The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe


Walt Disney Records (0050086137473)
Walt Disney Records (0094634766722)
Walt Disney Records (4988064124770)
电影 | 发布: 2005 | 格式: CD, 下载
 

现在订阅!

保持更好的信息,并访问收藏家信息!





 

# 跟踪 艺术家/作曲家 持续时间
1.The Blitz, 19402:32
2.Evacuating London3:38
3.The Wardrobe2:54
4.Lucy Meets Mr. Tumnus4:10
5.A Narnia Lullaby1:12
6.The White Witch5:30
7.From Western Woods To Beaversdam3:34
8.Father Christmas3:20
9.To Aslan's Camp3:12
10.Knighting Peter3:48
11.The Stone Table8:06
12.The Battle7:08
13.Only The Beginning Of The Adventure5:32
14.Can't Take It InImogen Heap4:42
15.WunderkindAlanis Morissette5:19
16.Winter LightTim Finn4:13
17.WhereLisbeth Scott1:54
 70:43
提交您的评论 隐藏其它语言的评论

 

The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 06/10 - 评论 Sander Neyt, 提交于 (荷兰人)
Mr. Beaver: When Adam's Flesh and Adam's bone sits at Cair Paravel in throne, the evil time will be over and done.
Susan Pevensie: You know that doesn't really rhyme.

Na het overdonderend succes van The lord Of The Rings gingen we het tijdperk in van de Fantasyfilms. Verschillende franchises werden de wereld ingestuurd en sommige waren een gigantisch succes zoals Harry Potter. Andere waren dan weer een flop zoals The Golden Compass. Ook Disney wou zijn graantje meepikken en viel daarop terug op de zevendelige boekenreeks van The Chronicles Of Narnia geschreven door C.S. Lewis. Uw nederige recensent vindt dit een logische keuze voor Disney. Niet alleen waren Lewis en Tolkien dikke vrienden in hun studententijd, Narnia is ook meer gericht voor kinderen dus waarom niet?
De eerste film genaamd (met een verschrikkelijke lange titel) The Chronicles Of Narnia: The Lion, The Witch And The Wardrobe werd met gemengde gevoelens ontvangen. Het was geen meesterwerk, maar het was ook niet slecht te noemen. De enige reden waarom ik echt van deze film heb genoten is Tilda Swinton als The White Witch. Zij speelt de pannen van het dak en heeft dan ook alle krediet verdient die ze kreeg. De filmmakers merkten ook dat zij de ruggengraat is van deze franchise want in de sequels proberen ze Swinton altijd terug te halen.
Voor de muziek werd gekozen voor Harry Gregson-Williams. Hij is natuurlijk een componist uit de kweekvijver van Hans Zimmer en dat merkt je ook steeds aan zijn muziek. Eerlijkheidshalve moet uw nederige recensent bekennen dat hij nog niet zo veel werk heeft gehoord van deze componist. Uiteraard heb ik wel de klassiekers van zijn oeuvre zoals de Shrek scores, deze Narnia score en Kingdom Of Heaven. Deze laatste was mijn eerste cd van deze Engelse componist en daarom twijfelde ik geen moment om deze Narnia score te kopen. En eerlijk, mijn gedacht was Meh! Deze recensie is even op een andere manier opgebouwd. Eerst en vooral ga ik de goede punten bespreken en de leuke thema’s daarna zal uw nederige recensent het spervuur openen jegens deze score.

Het album opent trouwens veelbelovend met The Blitz 1940. Williams steekt meteen van wal met een actienummer waar een mooi thema centraal staat. Al vind ik de toegevoegde vliegtuiggeluiden een beetje verwarrend, maar wat maakt het uit. Het ritme zit goed, de actie zit goed, en de spanning zit goed in elkaar!
Het thema van de wondere wereld van Narnia krijg je te horen in The Wardrobe. Williams kreeg naar eigen zeggen om het geluid van niets in muziek om te zetten. En dat is hem gelukt ook. Wat je hier te horen krijgt is een warm thema dat begint op piano dat de dwarrelende sneeuwvlokjes representeert, maar daarna pakken de strijkers en de klarinet het over en voel de warmte en de gezelligheid over je neervallen gelijk een warm deken op een koude winteravond. Het thema bouwt zich verder uit een beetje later krijg je een hele mooie revelatie te horen. Geen bombastische muziek, maar datzelfde warme thema dat iets luider wordt gespeeld, met een beetje koor daar aan verbonden.
Lucy Meets Mr. Tumnus herbergt dan terug het thema van Mr. Tumnus. Al moet ik zeggen dat het heel goed gecomponeerd is, ik ben geen fan van de instrumentkeuze. Het wordt gespeeld op de elektrische viool. Al brengt dat een iets warmer geluid met zich mee, ik heb het thema al gehoord op de gewone viool, en dan is het een kippenvel moment. Jammer dat Williams die keuze heeft gemaakt.
Het mooiste thema van de gehele score is dat van Aslan. Dat je hoort in To Aslan’s Camp. Het is zelfs zodanig goed te noemen dat het later het hoofdthema van de franchise zal worden. In het begin krijg je de heroïsche versie te horen dat je doet terugdenken aan de hoogtijden van Media Ventures. Maar de mooiste versie is te horen een minuut verder in de track. Waar hoog spelende strijkers de basis vormt van deze versie wordt het thema statig gespeeld op de hoorns en dat effect is geweldig. Je voelt de mystiek van het personage, je voelt de belangrijkheid van het personage. Je voelt dat de kinderen hun lot omarmen. Doch klinkt het geheel nog allemaal een beetje mysterieus.
In Only The Beginning Of The Adventure hebben de kinderen hun lot omarmt, en dan klinkt het thema zoals nooit tevoren. Het koor maakt dat het geheel nog statiger klinkt dan ooit! Het klinkt echt prachtig en een terecht hoofdthema van deze franchise.

