For Love of the Game

Regisseur Sam Raimi is vooral bekend van z'n horrorfilms, maar maakt ook regelmatig uitstapjes naar andere genres. De sportfilm For Love of the Game is een van die films en volgt de verrichtingen van de oudere honkbalwerper Billy Chapel (Kevin Costner). De film was geen succes aan de kassa's van de bioscopen.
Het verhaal draait om de carrière van Chapel, waarmee het niet zo goed gaat. Dat is mede te wijten aan een blessure die hij eerder opliep. Daarnaast speelt zijn relatie met Jane (Kelly Preston) hem parten, een relatie die regelmatig door dalen gaat omdat Billy voor haar gevoel zijn wedstrijden belangrijker lijkt te vinden dan zijn relatie met haar. Dan volgt de film de wedstrijd van Billy's team, waarbij Billy de pitcher is. Ondertussen volgt de kijker in flashbacks zijn relatie met Jane en hoe hij gekomen is waar hij nu staat. Als Billy dan op de werpplaat staat herinnert hij zich steeds gebeurtenissen uit het verleden. En die hebben grote invloed op zijn worpen in de wedstrijd die gaande is...

De muziek bij deze sportfilm (of eigenlijk is het een liefdesverhaal) is van Basil Poledouris, die een mooie score voor de film componeerde in de nadagen zijn carrière. De flop van de film heeft dan ook zeker niet aan Poledouris gelegen. De muziek voor de film is voorzien van heroïsche klanken, maar toch neigt de algehele kleuring van de score naar de wat tragische kant.

De prachtige vol orkestrale opening van de score, het 'Main Theme', geeft het bijzonder fraai klinkende thema weer. Dit is een prachtige melodie, die in de score een paar keer terugkomt. Met veel violen en andere strijkers en blazers wordt de muziek op een opzwepende manier gespeeld, waarbij de synthesizer op een erg fraaie manier de frisse en lichte percussie toevoegt, die de muziek bijna laat zweven. Geweldig!
En die vol orkestrale stijl komt nog weer terug.

Maar de score kent ook een ander type muziek. Dat zijn tracks met een rustig en bijna minimalistisch, zelfs wat neerslachtig arrangement, die wat saai aandoet. Ze horen bij de minst aansprekende tracks op deze score, met titels als 'Jane's Home' of 'The Apology'.

Een stijl die in deze score een beetje misplaatst klinkt is die waarin de elektrische gitaar een hoofdrol speelt. En dan niet op een positieve manier, maar met jankende klanken en heftige uithalen, die in een gemiddelde hard-rock track niet zouden misstaan. 'Tuttle Knockdown' is daarvan de eerste, maar ook 'Gus Hits' is een track in die stijl.
De elektrische gitaar komt echter ook in positieve zin voor in de muziek. Maar dan vooral als prachtig aanvullend element bij de orkestrale muziek, zoals in 'Relationship Montage' of het indrukwekkend orkestrale 'Last Pitch'.
De openingstrack was al fraai orkestraal en de score bevat nog een aantal tracks die in de buurt komen van de klasse van deze openingstrack. Deze tracks zitten in het laatste deel van dit album. Een van die tracks is de track 'No Hits', een bijzonder mooie combinatie van een rustig begin dat opbouwt naar een prachtige vol orkestrale uitwerking. De afsluitende track 'Last Pitch' overstijgt zelfs nog het orkestrale niveau van de openingstrack. De prachtige orkestrale klanken worden hier nog aangevuld met grootse koorklanken en ook de elektrische gitaar voegt een bijzondere 'bite' toe aan het indrukwekkende palet in deze prachtige bombastische track, een van de hoogtepunten uit Poledouris' hele werk.

Kortom, met For Love of the Game heeft Basil Poledouris een fraaie score gecomponeerd, een van zijn laatste voor het witte doek. Met mooie melodieuze muziek ondersteunt hij de gebeurtenissen in de film. Die muziek is orkestraal, waarbij de synthesizer en elektrische gitaar meewerken aan een inkleuring van de muziek die overwegend goed valt. Wel zijn een aantal tracks wat tragischer getoonset, waarbij de muziek ook gelijk wat saai klinkt. Maar vooral het laatste deel van de score bevat een paar groots orkestrale tracks en de melodieën zijn prachtig. De twee ruigere elektrische gitaartracks vallen helaas niet helemaal goed in het geheel van deze score. De waardering voor deze original score is dan ook 78 uit 100 punten.

Van deze score is ook een uitgebreidere versie verkrijgbaar op het internet. Deze Expanded score is ruim twee keer zo lang en bevat meer fraaie tracks en een paar alternatieve uitvoeringen van sommige tracks, die overigens weinig toevoegen.