Het mag gezegd dat één van de meest getalenteerde filmcomponisten niet werkt voor de grootste filmbusiness ter wereld zijnde Hollywood. De Japanse componist Joe Hisaishi vindt namelijk zijn gading in eigen land & rangen. Zeker met regisseur Hayao Miyazaki waarmee hij vast samenwerkt. En dus ook deze keer met ‘Ponyo on a cliff by a sea’. Net als de vorige scores zoals ‘Howl’s Moving Castle’ en ‘Princess Mononoke’ is de score voor ‘Ponyo’ indrukwekkend, groots, avontuurlijk, melodisch en ronduit geniaal gecomponeerd. De muziek is zo goed geschreven dat het de modale en voornamelijk de hedendaagse filmmuziek vér achter zich laat! Doorheen de score varieet Hisaishi de melodische weelde vernuftig. Soms subtiel, soms opvallend, maar altijd met enorm veel smaak en inzicht in de filmische vertelwaarde van zijn muzikaal talent. Dat resulteert in heel wat underscore die toch geen seconde verveelt. Zeker na meermaals luisteren ontdek je in de onderste lagen, de kleinste accenten verwijzingen naar één van de thema’s of motieven. Dat soort werkwijze toon aan dat de componist beschikt over een immens talent. Bovendien is de score volledig uitgezet voor groot symfonsich orkest en groot gemengd koor. Een bijzondere verdienste dus wetende dat er ongelofelijk veel muziek nodig was voor deze animatiefilm.

De openingstrack ‘Deep Sea Pastures‘ zet al direct de toon van het album met een onvergetelijk & lyrisch hoofdthema – een rariteit tegenwoordig. Magistrale strijkers met dartelende houtblazers met een toevoeging van een dromerig gemengd koor vervoeren je vanaf de eerste noot naar de onderwaterwereld van Ponyo. De tweede track is een klassiek getinte aria ‘Mother Sea’ genaamd, zoals je enkel van Patrick Doyle zou verwachten. Maar Hisaishi toont dat hij dat soort stijloefeningen virtuoos onder de knie heeft. ‘Town by a Cove’ start met een ritmisch en avontuurlijk motief voor strijkers waarboven een heroïsche melodie klinkt voor hoorns, houtblazers en warm gelaagde celli. Deze track bevat heel wat avontuurlijke melodische & ritmische wendingen en beweegt tussen heroïek en dramatiek. ‘I Want to be a Girl’ is ook zo’n heerlijke track waarin de componist zijn hoofdthema’s meesterlijk varieert. ‘Ponyo’s siters’ is dan weer volledig geschreven in een vibrante & aanstekelijke Americana-stijl.

De score wordt verdergezet met ‘Ponyo Flies’. Hier introduceert Hisaishi alweer een nieuw thema en wat voor één. Meesterlijk gebracht met strijdvaardige kopers en statige percussieslagen. De link met Wagner’s ‘Die Walkure’ is evident en toch maakt Hisaishi zich die stijl ook eigen. In ‘Ponyo Rides a Sea of Fish’ toont Hisaishi dat hij dezelfde muzikale taal kan spreken dan een John Williams. De ritmische figuren, de strak gestructureerde lagen, en de vermenging van koor & orkest zijn op die leest geschoeid. Afsluiten doet deze track met het ‘Ponyo Flies-thema’. Magistraal! Niet veel later krijgt de score ook een luchtige militaristisch karakter met het erg entertainende ‘March of Boats I & II’. Vanaf track 30 tot het eind lijkt Hisaishi een soort suite op te bouwen waarin hij de muzikale hoogtepunten nog even de revue laat passeren. Hoe beter dan dat om deze score in schoonheid te besluiten.

Kort samengevat is dit een score om te hebben én houden. Muziek van een componist die perfect weet met wat hij bezig is. Maar misschien nog belangrijk; een artiest die zijn talent ten volle kan laten spreken zonder beknot te worden door marketing, verkoopcijfers en temp tracks.