Okidoki, deze dingen vind ik goed aan deze score. Waar groeien dan de scrupules? Dat begint al in de tweede track genaamd Evacuating London. Al moet ik toegeven dat het begin wel goed te noemen is. Je krijgt een themaatje te horen dat jammer genoeg niet meer terugkomt. Het is teder, liefelijk en benadrukt goed het afscheid dat de personages moeten ondergaan. Maar jammer genoeg schakelt Williams over naar de New Age mood. En hier heb ik het moeilijk mee. Langs de ene kant klinkt het helemaal niet slecht, maar wat doet het hier? Wat doet New Age in deze Narnia score waar het nooit meer terugkomt in het resterende deel van het album? Het is compleet ongepast in deze context. Had Williams zijn resterende score in dezelfde stijl geschreven, dan had ik er geen enkel probleem mee gekend. Nu dus wel.
Een tweede groot punt, en ik weet dat ik hier niet alleen in ben is het gebrek aan enige verbondenheid. Williams plant de zaadjes voor verschillende thema’s maar ze komen niet tot hun recht. Enkel het Narnia theme wordt af en toe eens hergebruikt. Het is zoals een weefgetouw dat wel goed in elkaar zit, enkel moet er nog één verbinding worden gemaakt, en daar faalt Williams in. Laat mij dit staven met twee kleine voorbeeldjes. Het thema dat je te horen krijgt in het begin van Evacuating London is meer dan de moeite, maar het is nergens meer terug te horen. Net hetzelfde met A Narnia Lullaby. (Wat trouwens een prachtige opbouw kent) Ook dit wordt niet meer gebruikt en dat vind ik één van de mooiste tracks. Jammer!
Wat je ook wel merkt aan deze score is dat Williams deze samen schreef met Kingdom of Heaven. Vele stukken muziek komen rechtstreeks over van Kingdom Of Heaven. Bijvoorbeeld het begin van The Battle is klakkeloos hetzelfde als The Battle Of Kerak. Jammer. Ook de percussielijn van The Battle is net dezelfde dan van Crusaders. En dat maakt het enkel maar verwarrender voor de luisteraar.
Over The Battle gesproken. Dat is inderdaad een beetje een quilty pleasure. Je weet dat het vrij ‘gemakzuchtig’ is geschreven. De thema’s worden hergebruikt, worden in een actiejasje gestoken en worden geserveerd op een bedje van synthesizers. Een truc dat Williams geleerd heeft van zijn leermeester. Maar het geheel klinkt zodanig goed dat je niet anders kan dan van de track te houden. Enkel het moment dat de blazers van The Blitz erin komen, vind ik dan weer heel wat minder. Dat is ook een thema dat anders voor de rest niet in deze score terugkomt dus heeft het ook geen plaats in The Battle.
Wat ook een nadeel is, zijn de vele nietszeggende tracks. Ik weet nauwelijks iets meer van The White Whitch, ik weet niets meer van Father Christmas, ik weet niets meer van The Stone Table. En dat is jammer, terwijl er andere zaken zijn die wel opvallen in de film, maar jammer genoeg geen plaats krijgen op de soundtrack. Bijvoorbeeld het thema van Jadis dat je veel hoort in de film. Het speelse themaatje dat alsmaar donkerder en donkerder wordt in de film krijgt zelfs geen seconde speeltijd op deze cd. En dat is een schande!

Conclusie
Deze is moeilijk te trekken. De zaken die werken, werken godverdikke heel goed. De thema’s zijn goed, maar de uitwerking rampzalig. Toch krijgt deze score een zes. Al er vele dingen die ik niet kan aanhoren, er zijn een paar tracks die het goedmaken. Harry Gregson-Williams faalde om een goede coherente score neer te pennen, een fout die hij ruimschoots goed heeft gemaakt voor de sequel score. Al bij al maak ik niet veel een muzikaal uitstapje naar Narnia via de Kleerkast!
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 07/10 - 评论 Vivien Robin, 提交于 (法国)
Le plus gros block-buster en matière d’heroic-fantasy après la trilogie des Anneaux de peter Jackson, Le Monde de Narnia ; Chapitre 1, est une brillante adaptation du roman de C.S. Lewis. Un bon moment à passer en famille.

