Skylanders: Spyro's Adventure

Het is eigenlijk een schande dat we sommige scores laten voor wat ze zijn. Want met enige regelmaat duikelt er eentje op die zo ongekend goed is. Twee jaar geleden verscheen de matig succesvolle game Skylanders, met een ongelooflijke score van Lorne Balfe met hulp van Hans Zimmer. Deze score heeft zoveel in zich, dat het lastig is om te beschrijven hoe goed hij is. De muziek kenmerkt zich door een doldwaze mix van zeer goed gitaarspel, veel strijkers, prachtige inheemse instrumentatie en knap gearrangeerde synthesizers. Het deel wat Hans Zimmer voor zijn rekening nam is eigenlijk het minste. Want zodra Balfe ALLE registers open gooit, overtreft hij zichzelf op een manier die hij niet vaak doet.

Vanaf de eerste Balfe track, Shattered Island, laat hij horen dat score voor videogames niet saai hoeft te zijn. Integendeel. Dit is zeer opwindende filmische muziek, die we niet vaak horen van Balfe. Het doet Zimmerish aan, maar dankzij het waanzinnige gebruik van koor en real-life instrumentatie zet Balfe zijn stempel overal op. Vanaf Perilous Pastures start een reeks aan tracks die stuk voor stuk geniaal zijn. Onwijs goede thematiek, dat ten eerste. Betoverende en stampende strijkers, die grotendeels uit synthesizers lijken te komen. Wat wel live is ingespeeld zijn de vele soorten gitaren en xylofonen. En dat geeft deze score een onwaarschijnlijke authenticiteit. De muziek pakt je, betoverd je en laat je niet meer los.

De hippe beat en het trommelgeroffel in de track Sky Schooner Docks, in combinatie met het hoofdthema van Skylanders, smaakt naar meer en is simpelweg geweldig. De klassieke elementen zijn vaak ver te zoeken, de 'Remote Control sound' heeft veelal de overhand. Maar wat dan nog? Lorne Balfe gaat zelfs nog een stapje verder in Crystal Eye Castle. De inheemse benadering van de score werkt verbluffend, helemaal met de kristal geluiden die een piano maakt. Als je je ogen dicht doet, vergeet je dat je naar een game soundtrack zit te luisteren. De manier van de thematiek brengen krijgt een soort van popmuziek feeling als er een drum & bass doorheen wordt gemixt.

In Treetop Terrace horen we materiaal wat zo uit Kung Fu Panda had kunnen komen en lijkt verdraaid veel op een goede score van John Powell. Alleen is de thematiek hier misschien wel beter, helemaal door de klassiek vormgegeven game geluiden die we ineens horen. De verschillende modulaties zorgen ervoor dat de eenzame melodielijn nergens saai wordt.

In vele tracks die volgen laat Balfe zich van zijn beste kant zien. Wat vooral steeds opvalt is de waanzinnige thematiek. Het door Zimmer bedachte hoofdthema keert steeds weer terug. Terugkijkend naar releases van 2011 kunnen we zomaar tot de conclusie komen dat Skylanders: Spyro's Adventure tussen de top 10 thuis hoort. En wellicht doe je deze zeer vermakelijke score geen recht aan. Want dat Lorne Balfe langzaam in de voetsporen treedt van zijn leermeester Hans Zimmer, dat is een ding wat zeker is. Skylanders: Spyro's Adventure is een van Balfe's beste score. Daar bracht het later verschenen Skylanders: Giants geen verandering in!