X-Men


Decca Records (0028946727027)
(0028946727027)
电影 | 发布: 2000 | 格式: CD, 下载
 

现在订阅!

保持更好的信息,并访问收藏家信息!





 

# 跟踪   持续时间
1.Death Camp3:05
2.Ambush3:26
3.Mutant School3:48
4.Magneto's Lair5:01
5.Cerebro2:13
6.Train2:35
7.Magneto Stand Off3:01
8.The X-Jet3:47
9.Museum Fight2:21
10.The Statue of Liberty2:38
11.Final Showdown2:31
12.Logan and Rogue5:57
 40:22
提交您的评论 隐藏其它语言的评论

 

X-Men - 06/10 - 评论 Lammert de Wit, 提交于 (荷兰人)
In 2000 kwam de superheldenfilm X-men uit, het begin van wat zou uitgroeien tot een filmserie die tot het moment van dit schrijven nog steeds voortduurt. In 2017 is inmiddels de tiende film in de serie uitgekomen (Logan) en ook voor volgend jaar staan al weer opvolgers in de startblokken.
De originele X-men film is geregisseerd door Bryan Singer, die inmiddels meerdere films uit de serie op z'n naam heeft staan. Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige Marvel superhelden strip. De film was het grote debuut voor acteur Hugh Jackman, die de rol van Wolverine had gekregen, nadat Russell Crowe deze had afgeslagen. De film is door de critici goed ontvangen en was een groot succes in de bioscopen, waarna er de nodige vervolgfilms zijn geproduceerd, met wisselend succes.

De muziek voor de film is gecomponeerd door Michael Kamen. Hij was niet de eerste keus, want regisseur Singer wilde graag John Williams, maar die kon niet. Vervolgens is John Ottman gevraagd, die al vaker met Singer had samengewerkt, maar hij moest verstek laten gaan toen de afronding van de film steeds verder werd uitgesteld, waarop Kamen is gevraagd. Hij accepteerde de klus, die op dat moment nog maar kort voor de einddatum zat en Kamen was daardoor gedwongen om zijn manier van werken daarop aan te passen, zodat de muziek op tijd klaar zou zijn. De muziek zou in Londen worden opgenomen, maar dat is verplaatst naar Los Angeles om tijd te winnen.
Kamen heeft een vol orkestrale score gecomponeerd met vele melodieuze thema's in zijn eigen kenmerkende stijl, met veel koperblazers en strijkers. Maar tijdens de opnamen van de muziek in de studio in LA kwam producer Lauren Shuler Donner binnen en kennelijk had zij een heel ander beeld bij de muziek die voor de film gemaakt zou moeten worden. Na een heftige discussie met Kamen en Singer werd Kamen gedwongen om de muziek in een paar dagen te herschrijven met veel meer elektronische muziek, een veel minder barokke stijl, minder thema's, overigens zeer tegen zijn zin. Dus niet de stijl van Kamen's film-opera, maar een slap aftreksel van wat had kunnen zijn. Dat laatste zullen we echter nooit te horen krijgen.

Natuurlijk zijn delen van Kamen's oorspronkelijke score wel meegekomen in de definitieve versie en het orkestrale aspect overheerst enigszins, zodat we af en toe een glimp opvangen van die oorspronkelijke score. Maar thematisch is er niet veel overgebleven, want echte thema's ontbreken bijna allemaal. Er zijn zeker wel een paar fraaie orkestrale tracks op deze score aanwezig, maar toch valt veel van die orkestrale muziek nu in te delen in het actie- en vooral spanningsgenre. Want dat laatste is iets waar een groot deel van de score op drijft.
Die spanning creëert Kamen met ruimschoots gebruik van dissonanten en soms ook chaotische muziek. Wat ook regelmatig terugkomt zijn uitbarstingen van nogal creepy geluiden, die soms eerder aan horrormuziek doen denken dan aan het actiegenre waar deze film onder valt. Daarmee ligt veel muziek van de score niet echt in het aangenaam beluisterbare spectrum.

