Kirsten Sheridan heeft in 2007 de muzikale dramafilm
August Rush geregisseerd, met een verhaal als een moderne soort Oliver Twist.
De film vertelt het verhaal van een muzikaal wonderkind, dat wordt geboren uit het samenzijn van twee muzikale ouders, die daarna weer hun gescheiden wegen gaan, maar later weer bij elkaar komen. Als de moeder een ongeluk krijgt, zorgt haar vader ervoor dat baby Evan in een weeshuis belandt vanwege zijn dochter's carriere, terwijl de moeder denkt dat hij bij de geboorte overleden is. Maar moeder en ook de vader geven gescheiden van elkaar hun muziekcarriere op. Een aantal jaren later, als Evan een tiener geworden is, gaat hij in New York op zoek naar z'n ouders. Hij blijkt een bijzonder kind te zijn met grote muzikale gaven, die hem dan ook succes bezorgen, hoewel daar ook misbruik van wordt gemaakt. De vraag in de film is dan ook of hij via z'n bijzondere talent de kans ziet om z'n ouders terug te vinden. En dan is daar zijn concert in Central Park...
Een ander muzikaal wonderkind is Mark Mancina. Hij mocht de muziek verzorgen onder een film die over een muzikaal wonderkind gaat. Daar wordt niet zomaar iedereen voor gevraagd. Mancina heeft er een wondermooie score van gemaakt.
Van de film is zowel een soundtrack met vooral popsongs als een Score-album met de muziek van Mancina. Nu ben ik niet zo'n liefhebber van soundtracks, waar slechts een beperkt aantal minuten score-muziek op staat. Bij deze soundtrack van August Rush is dat zo'n 10 minuten, wat voor een soundtrack overigens nog reuze meevalt.
Mancina heeft een werkelijk wonderbaarlijke score gecomponeerd voor deze film. De hoofdattractie is de beroemde 'August's Rhapsody', die als tiende track op dit soundtrack album staat. Hij heeft hierbij een beetje hulp van Hans Zimmer gehad. Het is een schitterende gevarieerde track, met diverse stijlelementen. De track opent heel rustig met wat elektronische underscore. Na 1 minuut begint dan een prachtig orkestraal stukje cellomuziek, wat bijna klassiek overkomt en naderhand kort overgaat in steviger en modernere orkestrale muziek. Op ongeveer 3.30 wordt de muziek versterkt met een prachtige vrouwenstem en koorklanken op een geweldige underscore, om een minuut later over te gaan in mooie strijkermuziek op een onderlaag van rustige gitaarmuziek, wat heerlijk doorloopt, om op 6 minuten aan te zwellen met blazers tot een prachtige apotheose. De track sluit geweldig af met de mooie tekst 'The music is all around us... All you have to do is Listen!', en dat is het hart van de film!
De soundtrack opent met de Main Title, een prachtige track met een hoog underscore gehalte, maar op een wel erg fraaie manier. De mooie gesproken tekst door Evan, de hoofdpersonage, is dromerig en ontroerend door de hoop die er uit spreekt. Dit wordt door de muziek mooi verklankt en de track sluit gedurende de laatste halve minuut af met de geweldige gedragen muziek van het Arpeggio Theme, die op het score-album in nog een aantal andere tracks gebracht wordt.
'Bach' is het korte eerste deel van de tweede track, gearrangeerd op een melodie van Johann Sebastian. Deze is ook geheel instrumentaal en komt qua kleuring terug in de Rhapsody.
Kaki King is de gitaarvirtuoos die twee tracks op dit album voor z'n rekening neemt, die Freddy Highmore in de film naspeelt (met de handen van King bij close-ups). Mancina en King componeerden samen 'Bari Improvisions'. 'Ritual Dance' is een wat mindere melodieuze track van Michael Hedges en ook gespeeld door King. 'Duelling Guitars' is een track van Heitor Pereira, gespeeld door hemzelf samen met Doug Smith. Deze muziek wordt in de film geïmiteerd door Freddy Highmore en Jonathan Rhys-Meyers, wat een ontroerende scene oplevert.
In de film speelt Jonathan Rhys-Meyers de zanger-gitarist van een poprockband. De songs die daarbij in de film voorkomen zingt hij ook op deze soundtrack. Maar zijn zangkwaliteiten zijn zeker niet van topniveau al doet hij het heel aardig.
Deze songs zijn nogal stevig en zeker niet allemaal even fraai. Een paar songs zijn bekende oudjes en sommige hebben een wat jazzy jasje aan. Ook de melodieën van de songs houden niet over, al zitten er zeker een paar aardige songs bij.
Kortom, deze soundtrack van
August Rush is zeker een heel aardige keus, met een paar fraaie tracks van Mark Mancina, waaronder de geweldige track 'August's Rhapsody'. De songs houden over het geheel niet echt over. De andere instrumentale tracks zijn voornamelijk heel aardige gitaartracks. De score-tracks van Mancina halen de waardering flink omhoog, zodat deze uitkomt op 73 uit 100 punten.
Als je de keuze hebt, kies dan voor het Score-album in plaats van deze soundtrack. Dit
August Rush Score-album is een geweldig album met tracks die bij de allermooiste filmmuziek horen. Uit de Rhapsody en de Main Titles op de soundtrack blijkt dat al, maar de score bevat nog veel meer echte kippenveltracks.