The Runestone


Perseverance Records (0827034002929)
电影 | 发布: 2010 | 电影发行: 1990 | 格式: CD
限量版: 1200 副本
 

现在订阅!

保持更好的信息,并访问收藏家信息!





 

# 跟踪   持续时间
1.Prologue1:35
2.Main Title/Discovery1:32
3.The Runestone Travels1:53
4.Holy Christ!0:27
5.The Voices First Appear1:15
6.The Voices' Second Appearance0:25
7.Martin Possessed1:51
8.What Do You Want?1:14
9.Supernatural Romance2:54
10.The Keys2:10
11.No Turning Back - Part 10:29
12.No Turning Back - Part 2/What The Hell Was That?0:47
13.Second Killing3:22
14.Fenrir0:16
15.Martin Collects Himself0:42
16.Martin Grabs Maria1:45
17.Martin Is Crazy1:42
18.Marla Visits Hagstrom0:24
19.No Atheists In Foxholes2:20
20.Marla Escapes Fenrir3:57
21.Heavy Petting2:54
22.Bingo!0:49
23.The Shadow0:16
24.Tyr0:37
25.To The Mine1:06
26.The Party4:01
27.Slaughters At An Exhibition1:41
28.Entering Society1:09
29.Sigvaldson To The Rescue0:35
30.Nightmare0:08
31.Jakomin1:12
32.Fenrir vs. Officer Newman2:28
33.Battle: Round One1:38
34.Fenrir Is Held Back2:56
35.Sigvalson Offers Assistance1:28
36.Persuasive Eyes0:30
37.That's Enough2:44
38.Fenrir Reigns Terror1:41
39.Jacob Gets The Axe/Sigvaldson & Fenrir Reunited3:26
40.Jacob Brings The Axe1:27
41.Final Battle2:13
42.They Kill Fenrir/Final Scene3:23
43.End Credits2:55
 72:16
提交您的评论 隐藏其它语言的评论

 

The Runestone - 05/10 - 评论 Lammert de Wit, 提交于 (荷兰人)
De Amerikaanse horrorfilm The Runestone is het regiedebuut van de relatief onbekende Willard Carroll. De film is gebaseerd op een verhaal van Mark E. Rogers, die de Noorse sage van Ragnarök als uitgangspunt nam. Deze Noorse sagen zijn ook een belangrijk element in de film.
Dit verhaal begint in een kolenmijn, waar een steen wordt gevonden met vreemde tekens, een soort runen. Een aantal deskundigen worden ingeschakeld om te achterhalen wat er op de steen staat, maar dan begint de ellende. Een van hen raakt bezeten en begint te moorden. De politie begint daarop een onderzoek, maar vele agenten komen om. Het blijkt dat de geest in de steen in die wetenschapper is gekropen, die daarop veranderde in het beruchte monster Fenrir uit de Noorse sagen. En er is maar een mogelijkheid om Fenrir te doden...

De score voor de film is van David Newman, die ook nog een klein rolletje speelde in de film. De film kwam uit in 1991, maar het album met de muziek van Newman is pas in 2010 verschenen.
Het is lastig om een horrorfilm van een score te voorzien die interessant genoeg is om te beluisteren. Voor deze film, die gezien wordt als een B-film in het genre, weet ook David Newman geen originelere weg te bewandelen dan het platgetreden pad van de standaard horrorklanken, die vaak ook nogal kunstmatig klinken.
Vooral in het begin van de score is de muziek nog niet chaotisch en redelijk melodieus, al spreken die melodieën duidelijk niet aan. De muziek wordt vooral gespeeld op de synthesizer en de nodige percussie-instrumenten. De synthesizer heeft daarbij een nogal gedateerde, wat suizende klank, zoals een Moog die eerder maakte. De muziek doet daardoor nogal goedkoop aan.

Met veel kunstmatige muziek zet hij vanaf de track 'The Key' een sfeer neer die wel spannend is, maar niet echt creepy. Omdat de synthesizer een grote rol speelt met z'n typerende klank, lijken veel tracks op elkaar. Met ijle violen, galmende piano, dissonante koperblazers en vooral elektronische klanken wordt de spanning wel op een grillige manier stevig opgevoerd, maar de muziek kruipt niet onder je huid. Positief is dat de muziek redelijk melodieus blijft, ook al spreken de melodieën niet echt aan.
Het thema van de score is een wat grillige melodie, met een specifiek ritme en met specifieke toonwisselingen. Dit thema is eigenlijk best wel acceptabel en komt vaak terug in motieven die hier beperkt van verschillen. Het onderscheid tussen de verschillende motieven valt dan ook nauwelijks op in de melée van alle klanken.

Een heel aardige, wat poppy track is 'The Party'. Deze langere 4 minuten durende track zou zomaar de instrumentale versie van een prettige popsong kunnen zijn. Een vlotte melodie in een elektronisch, wat gedateerd arrangement, die het toch goed doet. Deze track wijkt daarmee duidelijk af van de rest van de score.

Veel tracks op deze score hebben weliswaar niet zozeer dat chaotische of die overheersende grillige dissonantie, maar toch wel die ijle en wat naargeestige kleuring met een wat vervreemdende klank, die vooral uit de synthesizer komt en met melodieën die niet aanspreken.
Newman zelf speelt ook een rolletje in de film en de muziek die hij daar zelf bij gecomponeerd heeft hoor je in de track 'Fenrir vs Officer Newman'. Dit is op deze score een van de tracks met de meer creepy muziek, waarin koperblazers de hoofdrol spelen. Die creepy en meer chaotische muziek komt in de laatste tien tracks duidelijk meer naar de voorgrond dan eerder op de score.
De afsluitende track begint aanvankelijk ook nogal chaotisch, met veel creepy muziek, maar dat gaat al vrij snel over naar meer ingehouden en meer melodieuze muziek, zoals in het begin van de score. Deze muziek spreekt duidelijk meer aan dat die grillige en chaotisch klanken van de voorgaande tracks. De score sluit daarmee nog heel redelijk af, hoewel het toch een score blijft voor een horrorfilm.

Kortom, met The Runestone van David Newman heb je weer eens een score van hem die niet in het comedy genre thuishoort, zoals de meeste van zijn scores. Maar waar hij bij sommige andere non-comedy films buitengewoon geslaagde scores afgeleverd heeft (Anastasia, Paradise, ...) is dat bij The Runestone niet echt het geval. Ondanks een redelijke variatie in de muziek, die voor een horrorfilm redelijk melodieus is, blijft het minder aansprekende muziek. Veel daarvan komt uit de synthesizer, die in de score een grote rol speelt, met een wat kunstmatige klank. Daardoor klinkt veel muziek nogal gedateerd. De hoeveelheid echt chaotische en dissonante muziek valt voor een horrorscore erg mee en daarmee heeft Newman deze score een positieve draai gegeven. De muziek is daardoor echter voor een groot wel spannend, maar niet echt creepy. Pas meer naar het eind van de score nemen die chaotische en dissonante klanken sterk toe, en daar moet je toch van houden. Mijn ding is het in ieder geval niet. Toch komt mijn waardering voor deze lange score vanwege het redelijk melodieuze karakter op 45 uit 100 punten.


报告错误或发送给我们附加信息!: 登录

 



更多