Histoire d'O: Chapitre 2


Filme | Ano: 1984 | Lançamento do filme: 1984 | Formato: Vinil
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Never Will You Know3:16
2.Love in 45 Seconds2:26
3.Statues of the Night2:21
4.Parade of Masks3:01
5.Married Love2:50
6.Madame Pembroke's Gigolo2:47
7.The Young "O"2:33
8.Ouverture to a Party1:13
9.The World of "O"2:52
10.Initiation of Carole3:39
11.Deviation2:16
12.Triumph of "O"3:06
13.O's Theme2:55
 35:15
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Histoire d'O: Chapitre 2 - 06/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
In 1975 kwam de erotische film Histoire d'O uit, die nogal wat stof deed opwaaien, vooral vanuit de feministische hoek. Die film was gebaseerd op de gelijknamige roman van Pauline Réage. In 1984 kwam er een vervolgfilm uit, die simpelweg Histoire d'O: Chapitre 2 heette. Waar de eerste film een Frans-Duitse productie was, werd het vervolg een Frans-Spaanse productie, die geregisseerd werd door de Fransman Eric Rochat.
Het verhaal heeft opnieuw niet veel om het lijf. O, die in de eerste film werd gereduceerd tot seksslavin, krijgt van haar eigenaar een opdracht. Een groot Amerikaans bedrijf wil een bedrijf overnemen, maar die wil dat ten koste van alles voorkomen. Hij vraagt de eigenaar van O daarvoor, die haar inzet om de directie van het Amerikaanse bedrijf, die dan in Europa is, te verleiden om een schandaal te veroorzaken, zodat de overname afketst. En niet alleen die directeur, maar ook zijn vrouw, zoon en dochter worden door O verleid, en gaan voor de bijl... Tsja.

De muziek bij de eerste film was van Pierre Bachelet, die er een heel aardige, wat zoetige score voor componeerde. Maar kennelijk was dat niet het idee van regisseur Rochat, die vervolgens Stanley Myers inhuurde om met wat anders te komen. Samen met zijn leerling/assistent Hans Zimmer heeft Myers een verre van zoetige score gecomponeerd.
De muziek heeft een hoog elektronisch gehalte, waarbij ook Hans Zimmer z'n aandeel heeft geleverd.

Het hoofdthema voor de film is in de vorm van een song gegoten, die Myers samen met de Franse zanger Mort Shuman schreef. Het is een elektropopballad met een wat magere melodie en niet erg meeslepend. De gitaarsolo is nog het fraaiste gedeelte van de song, die verder door Véronique Lortal gezongen wordt.
De tweede track bestaat daarna vooral uit geluiden en elektronische klanken, die vrijwel zonder melodie aan elkaar geregen zijn. De saxofoon moet er kennelijk een wat zwoele kleuring aan geven, waardoor de muziek een beetje film-noir-achtig wordt. Die muziek moet wellicht vooral wat dreigend klinken, want ook andere tracks worden vooral gedreven door dreigende en onheilspellende klanken en motieven, waarbij de saxofoon regelmatig terugkomt. Die sax is dan veelal het enige element dat een beetje melodieus is. Maar de tracks waarin die sax ontbreekt spreken eigenlijk helemaal niet aan. De muziek is dan vooral elektronisch en nauwelijks melodieus, en dat geldt voor zo ongeveer een handvol tracks van Myers, die vaak vooral een wat dreigende kleuring hebben.

De eerste wat melodieuzere track is 'Parade of Masks', die door Zimmer is gecomponeerd. Maar het is een wat grillige en ongemakkelijke melodie en ook de begeleiding spreekt totaal niet aan. Een andere track van Zimmer is 'Madame Pembroke's Gigolo', en dat is een van de fraaiere popmuziekachtige tracks van dit album, waarin overigens ook weer de saxofoon naar voren komt. Omdat deze track behoorlijk melodieus is, spreekt de sax hier ook veel meer aan.
Ook de derde track van Zimmer, 'Overture to a Party' is behoorlijk melodieus en heeft zelfs een wat klassieke kleuring als het allemaal niet uit de elektronische trukendoos zou komen. Een vlotte en fraaie track.

Maar ook Myers heeft muziek voor deze film gecomponeerd die zeker wel melodieus is en 'The Young O' is daar een van, waarin hij eigenlijk op een keyboard solo haar fraaie themamelodie speelt. Die melodie is licht afgeleid van het thema dat Bachelet eerder al componeerde. De muziek heeft hier een wat zoetiger kleuring dan de overige tracks van het album.
Dit fraaie thema komt terug in de afsluitende track met de toepasselijke titel 'O's Theme'. De popmuziekachtige stijl maakt het tot een fraaie track, vooral wanneer de gitaarsolo speelt en de vrouwenstem een duit in het zakje doet. Daarmee is deze afsluiter zonder meer een van de fraaiste tracks van het verder nogal tegenvallende album.

Kortom, met zijn score voor de film Histoire d'O: Chapitre 2 heeft Stanley Myers, samen met zijn assistent Hans Zimmer een wat magere score gecomponeerd. De muziek is vooral elektronisch en alleen de saxofoon en de elektrische gitaar lijken de afwijkende en meest prettige muziek te produceren. De hoofdmoot van de muziek is nogal aan de dreigende en onheilspellende kant en dat maakt de genietbaarheid er niet beter op. De tracks van Zimmer zijn, samen met slechts twee tracks van Myers de meest aantrekkelijke van de score, waarvoor Myers een best wel fraai thema componeerde. Toch komt de waardering voor dit Original Album niet hoger dan 63 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais