Sea of Love


Mercury Records Germany (0042284217026)
Mercury Records NL (0042284217019)
电影 | 发布: 1989 | 电影发行: 1989 | 格式: CD, 乙烯基
 

现在订阅!

保持更好的信息,并访问收藏家信息!





 

# 跟踪 艺术家/作曲家 持续时间
1.Sea Of LovePhil Phillips & The Twilights 2:22
2.Main Title Theme3:03
3.Poetic Killing6:00
4.Cocktails and Fingerprints1:59
5.Fear and Passion3:32
6.Theme Reprise3:04
7.Sea of Love3:46
8.Helen's 45's3:48
9.Theme - Reprise3:03
10.Is She or Isn't She3:19
11.The Attack3:29
12.Sea Of LovePhil Phillips & The Twilights 2:22
 39:46
提交您的评论 隐藏其它语言的评论

 

Sea of Love - 06/10 - 评论 Lammert de Wit, 提交于 (荷兰人)
Dit is de achttiende recensie uit de Trevor Jones serie.

Vorige: Mississippi Burning
Volgende: Nate and Hayes

De Amerikaanse film Sea of Love klinkt als een romanische film, maar niets is minder waar. Het is een donkere thriller, die geregisseerd is door Harold Becker (Mercury Rising, Domestic Disturbance). De film is door de critici goed ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes.
Het verhaal draait om de uitgebluste politiedetective Frank Keller (Al Pacino). Hij is gescheiden en een drinker. Dan krijgt hij de opdracht om een wat vreemde moord te onderzoeken, waarbij er een paar aanwijzingen naar de dader zijn. Als in een andere wijk een vergelijkbare moord wordt gepleegd, wordt Keller daar bij gevraagd. Beide slachtoffers hadden in de krant een specifiek soort contactadvertentie geplaatst. Frank besluit om een zelfde soort advertentie te plaatsen en de vrouwen die reageren uit te nodigen in een restaurant, waar een collega (John Goodman) voor ober speelt en zo glazen met vingerafdrukken veilig kan stellen. Een van de vrouwen vertrekt echter zonder gedronken te hebben...

De muziek bij deze film is van de Zuid-Afrikaanse componist Trevor Jones.
Het album opent echter met een song, waaraan de film z'n titel ontleende. Die song wordt in de film bij een van de slachtoffers afgespeeld. Deze song is niet gecomponeerd door Jones, maar is een oudje van Phil Phillips en George Khoury uit 1959, waarmee Phillips als zanger in die tijd in Amerika een grote hit had. Het album sluit ook af met deze zelfde song. Halverwege het album komen we de song nog een keer tegen, maar nu in een uitvoering van Tom Waits. Hij heeft er met z'n lage stem en ander arrangement een veel donkerder kleuring aan gegeven, waarin het origineel, muzikaal gezien, nog maar lastig te herkennen is. Het is vooral de tekst die daarbij de herkenning geeft. Deze uitvoering van Tom Waits klinkt in ieder geval een stuk bij-de-tijdser dan het oudje van Phillips.

De score van Trevor Jones voor de film heeft de typerende kleuring van de muziek voor een film noir. De thematiek van de muziek heeft die wat funky-jazzy kleuring die daarbij hoort, waarbij vooral de saxofoon en de bas een belangrijke rol hebben. Een groot deel van de underscore is elektronisch ingevuld, terwijl ook de percussie een intense bijdrage levert. Die percussie is vooral slepend en tamelijk helder gekleurd. Geen diepe en doffe dreunen, maar eerder bekkens en samba's of juist industriële klanken met veel galmende effecten.
Het thema van de film komt in een aantal tracks terug, waaronder -hoe kan het anders- de 'Theme Reprise' tracks, maar ook binnen een paar andere meer thrillerachtige tracks is af en toe het thema nadrukkelijk aanwezig.
Het Love Theme hoor je vervolgens in de track 'Fear and Passion', waarin ook weer de saxofoon op een elektronische underscore de leiding heeft. Gepingel op een piano of keyboard geeft er een extra zwoel en jazzy kleurtje aan. Dit liefdesthema ligt redelijk dicht bij het hoofdthema van de score, maar is wat ingetogener uitgevoerd, zonder de uithalen op de sax, en zonder de elektrische gitaar, die het hoofdthema een wat meer funky karakter geven.

Een flink deel van de muziek heeft een duidelijke thrillerkleuring. Dat begint al in 'Poetic Killing'. Veel van die tracks zijn in een nogal minimalistische stijl gecomponeerd, met regelmatig oplopende volumes naar de diverse climaxen in de tracks. De muziek heeft tegelijk vaak een nogal soundscape-achtig karakter. Die soundscape bestaat dan vooral uit nogal minimalistische klanken van effecten en geluiden, die meestal wel een iets melodieuze kleur over zich hebben, waardoor de muziek toch niet helemaal melodieloos is, al is het toch vaak wel erg beperkt. Met name een track als 'Helen's 45's' is een track met weinig anders dan wat geluiden en effecten en nauwelijks enige melodie, terwijl 'The Attack' vooral een percussietrack is met wat underscore onderbrekingen, maar verder vooral met een erg industrieel klinkende percussie, tot aan het eind van de track.

Kortom, met zijn score voor Sea of Love heeft Trevor Jones een tamelijk donker gekleurde score gecomponeerd. De meer thematische tracks of delen daarvan laten een muzikale kleuring horen die typerend is voor de film noir stijl, met behoorlijke funky-jazzy invloeden, waarbij de saxofoon een hoofdrol speelt. Daarnaast bestaat een groot deel van de score uit nogal minimalistische thrillermuziek, met geluiden en effecten op beperkte underscore melodieën. De nogal gedateerde song, waar de titel van de film aan te danken is opent en sluit het album en is halverwege in een donkere, maar prettige versie van Tom Waits te horen. De waardering voor dit album komt niet hoger dan 61 uit 100 punten.

其他版本 Sea of Love (1989):

Sea of Love (1999)


报告错误或发送给我们附加信息!: 登录

 



更多