Le score est conduit, au sens propre comme au figuré, par le talentueux Harry Gregson-Williams, de la bande à Hans Zimmer (Remote Controle). On aurait pu craindre un score lourdaud et a coté de la plaque, mais c’est en réalité plutôt une bonne surprise. Car ce qui m’inquiétait le plus, c’est le fait de savoir que Gregson-Williams à un coté blanc et un coté noir ; je m’explique. Lorsqu’il travail en compagnie d’un autre compositeur comme John Powell, il peut nous produire des merveilles hallucinantes (Chicken Run, Antz, pour le meilleur, Shrek, etc..). Mais quand il est tout seul, nous avons à faire à un autre homme, qui tombe bien trop souvent dans la facilité (Phone Booth, Déjà Vu …). Mais je pense que ses collaborations sur la série des Shrek avec Andrew Adamson l’on fait gagner en maturité. Et comme Narnia a été réalisé par ce dernier …
La première pièce du film et de l’album, est une brillante pièce d’action possédant un rythme effréné et aux accents soutenus de marche militaire et guerrière. On remarque instantanément que le score sera souligné par une bonne partie de synthétiseurs. Mais je ne jette pas la pierre et ne condamne pas immédiatement. Il s’agit d’une entrée en matière assez particulière compte tenu du reste de la partition qui ne suivra franchement pas le même chemin. Mais l’histoire est ainsi faite !
Le deuxième morceau commence sur une section de cordes mélancoliques et nous présente un motif de piano intéressant qu’il faudra garder en mémoire. Gregson-Williams enrichit son orchestre petit à petit avec les vents, quelques cuivres sourds, et les basses pour arriver à la seconde partie du morceau. Cette dernière, présente dans le film sur le générique de début, à un aspect clairement fantastique. Elle est construite sous forme de brève chanson, la sonorité des éléments ajoutés et l’apport d’un sublime chœur fait vite oublier le coté chansonnette que je craignais au début. La voix est celle de Lisbeth Scott, qui a une couleur translucide, un son cristallin et très agréable à écouter (heureusement !). C’est ainsi que le premier vraiment bon point du score apparaît.
‘The Wardrobe’ nous présente le coté mystérieux de la musique avec le thème héroïque associé au Lion Aslan interprété par une flûte soliste qui surplombe l’orchestre d’une belle manière. Le reste du morceau voit apparaître un chœur d’enfant et un célesta se rapprochant du personnage de Lucy et de son incroyable découverte. Nous ne retiendrons pas grand-chose de cette pièce si ce n’est le thème exposé au début et qui reviendra plus amplement au sein de la partition.
‘Lucy Meets Mr Tumnus’ est un morceau teinté de naïveté et de timidité. La musique se fait très intimiste, sans jamais en faire de trop. Le motif exposé tout le long n’est pas une merveille mais est une belle preuve de ce que peut faire Harry Gregson-Williams en matière de musique intime et discrète.
Le deuxième gros morceau de la partition, bien que très court finalement, est le superbe ‘A Narnia Lullaby’. La musique est écrite sous la forme d’un puissant crescendo mettant en mouvement un thème mystérieux qui prend une ampleur incroyable lorsque la chorale féminine s’en mêle. Un vrai coup de maestro compte tenu de la petitesse du morceau. J’avoue en être resté sur les genoux la première fois, étant donné que je n’avais pas encore vu le film.
‘The White Witch’ est une pièce atmosphérique à souhait qui ne nous présente pas réellement de thème, mais plutôt une succession de motif assez efficaces dans leur ensemble et qui fonctionnent bien à l’écran. Je n’ai pas vraiment de chose à dire sur ce genre de composition qui ne m’attire pas vraiment. La couleur de la musique ici, est très sombre car elle est en rapport avec la méchante de l’histoire.
'From Western Woods to Beaversdam' est un petit bijou, tout du moins dans la première partie du morceau. Gregson-Williams écrivant un motif malicieux et d’une rare beauté débouchant sur une section de chœur prise à la volée comme un souffle coupé. Absolument magnifique ! La deuxième partie n’est pas aussi digne de la première, mais la qualité de l’orchestration révèle quand même le talent indéniable de cette écurie qu’est Remote Control (talent quand ils le veulent bien !!).
‘Father Christmas’ me semble être le morceau qui fait un peu tache dans tout cela. Je le trouve vraiment mal approprié sur la scène qui aurait gagnée à ne pas être mise en musique selon moi. Le morceau n’apporte absolument rien au reste. Bizarre ! Mais cela arrive parfois.
Débutant sur un magnifique et puissant élan orchestral, ‘To Aslan's Camp’ est un bien joli morceau qui continu dans une veine plus calme. On retrouve enfin le fameux thème d’Aslan, repris avec toute la solennité qu’il se doit. Le chœur se fait discret mais large et ample pour magnifier le personnage auquel il se rattache.
‘Knighting Peter’ n’a pas grand-chose de bien extraordinaire pour que je puisse m’y attarder. Je dénote quand même un fort potentiel en les cuivres que Gregson-Williams utilise de manière judicieuse sans trop forcer sur la dose.
Le long et atmosphérique ‘The Stone Table’ est un joli coup de force du compositeur qui pendant près de 3 minutes entretient un climat de tension phénoménal. Cette partie est un long crescendo débutant dans la mélancolie et la douleur. Le pas est rapidement emboîté par des percussions tribales et un chœur d’homme aux accents barbares du plus bel effet. La deuxième partie du morceau retombe dans la douleur, la tristesse et la compassion. Avec une écriture douce et légère. L’écriture des cordes par moment est une véritable merveille.
Nous en venons enfin au magnifique ‘The Battle’. Ce morceau est de loin le plus beau morceau d’action que Harry Gregson-Williams ait composé dans sa carrière. L’apport des chœurs en est pour beaucoup. Vers 1 minutes 40, l’orchestre est décidément déchaîné et les chœurs s’acharnent dans une lutte sans fin pour s’imposer magistralement. Après un court moment d’apaisement l’explosion la plus sublime de la musique de film prend effet vers 3 minutes. Les longues variations qui s’en suivent sont de véritables œuvres d’art et la maîtrise des chœurs est à tomber par terre. La dernière partie du morceau est plus frénétique et l’orchestre est littéralement hors de lui et quasiment sans limites.
La dernière pièce de l’album, ‘Only The Beginning Of The Adventure’, reprend tous les thèmes du score dans des variations inédites. Une belle conclusion pour un score qui n’en méritait sûrement pas moins.

C’est finalement un bon sentiment qui se dégage de l’écoute de ce score. Une jolie réussite à ajouter au tableau de chasse de Harry Gregson-Williams.

Mais, en fin de compte, a-t-il récidivé sur le second volet... ?
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 08/10 - 评论 Adam Andersson, 提交于 (英语)
In epic films of fantasy and grand adventure we have become accustomed to hear a certain kind of music as accompaniment – there is indeed a type of music which we immediately connect with these kinds of films; a “musical model” of grand adventure that seems to be something basic that lies within us. And so we, or at least I, expected to hear music of this kind, sweepingly thematic, grand and powerful, in Harry Gregson-Williams score for Disney’s large production of The Lion, the Witch and the Wardrobe – the first book of C.S. Lewis’ acclaimed epic book series The Chronicles of Narnia filmed for the big screen. And mostly, the score does not disappoint – The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe is a thematic, sweeping score bristling with both power and emotion – much as we have come to expect for this kind of film. A bit surprising though is the quite modern touch given to some sequences – an approach that to me was a bit unexpected.

