Kon-Tiki

Soms, heel soms, zijn er scores die alle megaproducties doen vergeten. Muziek waarvan we kippenvel krijgen, muziek die tot de verbeelding spreekt, muziek die je ogenblikkelijk bij de strot grijpt. Kon Tiki is zo'n score. Een score die zich, wat mij betreft, nu al de beste score van 2013 kan noemen. Vergeet Man of Steel, vergeet de Trekkies: componist van dienst Johan Söderqvist, brengt een score die af en toe zo mooi en harmonieus is dat je in katzwijm raakt.

Söderqvist is een Zweedse componist die momenteel keihard aan de weg werkt. Het zal ook niet lang meer duren eer hij een grote Hollywood productie te pakken krijgt. Tot die tijd richt hij zich op grotere Scandinavische film. Waar Let the Right One In al werd uitgeroepen tot een van de beste scores van 2008, staat Kon Tiki nu al hoog in de ranking.
Track na track brengt Söderqvist iets bijzonders, iets waarachtig moois. Waar de man heer en meester in is, is opbouw. De score begint ietwat sloom, langzaam. Maar naar mate de tracks voorbij vliegen krijg hij de smaak te pakken. Ook wordt de instrumentatie steeds heftiger. In de suspense tracks is Söderqvist niet bang om flink wat koper toe te voegen. 'To Peru' bevat het allermooiste thema van het gehele album. Ongekend gave, live ingespeelde, percussie in combinatie met het 70-koppige orkest uit Stockholm geven een waanzinnig effect. Het klinkt allemaal zeer vol en robuust, de strijkers rammen met geweld uit je speakers. Dit avontuurlijke thema keert een aantal keren terug op het album, in verscheidene versies. Vooral in de eind titels is hij op het mooiste gespeeld, in volle pracht en glorie. En met prachtige toevoeging flink wat trompetten, die een John Williams sausje geven. Omdat de film andere continenten aandoet, ook ruimte voor inheemse instrumentatie. Even wennen, want de aanpak hiervan is anders dan anders. De solo's van bepaalde fluiten werken soms iets op de zenuwen, maar zijn wel erg mooi.

Dan komen we wel op een klein minpuntje. Tracks zijn vaak te kort om een goed geheel te vormen. Vele tracks zijn niet langer dan een minuut, wat het luisterplezier niet ten goede komt. Gelukkig maken langere tracks dit meer dan goed. Het is vooral de overgave van het orkest die de score ongelooflijk veel power geeft. Vaak komt dat orkest wel later in een track op gang. Waar het vaak saai aandoet in het begint, ontpopt bijna alles wel uit tot een kleurrijke vlinder.

Kon Tiki is een score die anders dan anders is. Vergeet de tokkelende violen, de stampende beats en synthesizers waarmee we de laatste tijd zo overstelpt worden. Maar omarm de prachtige klassiekere stukken filmmuziek met veel bombast en thematiek. Verwacht strijkarrangementen waar velen nog een puntje aan kunnen zuigen en een van de beste orkesten ter wereld die op z'n best speelt. Soms zijn de korte tracks misschien wat storend, maar dankzij de strakke mix op het album vallen er praktisch geen stiltes. Kon Tiki is een score die zich niet zomaar laat vangen. Hij heeft de juiste sleutel nodig. Heb je die gevonden, dan is dit simpelweg een van de mooiste scores van 2013! De grote vraag is dan ook: wanneer zien we de naam Johan Söderqvist op een poster van een grote internationale filmproductie?