Enola Gay
LP to CD Subscription Series

Dit is de dertiende recensie uit de Maurice Jarre serie.

Vorige: Mad Max Beyond Thunderdome
Volgende: Shōgun

De Amerikaanse NBC-tv-film Enola Gay heeft als titel eigenlijk Enola Gay: The Men, The Mission, The Atomic Bomb. Het is een historische, waargebeurde dramafilm, die geregisseerd is door David Lowell Rich (Little Women, The Concorde...Airport '79), die vooral tv-films regisseerde. De film wordt in de pers nogal kritisch beoordeeld, vooral omdat de gevolgen van de atoombom voor de bevolking van Hiroshima nauwelijks belicht worden, terwijl vooral de Amerikaanse acties als heldhaftig gebracht worden.
Het verhaal draait om de voorbereidingen voor het gooien van een atoombom op Hiroshima, om zo de oorlog met Japan te beëindigen, en de bemanning van de Amerikaanse B-29 bommenwerper die de bom naar Japan vliegt en daar op de stad gooit.

De muziek bij deze tv-film is van Maurice Jarre. Hij heeft al vaker met het bijltje van de tweede wereldoorlog gehakt, maar deze keer speelt het verhaal zich aan de andere kant van de oceaan af.
Het album opent met een track met twee marsen. De eerste is de 'Prelude and Main Title' mars, direct gevolgd door 'The Enola Gay March'. In beide marsen spelen percussie, met name snare-drums en koperblazers belangrijke rollen. Daarbij is de eerste mars wat saai, maar als na een minuut het tweede deel begint, blijkt dat zowaar een inspirerende en erg prettig klinkende mars te zijn. De melodie is aansprekend en het up-tempo arrangement spreekt erg aan.
Ook 'March of the B-29's' is zo'n up-tempo mars, die een net iets minder aansprekende melodie heeft, maar toch behoorlijk prettig in het gehoor ligt. Deze melodie komt terug in een orkestraal uitgevoerde versie in 'Takeoff - The Mission'.
De afsluitende track 'End Title' is eveneens een mars, met in het eerste deel dezelfde melodie als 'The Enola Gay March', maar het tempo ligt net iets lager en de muzikale kleur is iets doffer. Het tweede deel laat een veel uitgebreidere versie van de 'March of the B-29's' horen, waarbij ook strijkers worden ingezet. De laatste halve minuut is dan nog een reprise van het Enola Gay thema. Daarmee is dit een prettige afsluitende track van het album.

Jarre heeft ook muziek gecomponeerd die het Japanse karakter vertolkt. De tweede track kent volop die Oosterse kleuring, waarbij ook de instrumentaties daarop zijn aangepast en vooral Oosterse blaasinstrumenten gebruikt worden. De arrangementen zijn wel wat aan de minimalistische kant. Ook de track 'Garden with a Thousand Flowers' heeft die Oosterse en wat minimalistische kleuring. In 'Kamikaze' is dat minimalistische zelfs beperkt tot een fluit en een luit.

Het thema voor Lucy is een wat triestig thema, dat nauwelijks aanspreekt, noch in melodie, noch in arrangement. In de andere Lucy-tracks komt dit thema terug, waarbij 'Lucy's Goodbye' qua stijl bijna overeenkomt met 'Lucy's Theme'. In 'Lucy's Blues' hoor je vlagen van haar thema terug in een bluesy gespeelde track, waarin een jazzcombo de hoofdrol speelt.
Ook zijn er nog een paar tracks met meer spannende of dreigende muziek, die maar beperkt melodieus zijn en nauwelijks aanspreken.

Behalve de muziek van Jarre staan er twee tracks op het album die de tijdsperiode moeten illustreren en die beide van Glenn Miller en z'n Big Band zijn. De eerste is de wat minder bekende 'Little Brown Jug'. De tweede, die er direct op volgt is het overbekende 'Moonlight Serenade'. Beide tracks passen op zich prima tussen de tracks met de muziek van Jarre.

Kortom, met zijn muziek voor de tv-film Enola Gay heeft Maurice Jarre een best wel toepasselijke score gecomponeerd. De marsen geven er een militair en patriottisch tintje aan, terwijl de wat minimalistische tracks met de meer Oosterse kleuring de Japanse kant moeten illustreren. Ook dreiging en spanning ontbreekt niet. De beide tracks van Glenn Miller zijn wat overbodig, maar misstaan niet op het album. Het geheel krijgt een waardering van 69 uit 100 punten.