These modern touches are evident from the start – “The Blitz, 1940” is an intense action piece that easily could have been taken out of any modern war film. That is very fitting of course, since Narnia takes its beginning in the turmoil of the German bombings of London in 1940. The four Pevensie siblings are forced to leave London (“Evacuating London”) to a sad reading of one of the film’s main themes – the siblings’ theme, a quite melancholic melody surfacing in fragments all over the score. The action of the first track is actually also based on the siblings’ theme. The performance of the theme in the second track, with piano in the foreground, is one of the more elaborate ones in the score, and soon, as the train carrying the Pevensie children to safety in the countryside leaves the station, the track changes style completely to unexpectedly become something more similar to a pop song with Lisbeth Scott’s wailing vocals and a soft electronic beat – something I was very surprised to hear in a film such as this. But – believe it or not, playing over the main titles as the train travels through the English landscape, it actually works quite well. As a standalone piece, maybe not as well, but it is still a rather beautiful piece.

In addition to the siblings’ theme the score features two more primary themes (as well as a number of minor ones) – first the tender Narnia theme and second the powerful “heroic” theme, mainly connected with the great lion Aslan, Narnia’s highest leader. The siblings’ and the heroic theme are closely connected musically, being similar in note progression. But while the siblings’ theme is a sometimes melancholic (“Evacuating London”) and sometimes tender (the end of “Knighting Peter”) theme the heroic theme is always large and powerful (“To Aslan’s Camp”, “The Battle”) often performed by horns or trumpets in very rousing statements. The Narnia theme enters for the first time in a lovely flute rendition when Lucy Pevensie first enters the land of Narnia in “The Wardrobe”, but is saved for important moments of the film and hence only represented a few times on the album. The Narnia theme is however a wonderful melody, instantly recognisable, and its few appearances are all highlights of the album – especially “To Aslan’s Camp” where the theme gets one of its most sweeping statements in the strings, together with incredibly rousing statements of the heroic theme.

The most modern influences are indeed confined to the first tracks of the score, with most of the later parts of the score being of a more classical kind, so to speak, with much in common with Gregson-Williams’ other large score this year, Kingdom of Heaven. There are still a lot of unusual elements though – the otherworldy sound of the electric violin is used in “Lucy meets Mr. Tumnus”, to great effect, in “A Narnia Lullaby” Gregson-Williams uses a duduk, and in “The Stone Table” the gurgling sound of a throat-singing choir accompanied by taiko drums creates quite frightening effects. There is also a large amount of electronic percussion and other effects present at many times. And while some of these things might seem a bit out of place when first listening to the album, it all fits like a glove in the film, all a wonderful merge between image and music, and I can assure you that the album will grow on you after having seen the film – which I wholeheartedly recommend. All the time there seems to be a thought behind the music employed to create the right feelings – be it with modern electronic effects, a duduk or rousing brass fanfares.

There are however parts that does not work as well on album as it does in the film. The dark, unrelenting “The White Witch” does a good job being frightening, but as a very dissonant, moody piece it does not really make for a rewarding listen. Same goes with parts of the interesting but quite challenging “The Stone Table”. Other parts, though – and this goes for most of the album, are a very rewarding listen. The orchestrations are very well done, and the thematic work is complex and commendable. The chorus does have more of a supporting role here, unlike Kingdom of Heaven where the chorus took much of the lead, a fact that made that score such a wonderful listen. But especially in “The Battle” the chorus is allowed to shine almost like in Kingdom of Heaven, in a very rousing action piece that resembles the action pieces of Kingdom of Heaven in many ways. It is anyway one of the most rousing pieces of the score and a true highlight of the album, also referring back to the siblings first true experience of battle with some quotes of the opening Blitz music. After this orchestral and choral workout follows the score’s wonderful finale, “Only the Beginning of the Adventure”, where all the themes get full readings in orchestrations both powerful and beautiful – in my opinion the highlight of the score.

The Lion, the Witch and the Wardrobe is indeed very different from other scores for similar fantasy adventure films, but it turns out that it is perfect for the film, and even if there are parts that does not work really as well on album as in the film, the fifty-four minutes of score on the album are still mostly very enjoyable minutes. Once again has Harry Gregson-Williams managed to impress with very well written thematic work and well thought-out stylistic choices in a score which, albeit with some unexpected means, in the end is a worthy accompaniment to a captivating film as well as a great stand alone listen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 07/10 - 评论 Sjoerd , 提交于 (荷兰人)
Vier kinderen, genaamd Lucy, Edmund, Susan en Peter komen tijdens de tweede wereld oorlog via een magische kleedkamer in het land Narnia, waar slechte heks Jedis bestreden moet worden. Zo luidt het verhaal van de film ‘The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe’ (afkorting: Narnia) geregisseerd door Andrew Adamson. Het sprookjesachtige verhaal moest van muziek worden voorzien door ex-Mediaventures Harry Gregson-Williams. Tijdens het beluisteren van de soundtrack horen we vooral rustige muziek en twee actietracks. De synthesizer is wel in elke track aanwezig. Daar gaan we!

