Genius
National Geographic Original Series Soundtrack

Dit is de 17e recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: Genius
Volgende: Genius: Picasso

De Amerikaanse tv-serie Genius beslaat meerdere seizoenen en in elk seizoen staat een andere bekende persoon centraal. In het eerste seizoen is dat wetenschapper Albert Einstein. De serie volgt hem vanaf zijn jeugd tot aan zijn ouderdom en ontwikkeling van de relativiteitstheorie. De tiendelige serie van het eerste jaar is door verschillende regisseurs geregisseerd, al werd voor de pilot een beroep gedaan op Ron Howard, die ook een van de uitvoerend producenten was. De serie is ontwikkeld voor het tv-kanaal National Geographic en is door de critici goed ontvangen.
Het verhaal draait in dit eerste seizoen om Albert Einstein en werkt voor een groot deel als een flashback. De serie begint in de dertiger jaren van de vorige eeuw, als de ruim vijftigjarige Joodse Einstein (Geoffrey Rush) vanwege het steeds sterker wordend antisemitisme is zijn Duitsland overweegt om naar de V.S. te emigreren. Dan denkt hij terug aan zijn studentenleven op de Technische Universiteit van Zürich en aan de ontmoetingen met Mileva (Nikki Hahn), die zijn vrouw zou worden. Omdat hij geen werk kan vinden neemt hij een baan aan op een patentenbureau, waar zijn ster snel rijst. Maar na hun verhuizing naar Berlijn volgt de scheiding met Mileva en hun kinderen. Hij trouwt opnieuw, maar dan beginnen de contouren van de Nazi-staat langzaam zichtbaar te worden, tot hij als Joodse wetenschapper de jaloezie en haat niet meer accepteren kan...

De muziek bij deze tv-serie is van Lorne Balfe, die er een overwegend aangename en melodieuze score voor componeerde. Van die score kwam aanvankelijk een beperkt album uit, waarop ook nog eens een paar klassieke tracks waren opgenomen. De muziek van Balfe bedroeg niet meer dan een schamele dertien minuten.
Op dit tweede album, dat een paar maanden later uitkwam staat alleen scoremuziek van Balfe, en wel meer dan vijftig minuten. En het is ook nog eens overwegend zeer prettig beluisterbare muziek.
De muziek is een mengeling van elektronische en orkestrale instrumentaties, waarbij Balfe in een aantal tracks bepaalde instrumenten, en dan vooral de viool, solo boven de muziek uit laat spelen. Het zijn vooral die tracks die bijzonder zijn, omdat ze een mooie melodie van het solo instrument combineren met een fraaie harmonische begeleiding. Een paar van die tracks zijn echte uitblinkers, zoals 'In Love with the Mind', de lange track 'Time is But a Stubborn Illusion' of 'Never Stop Questioning', die voor kippenvel zorgen.
De orkestrale tracks zijn op dit album in de meerderheid, en dat is positief, want juist die tracks horen bij de fraaiste. Het zijn daarentegen vooral de elektronisch gekleurde tracks die wat minder aanspreken, al is dat zeker niet elke keer zo.

Dat melodieuze aspect is opvallend in deze score, want de muziek die Balfe voor veel films maakt is alles behalve melodieus, al zijn er meer uitzonderingen. De melodieën voor deze tv-serie zijn vaak behoorlijk fraai, met bijzondere tracks die er echt bovenuit komen. Maar niet alles is zo fraai. Ook de minder melodieuze muziek ontbreekt niet, al is het tamelijk beperkt. Soms laat Balfe daarin dan ook de nodige dreiging doorklinken, maar ook zijn tracks soms vooral percussie-achtig en soms ook gewoon erg saai, omdat de muziek dan een beetje voortkabbelt.

Toch zijn die mindere tracks in de minderheid en weet Balfe met zijn composities soms echt de gevoelige snaar te raken. Daarmee is dit tweede album, met Balfe's score een duidelijk veel prettiger beluisterbaar album dan het korte eerste album, waarop muziek staat die wat tegenvalt, zeker in verhouding met dit tweede album.
De voorlaatste track is de laatste van Balfe's score en is al wat voller gearrangeerd, waarmee deze track een mooie overgang vormt naar de wat meer pompeuse kleuring van de afsluitende titeltrack, die mede gecomponeerd is door Balfe's leermeester Hans Zimmer. Die titeltrack presenteert een vlot en behoorlijk groots gecomponeerd thema, in een combinatie van orkestrale en elektronische klanken. Opnieuw komt de solo viool voorbij in prettig opvallende versieringen, die net boven de volumineus klinkende muziek uitkomt. Eigenlijk is deze track van nog geen minuut veel te kort, en is tegelijk het album na vijftig minuten te snel afgelopen.

Kortom, dit tweede album van de score van het eerste Genius seizoen is een hele verbetering ten opzichte van het eerste album. De muziek van Balfe voor deze tv-serie blijkt dan ineens erg aansprekend en veel tracks zijn prettig melodieus gecomponeerd. Vooral wanneer solo instrumenten boven de begeleiding uitkomen is dat genieten. De muziek is een combinatie van elektronische en orkestrale arrangementen, maar het zijn vooral de orkestrale kwaliteiten, samen met de melodieën, die de waardering opstuwen. Het hoofdthema heeft Balfe samen met Hans Zimmer geschreven en ook deze afsluitende track is erg fraai. Sommige tracks zijn echter wat saai of nauwelijks melodieus, sommige delen ervan wat minimalistisch, maar verreweg het grootste deel van de tracks is zeer de moeite waard. De waardering voor dit tweede album komt dan ook op een mooie 86 uit 100 punten.