Rumble
(Digital)


Paramount Music 17/12/2021 Download
Filme Lançamento do filme: 2021
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Hometown Heroes3:48
2.This Is Monster Wrestling!4:34
3.Pride of Pittsmore2:06
4.Monster on the Hill3:33
5.Winnie McEvoy4:32
6.Round One1:46
7.Rayburn and Steve3:23
8.Tentacular3:17
9.Dad's Playbook2:07
10.The Takedown2:21
11.Lady Mayhen1:51
12.Fight for Stoker Stadium3:15
13.Rayburn-Ramarilla Match2:19
14.A New Plan4:04
15.The Underdog3:14
 46:10
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Rumble - 08/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
Dit is de vierde recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: 13 hours
Volgende: Duet

De Amerikaanse animatiefilm Rumble is een komedie, die geregisseerd is door Hamish Grieve, die hiermee zijn eerste grote film regisseerde. Hij schreef ook mee aan het scenario. Eerder was hij vooral betrokken bij de scenario's van andere bekende animatiefilms als een aantal Shrek-films, Monsters vs Aliens, Rise of the Guardians en Captain Underpants. Het verhaal is gebaseerd op een stripverhaal van Rob Harrell. De film kwam niet in de bioscopen uit, maar is direct naar de tv-streamingsdiensten gegaan, waar de film gematigd is ontvangen door de critici.
Het verhaal speelt zich af in een wereld waar monsters en mensen samenleven. Hoewel de monsters veel groter en sterker zijn gaat dat goed, waarbij er zelfs wedstrijdgevechten zijn tussen monsters van verschillende steden. Het haaiachtige monster Tentacular (stem Terry Crews) wint zo de wereldtitel voor het stadje Stoker, maar heeft zo'n hoge dunk van zichzelf dat hij Stoker inruilt voor een grote stad. In Stoker moeten ze op zoek naar een nieuw vechtmonster en tiener Winnie (stem Geraldine Viswanathan) vindt in het beerachtige monster Steve (stem Will Arnett) een goede vervanger, maar Steve wil eigenlijk niet. Als Winnie dan belooft dat zij z'n schulden kan voldoen in officiële gevechten gaat hij schoorvoetend akkoord...

De muziek bij deze computeranimatiefilm is van Lorne Balfe, die er een stevige score voor componeerde, met een flinke dosis poprock-invloeden.
De score is deels elektronisch en deels orkestraal, maar ook veel instrumenten die in de popmuziek worden gebruikt hoor je terug in deze fraaie score. Zo bestaat de percussie vooral uit drums die je normaalgesproken in de popwereld tegenkomt. Maar ook elektrische gitaren komen voorbij, evenals de sax, prettige zangkoortjes en stemmen. Maar het belangrijkste aspect van deze score zijn de prettig in het gehoor liggende melodieën. In de openingstrack komen al deze aspecten op een erg prettige manier voorbij.

De tweede track is de langste van het album en is een voornamelijk orkestrale track, die begint met een soort openingsceremonie met schallend koper, om daarna over te gaan in een veel ingetogener stijl, maar wel net zo melodieus en waarbij de drumpercussie voor de popinvloeden zorgt. Ook de elektrische gitaren komen weer voorbij, maar het blijft een vooral orkestrale track, die het erg goed doet.
Met 'Pride of Pittsmore' voegt Balfe een fraaie ingetogen, zelfs wat melancholieke track toe, die overigens halverwege een wat meer heldhaftige stijl krijgt en vervolgens in een prachtige vol orkestrale kleuring door blijft lopen. Ook 'Winnie McEvoy' is redelijk melodieus, maar blijft qua arrangement duidelijk achter, hoewel de melodie door een zangstem wordt gezongen. Maar hier pakt dat allemaal samen wat kinderlijk uit. Datzelfde geldt ook voor 'Rayburn and Steve', waar overigens geen zangstem, maar een saxofoon in te horen is. Toch zorgt de volle klank nog voor een heel aantrekkelijke track, die niet kinderlijk, maar soms wel wat kermisachtig klinkt.

Met 'Dad's Playbook' krijgen we weer een prachtig stukje heroïsche muziek te horen, waarbij koperblazers hun prachtige melodieën in fraaie harmonieën tevoorschijn toveren. Een van de mooiste tracks van het album. Ook 'Fight for Stoker Stadium' is een fraaie en vooral ook gevarieerde track, met mooie melodieuze muziek. En ook 'A New Plan' is een gevarieerde track, met vol orkestrale klanken, die afgewisseld worden met meer ingetogen muziek en zelfs pure popmuziek. In deze track maken vooral de koorklanken het tot een prachtig en zeer genietbaar geheel.

Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er zijn ook tracks die het duidelijk wat minder goed doen. Dat begint met 'Monster on the Hill', waarin vooral de elektronische 'moog'-kleuring niet echt aanspreekt, hoewel de muziek volop melodieus is, maar toch ook een wat grimmiger stijl heeft, en waarbij de vele elektronische effecten niet prettig uitpakken.
In 'Tentacular' begint de track met erg fraaie en melodieuze klanken, maar na een minuut wordt dat geheel overgenomen door grilligheid en hoog ritmisch elektronisch geweld, wat totaal niet aanspreekt, ook al komt de themamelodie na twee minuten alsnog tevoorschijn. Die blijft echter achter die elektronische klanken, effecten en percussie hangen.
Zo zijn er zeker nog een paar tracks die duidelijk minder prettig in het gehoor liggen, vooral omdat ze de spanning in de film moeten opkrikken. En dat gaat in de film allicht prima, maar los daarvan is die muziek toch minder aantrekkelijk. Vooral wanneer Balfe de nodige rare elektronische effecten in sommige tracks toevoegt spreekt dat niet aan.

Het album sluit af met de track 'The Underdog', waarin Balfe nog eens flink orkestraal uitpakt, maar ook poppy tempowisselingen toepast, die het er niet beter op maken. De moog-klanken komen weet terug in die typische popmuziekstijl, die op zich best heel aanstekelijk in het gehoor ligt. Daarmee is de muziek dan weer terug bij de openingstrack, waarmee dit album afsluit met een gevarieerde en bij de score passende track.

Kortom, met zijn muziek voor de computeranimatiefilm Rumble heeft Lorne Balfe een erg prettige score gecomponeerd. Er zijn zeker een paar tracks die vooral dreigend en grimmig of zelfs grillig zijn, maar verreweg de meeste muziek van deze score is melodieus, waarbij de melodieën aangenaam in het gehoor liggen. Een deel van de muziek heeft een typische popmuziek kleuring, compleet met drumpercussie, maar ook orkestrale en elektronische muziek is volop aanwezig. Een paar tracks zijn zelfs heerlijk heroïsch gecomponeerd, met volle koperblazers in de hoofdrol. Maar het is vooral het melodieuze karakter van de score die dit tot een erg prettige luisterervaring maakt, ondanks wat elektronische geluidjes en effecten. De waardering komt zo op een mooie 81 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais