Rosso come il cielo

Rosso Come il Cielo oftewel Red Like the Sky is een waar gebeurd verhaal over de tienjarige Mirco Mencacci die door een naar ongeluk blind wordt en bij wet naar het blindeninstituut moet. Ondanks dat het de jongen in het blindeninstituut moeilijk wordt gemaakt om zijn eigen talenten te ontwikkelen, lukt dit hem toch: met het recordertje dat hij heeft gevonden neemt hij een hoorspel op die hij op de jaarlijkse ouderdag mag opvoeren. Een verhaal dat mogelijkheden biedt voor een mooie intieme score. En dat is tevens hetgeen Ezio Bosso heeft gerealiseerd.

Ezio Bosso is een vrij jonge en nog onbekende componist. Veelal schreef deze Italiaanse componist muziek voor theater en stomme films, maar is zich sinds het nieuwe millennium zich meer en meer gaan toeleggen op (gesproken) films. Veelal zijn het nog Italiaanse films, maar dat doet niet af van de kwaliteit van het werk. Zijn werk kan tot de categorie minimalistisch muziek worden gerekend. Met een accent op consonanten vindt in duidelijk tempo herhalingen plaats van korte muzikale frases. In deze categorie filmmuziek zijn echte pareltjes te vinden zoals Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain, The Piano, The Hours, maar het kan ook saai of irritant worden zoals bij Roving Mars. Deze Rosso come il cielo score behoort zeker tussen de pareltjes.

De kenmerkende herhaling wordt in Rosso Come il Cielo door piano, combinatie van houtblazers of strijkers ingevuld. Met name de stukken waarbij al deze elementen bij elkaar komen zijn een genot voor het oor. In de score zijn alle emoties tot uitdrukking gebracht, van verdriet tot vreugde en van bedrukkend tot bevrijdend. Maar over het algemeen wordt de score gedragen door de opgewekte stukken die onder andere te vinden zijn op tracknr. 1, 6, 11, 13 en 23. De laatstgenoemde schaar ik onder de beste filmmuziek tracks van 2007.

Mocht deze score je liggen dan zijn de soundtracks Ion Ho Paura en Quo Vadis Baby van Ezio Bosso aanraders. Mocht dat de honger niet stillen dan kun je altijd nog op zoek gaan naar werken van andere minimalistische componisten zoals Philip Glass, Michael Nyman, Yann Tiersen of de van eigen bodem afkomstige Wim Mertens.