De eerste track is één van de twee actietracks van de score. Opvallend zijn de vliegtuiggeluiden die door de rest van de muziek heen gemixt is. Wat de track zo goed maakt is echter het bombastische actiethema zoals Hans Zimmer dat ook zou doen met veel synthesizers. Wat er ook mag wezen is de percussie, iets te veel misschien maar hoe dan ook een goede track. De volgende track ‘Evacuating London’ is de eerste rustige met een emotionele tint. Het begint met de strijkers maar later krijgen we een mooie pianosolo die –hoe raar het ook klinkt- mij doet denken aan James Newton Howard. De pianosolo wordt weer onderbroken door de strijkers die verder gaan met het thema en later voegen de elektronische geluiden en de zang van Lisbeth Scott zich toe.

De derde track ‘The Wardrobe’ laat ons een sprookjesachtig thema met steeds weer nieuwe instrumenten in de hoofdrol en soms op de achtergrond een koortje. ‘Lucy Meets Mr. Tumnus’ is een track met de elektrische viool in de hoofdrol en als extra wat pianogetingel erbij. Weer een nieuw thema is te horen en deze track en hoewel het allemaal op elkaar lijkt zorgt dit er niet voor dat de score één geheel vormt. De thema’s worden wel goed uitgewerkt in iedere track, want ook in deze track horen we variaties door middel van nieuwe instrumenten. ‘A Narnia Lullaby’ bouwt zich mooi op van een zeer rustige track naar een zeer grootse track. Een lekker te beluisteren thema met dezelfde instrumenten. Gregson-Williams blijft doorgaan met het creëren van spanningsopbouw, zo ook bij het begin van ‘The White Witch’. Later wordt de track rustig, maar na 3.01 schrik je je rot door slagwerk dat een enkele keer te keer gaat. Echter geen actie te bekennen wel de spanningsopbouw zoals Gregson-Williams vaker doet. Het slagwerk dat uit het niets kan slaan voor de spanningsopbouw komt vaker voor in deze track.

Voor het eerst horen we een oud thema terugkomen, in de track ’From Western Woods To Beaversdam’ horen we een stukje uit het thema van track twee wanneer de effecten tevoorschijn komt. Verder horen we in de track koorgezang dat we al kenden van ‘Kingdom of heaven’. Het pianogetingel uit track 2 komt ook weer terug. ‘Father Christmas’ heeft zoals uit de naam al valt te voorspellen een kerstsfeertje aan het begin. Later zet een thema bijna geheel meegenomen vanuit ‘Kingdom of Heaven’ die Gregson-Williams in hetzelfde jaar componeerde. ‘To Aslan’s Camp’ begint met een heerlijk groots thema met een hoog Mediaventures gehalte. Het thema herhaald zich later nog op een rustige mannier. Later horen we een nieuw spanningsopbouwend thema dat weer rustig wordt en via een ‘van tak naar tak effect’ krijgen we een thema te horen dat alweer wat wegheeft van ‘Kingdom of Heaven’.
Harry Gregson-Williams z’n thema’s voor deze score zijn sprookjesachtig evenals de film. Zo begint ook ‘Knighting Peter’ die na dat thema een nieuwe weg inslaat met actie en alweer z’n ‘Kingdom of Heaven’ gehalte. Later krijgen we de sfeer die we gewoonlijks horen in de score weer terug.

‘The Stone Table’ is echt zo’n track voordat de veldslag begint. Lichte spanningsopbouw die langzaam wel wat meer wordt om naar het echte actiethema te werken in de veldslagtrack. We horen al ene keer de melodie van ‘To Aslan’s Camp’. Na zes minuten spanningsopbouw komt het ‘Kingdom of Heaven’ thema weer terug en aan het einde van de track horen we een mysterieuze melodie die ons naar de veldslagtrack leidt. ‘The Battle’ is een zooitje van eerder gebruikte thema’s met synthesizers ertussen, maar wat, het klinkt goed. Het thema van ‘To Aslan’s Camp’ bouwt zich nu helemaal op om vervolgens nog grootser te worden. Mooi aan deze track is het aflopende koorgezang met vier worden die steeds terugkomen. Eerst door een zwaar mannenkoor en later nog iets harder door een groter vrouwenkoor. Tevens horen we nog een motief van track één. Na drie minuten horen we nog meer koor gezang met de gebruikelijke effecten in een score van Harry op de achtergrond. Na 5 en een halve minuut horen we nog een grootsheid thema om later verder te gaan met de keiharde actie.

Het score gedeelte sluit af met de dromerige sfeer van ‘Only The Beginning Of The Adventure’, dat een erg mooie track is. Het koor ontbreekt niet in dit mooie thema. Een fenomenale afsluiter. Verder zijn de laatste songs allemaal wel aardig en een leuk (commercieel) extraatje.

Conclusie:
Als je de score één keer beluisterd wordt je bijna verpletterd, mooie emotionele thema’s en lekkere actie. Echter bij het vaker beluisteren wordt het wat eentonig en de score heeft geen eigen. Verder is het niet echt één geheel en de sfeer van ‘Kingdom of Heaven’ past niet echt bij de rest en in natuurlijk gejat. De veldslag track is goed te beluisteren, maar zoals ik al zei een rommeltje en de effecten zijn niet echt super. De eerste track blijft voor mij mijn favoriete actietrack. De soundtrack heeft een lekker lange duurtijd, omdat de songs ook allemaal wel leuk zijn. Hij komt redelijk vaak terug in mijn cd speler vooral voor de eerste track en de laatste van de score. Ruim voldoende.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 08/10 - 评论 Thomas-Jeremy Visser, 提交于 (荷兰人)

De score voor The Cronicles of Narnia: The Lion the Witch and the Wardrobe werd niet zomaar beloond met een Golden Globe nominatie. Harry gregson Williams, broer van componist Rupert Gregson Williams, heeft, zoals ieder componist zijn pieken en dalen. Tegenover meesterwerkjes als Shrek, Antz en Kingdom of Heaven staan miskleunen zoals X-Men Origins: Wolverine en Déjà Vu. The Chronicles of Narnia en zijn, op muzikaal vlak, sterke opvolger Prince Caspian zijn scores die zowel op het scherm als op cd tot de verbeelding spreken. Er zijn tracks met een gigantische omvang zoals The Battle en To Aslan's Camp. Deze hebben tegenhangers die een en al rust zijn, zoals Narnia's Lullaby en The Wardrobe. Je wordt door de muziek in die magische wereld genaamd Narnia meegezogen, en het is moeilijk te verkroppen als de score eindigt en je terugkomt in de realiteit.

The Blitz, 1940 is de eerste track en we worden meteen de actiemuziek ingegooid. Zware percussie en sterk blaasspel zorgen voor een track die zo uit een James Bond film had kunnen komen. En hoewel de track redelijk kort duurt is het toch fijn om dat compliment te krijgen. Evacuating London is kalm. De strijkers zijn veel aanwezig, en ook de klarinet en de piano dragen mee aan een lichtelijk emotionele track die voor het eerst ons een versie laat horen van het hoofdthema. Dat is meeslepend en precies uit het boekje. een prachtig fantasy thema dat erg goed werkt gedurende de film. Het is memorabel en voegt ook echt iets toe. Het keert later in de track terug gespeeld, door een grote strijkerssectie. The Wardrobe begint met underscore, en iets later komt de piano erbij. Het hoofdthema wordt kalm gebracht, met koor en houtblazers.

het eerste hoogtepunt is de track Lucy meets Mr. Tumnus. Wat een prachtige instrumentatie kiest Gregson Williams hier. De piano, de cello en hier en daar een klarinet die slecht een kleine maar toch mooie aanvulling geeft. Het is erg kalm, en klinkt zoals fantasy moet klinken. Na een onnodig spanningsmoment gaat het gewoon weer verder zoals het eerder zo heerlijk klonk. Gregson Williams kan het niet laten, en dan komt als mooie afsluiter het hoofdthema even tevoorschijn. Het niveau blijft hoog. Met Narnia Lullaby krijgen we een haast Oosterse instrumentatie over ons heen die een ongemakkelijk en toch mooie sfeer creëert. Later haalt het orkest veel te kort keihard uit, misschien alleen maar om de track af te sluiten. The White Witch is dan weer een beetje een saaie track, die niet echt iets toevoegt aan deze uitgave, noch aan het personage van actrice Tilda Swinton.

From Western Woods to Beaver Dam begint intrigerend, met piano die een haast sprookjesachtige vocaliste begeleid. Later loopt dit dan weer over in dat heerlijke hoofdthema. Niet alleen in de film maar ook op de score is Father Christmas een rare eend in de vijver. Ineens komt de Kerstman met zijn arrenslee tevoorschijn om je van wapens te voorzien? Het "Always Coca-Cola" gehalte is dan ook hoog in deze vreemde track, en moeiteloos haal je de rode trucks van de frisdrankgigant in je geheugen naar boven. To Aslan's Camp is weer een absoluut hoogtepunt. Heroïsch klinkt het hoofdthema, alle secties van het orkest draaien overuren. Met tot resultaat dat dit toch wel een van de betere tracks op het album is. Als een suite laat het alle thema's de revue passeren, dan weer gebracht door strak gecomponeerde strijkers, dan weer door een immens aantal aan blazers.

Knighting Peter en The Stone Table zijn niet heel erg boeiend, en zij als het ware de stilte voor de storm, de aanloop naar de finale. Want The Battle is een zeven minuten durend meesterwerk. Een filmcomponist moet muziek op de goede plek in een film zetten, maar het is net zo belangrijk om te weten wanneer er totaal geen muziek in een scene of shot hoort. In de veldslagen in Braveheart was amper muziek te horen, in Troy juist wel. Gregson Williams kiest ook voor de tweede aanpak, en begeleidt de indrukwekkende veldslag met minstens zo indrukwekkende muziek. Lage blaaspartijen rekken de spanning tot het uiterste, waarna het koor en prachtige strijkers de rest van het werk doen. Zeven minuten lang filmmuziek zoals het hoort. Na dit zware werk komt Gregson, voor de afgrijselijke songs, nog even aanwaaien met Only the Beginning of an Adventure, een track die het fantasygenre eer aan doet.

The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe heeft een uiterst bevredigende score gekregen. Het is een score met een hoog Disney-gehalte, en heeft zo zijn momenten waarin het allemaal een beetje inzakt, maar de betere tracks maken dit al gauw goed. Het eerste decennium van dit millennium heeft klassiekers in het fantasygenre erbij gekregen, zoals King Kong, Stardust, The Golden Compass en natuurlijk Howard Shore's monumentale The Lord of the Rings drieluik. Harry Gregson Williams' The Chronicles of Narnia verdient hier zeker een plaats tussen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 07/10 - 评论 Tom Daish, 提交于 (英语)
Anyone hoping for a Lord of the Rings like rush from The Lion, the Witch and the Wardrobe is, I suggest, likely to be hugely disappointed after seeing this bland adaptation of the opening gambit in CS Lewis' Chronicles of Narnia. Weak acting, some surprisingly unconvincing effects work (not always the case, but hardly WETA's finest hour) and poor use of the New Zealand scenery conspire to produce a pretty insipid start to what Disney presumably hope will be a Rings or Potter like franchise. Then again, I'm sure I'm not alone in being rather less familiar with the Narnia books beyond The Lion, the Witch and the Wardrobe. Sustaining public interest throughout a proposed septology is hardly guaranteed, even the BBC only managed the first four books.
I must confess that I was slightly unsure as to whether John Williams' Harry Potter themes would become as famous as his best known melodies, but should have known better than to doubt his skill at writing iconic tunes and his Potter music has easily entered the public consciousness. However, I do wonder whether the tunes would have been so memorable if someone else been hired. Harry Gregson-Williams' score to The Lion, the Witch and the Wardrobe gives some idea of just how weak it could have been. I've oft suspected that his co-writer at Dreamworks, John Powell, came up with all the tunes when they wrote together and The Lion, the Witch and the Wardrobe is further confirmation of this suspicion. None of the melodies here are even remotely memorable, the kind of tunes that are nicely generic for appearance in a trailer, but not really strong enough on a big budget motion picture, let alone to set the sound world for an entire franchise.

