. Het is eens wat anders dan die actiemuziek van Zimmer of gevoelsvolle scores van John Williams. Een aanrader!
Het is altijd een genot om naar deze track te luisteren. Het is eens wat anders dan die actiemuziek van Zimmer of gevoelsvolle scores van John Williams. Een aanrader!