S1m0ne
Simone

Andrew Niccol schreef, produceerde en regisseerde de Amerikaanse science-fiction filmkomedie S1m0ne, met Rachel Roberts als de virtuele Simone en Al Pacino als de verlopen filmmaker.
Viktor Taransky (Pacino) is een filmregisseur die z'n beste tijd gehad lijkt te hebben. En dan loopt ook nog de ster van z'n laatste film weg van de opnames, zodat hij die film niet kan afmaken. Op zoek naar een oplossing loopt hij wat te klooien met een computerprogramma van een oude kennis van hem, waarmee hij digitaal beelden kan maken van zijn gewenste hoofdrolspeelster. Dat computerprogramma heet 'Simulation One' en Viktor geeft zijn 'actrice' de afgekorte naam SimOne, die hij perfect in zijn film weet in te passen, zonder daarbij te vertellen dat ze een digitale creatie is. De film wordt zo een groot succes, maar dan beginnen de filmindustrie, pers en publiek te roepen waar Simone blijft...

De muziek voor deze SF-comedy is van Carter Burwell, die er een vrij luchtige score voor componeerde.
Zoals meestal bij Burwell is ook deze score weer aan de minimalistische kant en met weinig instrumentarium weet hij toch een heel behoorlijk klinkende score neer te zetten. Piano en strijkers spelen de hoofdrollen, maar het palet aan instrumenten is groot. Vooral wat aparte instrumenten komen op deze score voorbij, terwijl ook de elektronische klanken volop aan bod komen. Die elektronische klanken komen enerzijds uit de synthesizer en klinken behoorlijk muzikaal, maar anderzijds bevat de score ook veel elektronische effecten en geluiden. Zelfs zijn sommige tracks volledig van die geluiden en effecten voorzien. In de film heeft die muziek dan vooral betrekking op de elektronische creatie van Simone zelf. Dit zijn om te beluisteren duidelijk de minder fraaie tracks.

Toch kent de score zeker ook een aantal tracks die het behoorlijk goed doen als muziek om aangenaam naar te luisteren. Dit zijn meestal de meer melodieuze tracks, die dan vaak een wat melancholieke kleuring hebben en waarin vooral strijkers of piano aan bod komen, of beide. De lange track 'Killing Simone' is daarbij een van de fraaiste van de score.

De score opent met het komische getinte 'Nicola Walks', een wat staccato-achtige track met lichte percussie en weinig melodie. De score kent meer van die komische tracks, die niet echt aanspreken, mede omdat die komische tracks vaak ook nogal aan de minimalistische kant zijn.
Daarnaast heeft Burwell een aantal wat meer hippe of ruigere tracks gecomponeerd. Vooral die laatste zijn duidelijk minder fraai en worden met name gekenmerkt door het heftige gebruik van een of meer elektrische gitaren met bijbehorende percussie.

Zo is de score toch wel redelijk gevarieerd, ook al is de algehele kleuring wat aan de matte kant. Dat komt vooral door het wat minimalistische karakter en de magere melodieën van veel tracks. Ook de elektronische klanken en geluiden helpen niet mee om er een heel prettige score van te maken. De waardering voor deze score voor S1m0ne van Carter Burwell is dan ook niet hoger dan 63 uit 100 punten.

S1m0ne is een komedie met heel wat hilarische scènes.
Door Simone zit er ook een deel science fiction in.

Nu even het verhaal. Een regisseur komt in de problemen vlak voor het beëindigen van zijn laatste film. Zijn steractrice zegt haar contract op omdat haar camper zogezegd te klein is. Vervolgens zoekt een geflipte programmeur Victor op. Zo krijgt Victor de beschikking over een virtuele actrice: Simulation One (SIM ONE = Simone). Omdat hij niet weet hoe de buitenwereld zal reageren, doet hij alsof Simone een mens van vlees en bloed is. Simone wordt een wereldster, en daarmee wordt het steeds moeilijk voor de regisseur om zijn geheim te bewaren. Hij besluit op haar programma een virus te zetten, en te doen alsof Simone is overleden. Haar plotselinge dood doet mensen vermoeden dat Simone is vermoord, en raad eens wie hoofdverdachte nummer één wordt…

Natuurlijk leidt dit tot alles wel tot grappige momenten. Doorheen de tracks heen zijn ook af en toe elektronische effecten geplaatst voor het digitale, onechte personage Simone
Helaas is de film ook een beetje prekerig, en zeker als je de boodschap begrepen hebt dat liegen nooit goed is.
'S1m0ne' is dus een snel vergeten film.