As Mr Southall astutely noted in his review, if the producers of The Lion, the Witch and the Wardrobe were looking to Lord of the Rings as inspiration for the style of the film then they certainly weren't when finding an approach for the music. Gregson-Williams brings considerable quantities of his Media Ventures style percussion, notably Evacuating London, replete with a wispy female vocalist on top. Fortunately, it doesn't have an even more inappropriate middle eastern sound, but does nothing to evoke the period - not that it necessarily should, but it doesn't replace a period sound with something better, rather with something cheap and wholly inappropriate. Things do pick up, but again, the paucity of the melodic material means that it fails to generate the kind of resonance that one would hope for in a score of this sort. The folksy violin of Lucy Meets Mr Tumnus and A Narnia Lullaby feel right, but amble about with little focus and I'd challenge anyone to remember anything about them afterwards.

As the film opens out from the early explorations through the wardrobe into the wider world of Narnia, so too does the music become more expansive. The chorus is used liberally throughout, although it's not used as a sonic crutch as so often happens in big scores. Indeed, many of the most effective passages are choral, notably Father Christmas (one of the story's stranger digressions) which contains material as delightful as any Christmas score. Conversely, the material for the White Witch is appropriately threatening, but still isn't especially striking beyond being vaguely ominous. The Stone Table is one of the more impressive cues with Gregson-Williams' percussive expertise put to good use, however The Battle is rather underwhelming, never really generating the kind of fervoured excitement one would expect from an epic climax.

The optimistically titled Only the Beginning of the Adventure is a nice conclusion, giving way to four reasonably good, if entirely unrelated songs. However, the oft noted mispronunciation of Wunderkind by the ever pretentious Alanis Morissette is hugely irritating ('wunderkind' should rhyme with 'tint' - being a German word - and not 'kind' in the English sense. Mind you, the 'w' should be pronounced with as a 'v' but never mind...). If all of that seems unnecessarily harsh then The Lion, the Witch and the Wardrobe is not unenjoyable, just disappointing and not especially memorable. James Newton Howard managed to come up with a more convincing tunes for King Kong in probably half the time and, based on his music for Peter Pan and other Disney flicks, would probably have been a first choice for Narnia.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 09/10 - 评论 Joris Kessels, 提交于 (荷兰人)
Harry Gregson-Williams is één van die componisten waarvan ik zonder na te denken zijn filmmuziek aanschaf. Zijn muziek heeft vaak dat extra’s, datgene wat muziek maakt, datgene wat je raakt. Ondanks het onsamenhangende geheel is de muziek op de soundtrack The Chronicles Of Narnia wederom van een dergelijke aard.

Het zijn niet alleen de actietracks, zoals het heftige openingsnummer met geraas van vliegtuigen en het slagveldnummer met het groots heroïsche thema, die mij bekoren, maar juist ook de niet-actie-tracks. In die gedeelten vind je de subtiliteit die Harry Gregson-Williams zo mooi in de muziek kan leggen. Neem nou het gebruik van de piano in het begin van de tweede track en de prachtige zang van Lisbeth Scott later in diezelfde track. Of de heerlijk melancholisch klinkende elektrische viool bespeeld door Hugh Marsh in de vierde track. Of de opbouw beginnend met de duduk (Armeense dubbelrietfluit) in de vijfde track. Of de omsluierende zang en percussie in de zevende track. Verder kan ik de o zo cliché-kerst opening van ‘father christmas’ erg waarderen en zijn de popnummers aan het eind van het album een aangename toevoeging.

Een eigen karakter heeft de score niet. Voor de meer actie/heroïsche gedeelten grijpt Harry Gregson-Williams terug op de overbekende sound van Media Ventures van Hans Zimmer (toch ook wel weer eens lekker). Ook heeft Harry Gregson-Williams concepten overgenomen uit zijn Kingdom Of Heaven. Maar het meest vervelende van de soundtrack is dat deze te divers is en de verschillende klanken niet met elkaar stroken. Zo zorgt Lisbeth Scott in de tweede track al voor een behoorlijke anti-climax na het weelderige openingsnummer en staan tracks zoals ‘father christmas’ volledig op zichzelf. Ondanks het euvel dat de verschillende tracks niet met elkaar te rijmen zijn, beluister ik deze muziek toch erg graag.

Laat te hoge verwachtingen (Harry Gregson-Williams kan beter) of onze verwendheid (aan Lord Of The Rings valt niet te tippen) niet in de weg staan om te genieten van de heerlijke entertainende moderne muziek voor The Chronicles Of Narnia.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 07/10 - 评论 Tom H., 提交于 (荷兰人)
Net als velen heb ik enorm uitgekeken naar de score, vooral na de trailer die er veel belovend uit zag. Helaas, helaas, na Gregson's schitterende 'kingdom of heaven' componeerde hij een middelmatige score die niet echt blijft hangen.

Hij begint nochthans heel mooi in typische Media Venture style in "The Blitz 1940" waarin hij zelf de motoren van gevechtsvliegtuigen mixt. Ook "Evacuating London" is een schitterende track. Een klassiek thema dat wordt onderbroken door de (opmerkelijk hese) stem van Lisbeth Scott, heel eigenaardig. Het doet denken aan Patrick Doyle's 'Great Expectations' ("In the Rain").