Ook het gehalte aan elektronische muziek is relatief fors en veel orkestrale muziek heeft daarnaast een elektronische component. Een deel van die elektronische muziek heeft daarnaast een behoorlijk soundscape-gehalte, met veel typische geluiden en effecten, die ook nog eens regelmatig naar het creepy genre neigen. Soms ook is de muziek vooral zweverig, om een soort van ruimtelijk sfeertje te creëren. Maar al die elektronische klanken zijn niet echt aansprekend, vooral niet wanneer de geluiden nogal raspend en jankend of grommend zijn en daarmee prima in het horrorgenre zouden passen. In de tracks rondom Magneto komt veel van dit type muziek voor.

De score opent met de track 'Death Camp', die begint met nogal dramatische orkestrale klanken, die het op zich goed doen. Maar de tweede track 'Ambush' laat duidelijk de andere kant horen, met soundscapeklanken en stiltes die vervolgens ineens verbroken worden met een raggende elektrische gitaar op chaotische orkestklanken. 'Mutant School' is dan weer een combinatie van enerzijds soundscape-achtige muziek en anderzijds toch wel fraaie orkestrale klanken, waarin Kamen's bekende stijl een beetje doorklinkt. Zo wisselen de tracks en de muzikale stijlen elkaar af op deze score, maar zonder dat de muziek ook maar ergens aantrekkelijk wordt. Een van de weinige uitzonderingen is de afsluitende track, die wel fraai georkestreerd is en die ook qua melodie redelijk aangenaam is.

Kortom, met zijn score voor X-men had Michael Kamen wellicht een bijzonder fraaie score voor ogen. Maar de producente wenste iets anders, waarop Kamen niet anders kon dan zijn film-opera aanpassen en ombouwen tot de standaard actiethrillerscore die het nu geworden is. Het creepy gehalte van de muziek is hoog, ondanks dat veel muziek nog steeds flink orkestraal is. Maar het elektronische gehalte is behoorlijk en veel van die elektronische muziek zit in een soort creepy soundscape-achtige kleuring. Daarmee is verreweg het grootste deel van de score nauwelijks aangenaam om naar te luisteren. Slechts een enkele track geeft een doorkijkje naar wat Kamen wellicht aanvankelijk voor ogen had. De waardering van dit eindresultaat komt nu niet hoger dan 60 uit 100 punten.
X-Men - 06/10 - 评论 Tom Daish, 提交于 (英语)
In retrospect, the first X-Men film seems more of a long prologue to its first sequel, but still turned out to be an intelligent big screen outing for Marvel comic's X-Men that actually made a decent hash of character development, rarely sacrificing it for gadgets or action. It avoided the campiness of Superman, had more interesting plot and characters than Batman and the character development (notably Rogue and Wolverine) stronger than expected. It also made excellent use of two elder British thespians, in the shape of Messrs Stewart and McKellen, seem plausible leaders of their good and bad mutants factions. The studio, in its infinite wisdom, decided to cut out about half an hour of the film and as such the complexity of the characters and plot is likely to have been eroded somewhat, but the result still far above expectations.

One point of criticism has been Michael Kamen's score. Apparently director Brian Singer rejected the more strongly thematic approach that Kamen originally employed and wanted more of a stirring undercurrent of music, vaguely themeless, but dramatic in all the right places. Of course, it seems an almost impossible thing to comprehend, a heroic comic book film without a really strong main theme, but Kamen's use of the theme he composed for the animated TV series works well, even if it could have been employed more extensively. Magneto's gang are all eerie sounds, notably Mystique, who is accompanied by something that sounds like a synthetically altered glissando 'cello idea. Not perhaps an instantly memorable tune, but one that worked well in the film to add a sense of danger and mysticism to McKellen's somewhat less interesting and underdeveloped gang.

The opening track is one that has been praised above all others, a kind of over-dramatic Schindler's List dirge that builds into a more horrific cacophony as we are given a prologue detailing Magneto's powers and background. The impressively staged action and effects sequences are well complimented, although the album doesn't really dwell on this side to the music. Ambush is mainly a couple of minutes of build up followed by a brief finale of heroism and action does not return until Train, with Kamen mixing in synths that are more akin to a David Arnold Bond score, but the results are effective and don't overwhelm the orchestra as much as Arnold is prone to do. Lighter moments are few, but Mutant School makes for some brief, plinky plunky montage music and the quiet Logan and Rogue provides a restrained finale to the album.

