Black Adam
(Digital)

De Amerikaanse film Black Adam komt uit de stal van DC-Comics en is de zoveelste superheldenfilm uit de DC-wereld. De film is een spin-off van een andere succesvolle superheldenfilm uit de DC-stal, die onder de titel Shazam! uitkwam in 2017. Aanvankelijk zou Adam hierin al een personage zijn, maar dat liep anders, en men besloot Adam een eigen film te geven. De film is geregisseerd door Jaume Collet-Serra (Orphan, Unknown, Non-Stop, The Commuter, Jungle Cruise). De hoofdrol wordt gespeeld door Dwayne Johnson, die ook als producent meewerkte. De film is door de critici wat gemengd ontvangen, maar was wel weer een succes in de bioscopen.
Het verhaal begint in oude tijden, waar het koninkrijk Kahndaq geregeerd wordt door een dictator, die de Kroon van Sabbac maakt, waarmee hij sterker wordt en aan de macht kan blijven. Maar een jonge slaaf wordt door de Raad van Magiërs zoveel kracht gegeven dat hij een eind kan maken aan de dictator en het rijk kan bevrijden. In het heden wordt de bevolking van Kahndaq echter weer onderdrukt, nu door het misdadige syndicaat Intergang. Zodra een archeologe de Kroon van Sabbac vindt, worden zij en haar metgezellen door Intergang-leden belaagd, waarop zij een spreuk uitspreekt die een grote strijder, Teth-Adam (Johnson), uit zijn slaap laat ontwaken. Hij vernietigt een deel van Intergang, maar de Justice Society krijgt opdracht hem gevangen te nemen...

De muziek bij deze superheldenfilm is van Lorne Balfe, die er een luidruchtige score voor componeerde. Zodra de muziek van start gaat krijgen we een donkere zware en heftige score te horen, en dat gaat bijna twee uren zo door. Het score album heeft immers de immense speelduur van bijna twee uren. Dat betekent dat deze muziek vrijwel de hele looptijd van de film nadrukkelijk aanwezig is. Bij het kijken van de film zal dat niet zo'n probleem zijn, maar om daar los van de film, die ik overigens niet gezien heb, die hele looptijd naar te luisteren, dan ben je er aan het einde wel een beetje klaar mee.

Dat komt overigens niet alleen door de enorme bombast van de score. Ook de melodieën spelen hierin een rol, want die zijn in de meeste tracks nogal aan de magere kant. Zelfs de themamelodie voor het hoofdpersonage valt niet mee. Het is meer een vijftonig nogal grimmig motief dat vervolgens een aantal keren in iets andere toonhoogtes herhaald wordt. Die thematrack bevat tussen deze themamotieven echter ook een melodie die veel meer aanspreekt, maar wat ondersneeuw in het muzikale geweld. Deze thematrack horen we overigens pas halverwege het album, maar al vanaf het begin is dit themamotief aanwezig in een flink aantal tracks. Overigens bevat deze thematrack halverwege het album meer elementen die in andere tracks terugkomen, al is dat vaak slecht te horen vanwege de vele grimmige en grommende klanken in de tracks.
Ook is er een thema voor de Justice Society, dat wat meer orkestraal is aangezet en wat minder grimmig en grommend is. Tegelijk is dat thema wat melodieuzer, ook al spreekt ook dat thema niet echt tot de verbeelding. Samen met de filmbeelden zal het vast uitstekend werken, maar los daarvan blijft het lastig.

De film is natuurlijk vooral een spannende actiefilm en de muziek verklankt dan ook zeker dat karakter. Dat heeft Balfe vooral ingekleurd met hele donkere en grimmige muziek, met veel zware geluiden en grommende klanken die in veel tracks flink overheersend werkt. Daarbij is een behoorlijk deel van de muziek van de score duidelijk actiegericht, met veel grillige en heftige toonwisselingen. Daarbij blijft de muziek voortdurende groots en bombastisch klinken, wat soms op een redelijk laag volume begint, maar tijdens diverse tracks dan oploopt naar een climax die uit de luidsprekers knalt.

De score past uitstekend in het genre van dit type scores voor de superhelden-actiefilms van tegenwoordig. Het is daarmee geen verfijnde muziek, maar juist bedoeld om de actie en de spanning op te voeren. En dat lukt natuurlijk prima met veel grommende en grimmige ondertonen.
Gelukkig ontbreken de meer ingetogen en melodieuze tracks niet helemaal, maar ze werken een beetje als een soort kalme intermezzo's tussen al het muzikale geweld. Dan is de muziek ineens ook veel melodieuzer, wat juist die tracks tot een verademing maken. Maar het is toch wat beperkt, want op het album van bijna twee uren staat maar een handvol tracks in deze meer ingetogen en melodieuze stijl. Het aandeel prettig beluisterbare muziek is dan ook beperkt, waardoor het beluisteren van het hele album, in ieder geval bij mij, beperkt zal blijven tot een paar keer.

Kortom, met zijn muziek voor de superheldenfilm Black Adam heeft Lorne Balfe een nogal donkere en grimmige score gecomponeerd. Verreweg de meeste tracks zijn voorzien van een onderlaag van zware en donker grommende klanken, zoals tegenwoordig hoort in een superheldenscore. De muziek is slechts beperkt melodieus, waarbij de thema's die Balfe heeft gecomponeerd wel steeds terugkomen in de diverse tracks. Sommige tracks zijn meer ingetogen en daarbij zijn ook de melodieën ineens veel beter toegankelijk, maar dit blijft een nogal beperkt aantal tracks. Daarmee is de genietbaarheid van dit bijna twee uur durende muziekspektakel toch wat mager en komt de waardering niet hoger dan 58 uit 100 punten.