"The Wardrobe" is een typisch magische, geheimzinnige track die een mooi overgang vormt naar het land van Narnia, waar we stuiten op de electrische viool-solo. Ik had toch liever een echte viool gehoord. De solo dompelt het album ook onder in de underscore die met momenten behoorlijk saai kan worden door de weinige variatie die er wordt gebracht. Enkele orchestrale uitbarstigen zorgen ervoor dat je boxen enkele keren de volle laag te verduren krijgen, maar uiteindelijk blijven ze redelijk beperkt. De lage basstemmen in sommige tracks lijken verdacht veel op Shore's muziek voor 'the Mines of Moria' uit The Lord of the Rings, maar op deze soundtrack zijn ze niet zo sterk uitgewerkt.

Uiteindelijk vindt dit album zijn besluit in 'The Battle' wat het hoogtepunt zou moeten vormen van de score. Het is zeker niet slecht maar het bouwt niet echt op tot een hoogtepunt die je weg blaast. Het blijft eerder lauw. Het Narnia thema wordt nog eens herhaalt in 'Only The Beginning of the Adventure'wat een mooie reprise blijkt te zijn met goede orchestraties, maar de track wordt na 2 minuten toch iets te langdradig.

In het algemeen is dit zeker niet Gregson-William's beste score. De thema's zijn niet genoeg uitgewerkt en het koor wordt soms erg povertjes gemixt. En toch, dit smaakt naar meer. Benieuwd of hij zich zal herpakken voor de tweede Narnia film.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 06/10 - 评论 Joris Hermy, 提交于 (荷兰人)
Al een ruime tijd zat ik uit te kijken naar deze nieuwe van Gregson Williams. En na lang wachten was hij er! Het openingsnummer klinkt veelbelovend. Ziedende vioolpartijen met trotste kopers en een jachtige ventures-beat... Enkele tracks verder vinden we enkele stemmige redenties op electrische viool ( een trademark van HGW ). Maar vanaf 'the White Witch' vervalt de score in oninteressante undersocre met een bedroevend gebrek aan motivische en melodische verwerkingen. Het hoofdthema op zich had een 'hummer' moeten worden. In plaats daarvan krijg je een vaal, oninteressant thema die dan ook nog verdacht veel lijkt op Tyler's thema voor 'Children of Dune', zijnde dat Tyler's thema véél sterker en heroïscher is. Het is pas als de Tibetaanse chantings beginnen ( gelijkend op Williams' cue op ROTS ) dat je aandacht terug even wordt opgeflakkerd, maar helaas is het tegen dan al veel te laat. De veel besproken cue 'Battle' is best entertainend, maar zorgt geen enkele keer voor kippenvel ( het koor lijkt dan weer weggeplukt uit Vangelis' Alexander! ). Enkel de afsluiter van de score zorgt nog eens voor enige knappe muziek. De songs kan je zowiezo skippen...

Wat de verrassing van 2005 had moeten worden is eerder een ontgoocheling geworden. Die eer gaat naar Newton Howard voor zijn knappe King Kong Score! Gregson Williams kan dus beter, véél beter. Dat heeft hij voorheen al bewezen met zijn voortreffelijke Sinbad-score! Jammer...
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 08/10 - 评论 Michaël Desmadril, 提交于 (荷兰人)
Naar mijn opinie is dit toch wel een zeer degelijke soundtrack. Veel afwisseling van emoties. Typisch wat een Disney film verlangt. Fantasie, emoties, enz... alles vind ik in de muziek terug. Natuurlijk hoor je soms wel nog eens enkele maten van vorige composities maar naar mijn bescheiden mening is dat uiterst normaal. Muziek is gevoel, daar maak je het onderscheidt tussen een goede componist en zeer goede componist. Aan de toekomst van HGW twijfel ik niet en hoop in de dichte toekomst meer van zijn werk te horen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 09/10 - 评论 Jose Tellezg, 提交于 (西班牙语)
Cuando tuve la oportunidad de ver esta pelicula y escuche el Track "The Battle" me impresione bastante por el buen trabajo de Harry Gregson Williams. Este track lo escucho cuando quiero relajarme y no saben como me funciona, yo creo ke este tipo de OST te da para eso.
lo escucho uno y otra vez.
Era de esperarse con este gran compositor. Este OST junto con el de Kingdom of Heaven es lo mejor de Harry Gregson Williams
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 05/10 - 评论 JB , 提交于 (荷兰人)
Een bijzonder mooie soundtrack met echte hoogtepunten. Ik luister naar "Father christmas" en in mijn hoofd herspeelt de film weer. Maar toch een 5 omdat veel nummers enorm gelijken op nummers van "The Horse Whisperer". Ik durf zelfs te zeggen plagiaat. De Narnia-film heeft een mooie soundtrack maar kopiëren kan iedereen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - 10/10 - 评论 Daan Smit, 提交于 (荷兰人)
Ik vind het echt een geweldige soundtrack!!

Die zang in 'Evacuating London' is echt geweldig. En 'The Battle' en 'The Stone Table' zijn ook geweldige nummers!!
Golden Globes: Best Original Score (提名)
Golden Globes: Best Original Song: "Wunderkind" (提名)
World Soundtrack Awards: Best Original Song Written for a Film: "Can’t Take It In" (提名)

收藏的原声带: Kids

Monsters, Inc. (2002)
Legend of Silkboy, The (2010)
Homeward Bound: The Incredible Journey (1993)
マジンガーZ (2003)
Ice Age: Dawn of the Dinosaurs (2009)
Brave Little Toaster, The (2005)
Jasper (2009)
Richie Rich (1995)
SpongeBob SquarePants Movie, The (2004)
Dora Rocks: Music From the Special & More (2013)


报告错误或发送给我们附加信息!: 登录

 



更多