For all my protestations of the score's quality, it is still not really Kamen on top form, which is possibly as a result of the strong exerting pressure of the director. There are some fine moments, but some choices seem less interesting, particularly Magneto's Lair and Cerebro during which not a lot happens, giving rise to one of those scores with a slow and slightly lifeless central section. The opening couple of cues and final few are all good though, with plenty of imaginative mixing of synths and orchestra. Not a score I could perhaps recommend wholeheartedly, but certainly a whole lot better than has been suggested.
X-Men - 07/10 - 评论 Thomas-Jeremy Visser, 提交于 (荷兰人)
Het starten van een Franchise met de proporties zoals die van X-Men was geen gemakkelijke opgave voor regisseur Bryan Singer. Natuurlijk waren Usual Suspects en Apt Pupil niet zomaar films, maar het was toch echt X-Men die voor problemen zorgde. De stripboeken hebben miljoenen fans over de hele wereld, en ja hoe ga je zulke populaire karakters nou neerzetten op het witte doek? Alleen al voor het karakter Wolverine werden namen genoemd zoals Keanu reeves, Viggo Mortensen, Aaron Ekchart en niet te vergeten Jean Claude van Damme. Veteraan Christopher Lee was bijna Magneto geworden. En componist Micheal Kamen was niet eens de eerste keuze voor het componeren van X-Men. John Williams had het te druk met Saving Private Ryan en John Ottman was toen bezig met Lake Placid. Het werd dus Micheal Kamen. Een componist die vooral veel lof oogstte met scores zoals Robin Hood: Prince of Thieves en actiereeksen zoals Die Hard en Lethal Weapon.

De score voor X-Men is een unieke mix tussen enerzijds de heroïsche klanken die bijna iedere superhelden film heeft en anderzijds het menselijk drama. Nu komen we bij de misstap van de score, het gebrek aan een leidend hoofdthema. Dat hoeft niet eens een X-Men Superhelden tune a la Batman of Superman te zijn, maar toch was het prettiger geweest om een thema te hebben wat de mutanten in de film identificeert. In X2 en X-Men: The Last Stand deden Ottman en Powell dat wel, en dat zorgde voor een wat gestructureerder eindresultaat. Dit kan Kamen trouwens niet kwalijk worden genomen: de man had al een score voor de film gemaakt toen de studio vervolgens vroeg om een score met meer elektronische elementen erin. Het werd dus ook nog eens dubbel werk en een haastklus. Kamen heeft echter goed werk verricht met X-Men. De elektronische invloeden zijn inderdaad in iedere track te horen, maar dit is geen slecht gegeven. Het wordt veelal gecombineerd met lang uithalende strijkers en een synthesizer, en heel af en toe horen we een vlaag van een superheldenthema. Er is soms ook koor aanwezig, maar dit had misschien wat vaker ingezet kunnen worden. X-Men blijft deze koers aanhouden tot zijn finale, waarin Kamen zich met goed resultaat uitslooft. The X-Jet heeft nog steeds de elektronische klanken en de lang uithalende strijkers, maar worden met souplesse afgewisseld met de blazers die een niet echt uit de verf komend thema laten horen. Troef van de score is het enige thema uit de film, dat van de band tussen Wolverine en het onzekere mutantenmeisje Rogue. Te horen in Logan and Rogue. Een knap verzonnen, romantisch thema dat door houtblazers en strijkers wordt gespeeld. Misschien wel het sterkste thema dat Kamen ooit schreef.

X-Men is een score zonder duidelijke richting of pakkend thema. Daardoor slaat de score niet echt aan. Toch is het knap gecomponeerde muziek, en is het in zijn algeheel een verzorgd werk van de helaas veel te vroeg overleden Kamen. Het is geen meesterwerk zoals Band of Brothers of Robin Hood: Prince of Thieves, maar het is zeker de moeite waard om eens te beluisteren.
X-Men - 08/10 - 评论 Wilco de Jong, 提交于 (荷兰人)
Michael 'K-Men' Kamen (The Dead Zone, Brazil, Die Hard) voorzag superheldenfilm X-Men van een sterke en dramatische soundtrack. De menselijkheid van mens en mutant werd in de film sterk benadrukt en ook Kamen wilde hieraan zijn steen bijdragen, althans, zo klinkt zijn muziek. In 'Death Camp,' bijvoorbeeld, wordt het dramatische aspect naar ongekende hoogten opgevoerd, en in de eerste helft van 'Mutant School' klinken de hoge strijkers en lieflijke instrumentaties zó alsof ze een warm en huiselijk welkom willen geven.

De muziek voor X-Men is een mengeling van orkest en synths. Vooral de mutanten worden muzikaal voornamelijk weergegeven door vreemde, maar precies op hun plaats zijnde, synthgeluiden. De lenige en bevallige Mystique krijgt van Kamen deze behandeling het duidelijkst ('Magneto's Lair').
Naast interessante orkestraties zijn er gelukkig ook sterke thema's. De X-Mannen zelf hebben een aanstekelijk stoer heroïsch thema ('Ambush' en 'The X-Jet'), Magneto/ de mutanten hebben hun kortaf en prikkelbaar klinkende motief (aan het begin van 'Magneto's Lair' en 'Magneto Stand Off') en er is een werkelijk prachtig thema geschreven voor Logan/ Wolverine en Rogue. Het grote bezwaar is dat deze thema's te weinig tot hun recht komen, wat gedeeltelijk komt door Kamen zelf, maar ook door de incomplete uitgave van de soundtrack door Decca Records.

Naast het iets te weinig voorkomen van al die mooie melodieën is er een tweede bezwaar: de actiemuziek. Deze is rommelig, te experimenteel en te onsamenhangend, met 'The Statue of Liberty' als schrijnend voorbeeld. Actiemuziek zoals in Die Hard 2 of Die Hard with a Vengeance zul je op dit album niet tegenkomen.

Michael Kamen's X-Men is toch een aanrader. En zeker het emotionele, melodramatische 'Logan and Rogue' is de aanschaf van het album bijna waard.
Je zou haast wensen dat er een X-Men soundtrack bestond waarin Kamen's thema's voor de X-Mannen en Logan en Rogue samen met John Powell's thema's voor Phoenix en Magneto zijn verweven...
X-Men - 06/10 - 评论 Andreas Lindahl, 提交于 (英语)
I just don't understand all the hype around this film. The few clips I have seen from it seem to be typical brainless super hero stuff - guys and gals running around in strange outfits. So, I don't like these kind of films. Sue me. But I must admit that I was looking forward to the score by John Ottman, who I was convinced would deliver something special. So, when it was announced that Ottman wouldn't be able to score, nor edit, the film, due to his involvment with Urban Legend II, I wasn't happy. And to have Michael Kamen score the film instead just didn't seem like a good idea. And while the result isn't exactly terrible, it could be a lot better.

The biggest drawback is the lack of themes. Too much of the score is just themeless, dissonant, underscore (with too many synths) - the kind of film music that rarely works on CD. There are of course themes (like the slow string and woodwind based theme given its best rendition in the closing track), but none of them are especially memorable or well used. A film like this should of course have a great, bombastic main theme. It may be an unoriginal approach, but that's what I want. And when I don't get it I get cranky...

Sure, themeless action scores can be great - Don Davis' score for The Matrix comes to mind. But what made Davis' score interesting were the inventive orchestration and the energy and power. X-Men has none of it, even if it gets kind of bombastic in a couple of cues, such as track nine, "Museum Fight" and track eleven, "Final Showdown". But none of them saves this score from being a disappointment. Kamen's music for X-Men could have been so much more. The composer certainly has the capacity and talent needed.
X-Men - 10/10 - 评论 Peter Van Riet, 提交于 (荷兰人)
Spijtig dat niet zoveel mensen deze film gezien hebben en nog minder de score beter hebben beluisterd, want ik vind deze score echt de moeite waard een perfect evenwicht tussen bombastische goed beluisterbare muziek, en iets moeilijker beluisterbare, complexere muziek..Ik vind dit echt een pareltje, veel beter dan al z'n andere muziek, spijtig dat weinig mensen dezelfde mening als mij hebben...


报告错误或发送给我们附加信息!: 登录

 



更多