Incontro


Decca Records 15/01/2021 Download
Filme Lançamento do filme: 1971
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear Artista/Compositor Duração
1.Incontro3:55
2.Scherzo un po' triste3:30
3.Patrizia2:01
4.... Con la madre6:07
5.Per Claudia5:39
6.Passeggiata in solitudine4:37
7.Riflessione2:02
8.Incontro #23:03
9.Per Claudia #21:52
10.Incontro (Giradischi)1:14
11.Per Claudia #32:17
12.Incontro #34:12
13.Per Claudia #42:12
14.Passeggiata in solitudine #2Ennio Morricone & I Cantori Moderni di Alessandroni2:21
15.Patrizia (Atl. Take con voci)Ennio Morricone & I Cantori Moderni di Alessandroni2:02
16.Scherzo un po' triste (Alt. Take)2:47
17.Incontro in jazz1:07
18.Incontro #42:40
19.Passeggiata in solitudine #3Ennio Morricone & I Cantori Moderni di Alessandroni2:20
20.You And I (feat. King Harvest)2:43
 58:40
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Incontro - 07/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
De Italiaanse dramafilm Incontro uit 1971 is geregisseerd door Piero Schivazappa, die vooral televisieproducties maakte. Hij schreef ook het scenario. De film is in Italie heel behoorlijk ontvangen.
Het verhaal draait om de twintigjarige Sandro (Massimo Ranieri). Op een dorpsfeest ontmoet hij de charmante dertigjarige Claudia (Florinda Bolkan), waar ze geliefden worden. Ze is echter getrouwd, maar die relatie is behoorlijk bekoeld, ook omdat haar man vaak op zakenreis is. Sandro is intussen bijna idolaat van haar, en alles moet daarvoor wijken. Maar Claudia wil haar man niet loslaten, mede omdat ze welgesteld zijn. Als haar man dan terug is biecht ze haar relatie op, maar houdt tegelijk die relatie in stand, ook omdat Sandro haar begint te claimen...

Ennio Morricone componeerde de muziek voor deze film, waarvan in het verleden al vaker albums zijn uitgekomen met daarop de negen tracks van de 'Original Score'. Op dit recent uitgebrachte album van de score zijn maar liefst twintig tracks opgenomen. De eerste negen daarvan zijn van de Original Score. Voor die recensie, ga dan naar Incontro.

Morricone schreef een wat dramatische score voor de film. Dat is al gelijk van de openingstrack van het album te horen. Deze track zit nog wat meer aan de melancholieke kant en is nog niet al te dramatisch. De themamelodie die hierin naar voren komt is heel aardig, maar niet speciaal. Aanvankelijk wordt die melodie door strijkers gebracht, in het laatste deel van de track speelt de piano echter daarbij de hoofdrol. Dit hoofdthema komt nog vijf keer voorbij in even zovele titeltracks. De tweede daarvan begint met de dwarsfluit in de hoofdrol, maar later nemen violen dat over, en weer later de piano. De tiende track is een nogal vreemde uitvoering, waarin een mannenstem om de zoveel tijd een schreeuw geeft, terwijl het arrangement een duidelijke poppy kleuring heeft. Niet fraai. In de twaalfde track wordt de melodie nogal overheersend door een piano gespeeld.
De zeventiende track laat een snel gespeelde jazzversie van deze track horen, waarin vooral de snelle drumpercussie opvalt. Niet zo fraai. Een volgende versie komt gelijk daarna en die maakt weer veel goed. Nu speelt een cello de hoofdmelodie, waarbij de piano sterk ondersteunend werkt. Later komen dwarsfluit en klavecimbel weer terug.

De tweede track heeft enigszins een jazzy karakter en dat maakt de muziek net even wat minder aantrekkelijk, vooral wanneer ingehouden koper de melodie speelt. Ook de klavecimbel speelt een rol in deze vlotte jazzgekleurde track. Als zestiende track volgt nog een iets hiervan afwijkende track.

In de derde track speelt een elektronisch orgel de hoofdrol, samen met een elektrische gitaar. Beiden spelen een wat magere melodie in een poppy begeleiding. De drumpercussie is best goed, maar de melodie is wat deuntjesachtig en in mineur gezet, wat de muziek nogal gedateerd doet klinken. Deze track komt in een beperkt andere versie terug als vijftiende track, waarbij kort de nodige close harmony klanken in de begeleiding zijn toegevoegd.
De track '...Con la Madre' is dan weer een typische Morricone-track, met een stijl die ook in andere scores herkenbaar is en waar hobo en dwarsfluit afwisselend de melodie voor hun rekening nemen, terwijl lichte percussie, violen en piano voor de begeleiding zorgen.

Ook 'Per Claudia' is een echte Morricone-track, in een stijl die eveneens in andere scores terugkomt. Hierin presenteert Morricone het liefdesthema van de film en dat is zeker een aansprekend thema, de fraaiste melodie van de score, die hier ook op een prettige manier is gearrangeerd, vooral wanneer hoge violen de melodie spelen, op begeleiding van lagere strijkers, piano en lichte percussie. Naderhand neemt de hobo de melodie over, waardoor de kleuring iets melancholiek wordt. Halverwege neemt een dwarsfluit dat weer over en gaat de piano een mineur arpeggio spelen, die het toch wat minder maakt, maar gelukkig komen later de strijkers weer terug. Ook deze track komt in verschillende versies nog weer een aantal malen terug op dit Expanded album. De tweede versie is een fraaie versie, waarin de klarinet deels de melodie speelt. In de derde versie bestaat het eerste deel uit het mineure arpeggio, met een dwarsfluit die de melodie speelt, later overgenomen door een koperblazer. Halverwege gaat de muziek weer over in het fraaie, meer gedragen arrangement.
In de vierde versie speelt eerst een klarinet de melodie, waarna mooie gedragen violen de leiding weer overnemen.

Een wat aparte melodie en arrangement horen we in de zesde track, die wat ongemakkelijk overkomt en eenzaamheid moet verklanken. De muziek is daarom soms nogal aan de minimalistische kant. En ook deze track komt terug in een ander arrangement, waarin Morricone beperkte koorklanken heeft toegevoegd. Maar de muziek blijft aan de ongemakkelijke kant vanwege het aparte arrangement en de nauwelijks aansprekende melodie.
De tragiek slaat toe in de track 'Riflessione' in een mooi arrangement, die fraai harmonisch klinkt, met violen en hobo in de hoofdrol. Maar de nogal tragische melodie werkt toch een beetje deprimerend.

Het album sluit af met een song, die gezongen wordt door King Harvest, een Amerikaanse band, die toen een poos in Parijs woonde. Melodie en arrangement zijn van Morricone, die dit speciaal voor de film componeerde, waarop de band dit uitvoerde. Het is een vlotte seventies popballad, die gemakkelijk in het gehoor ligt, maar de stijl van de song past niet zo bij de rest van de score.

Kortom, met zijn muziek voor de dramafilm Incontro heeft Ennio Morricone een score gecomponeerd met een heel aardig hoofdthema, hoewel dat soms wat saai overkomt. De muziek heeft overwegend een wat dramatische kleuring, wat niet meehelpt bij de genietbaarheid, tenzij je in een depressieve bui bent. Ook de soms wat jazzy gekleurde muziek helpt hierbij niet mee, net als sommige tracks die een wat apart arrangement hebben. Toch is met name het liefdesthema erg fraai en voor een groot deel ook mooi klassiek gearrangeerd. Waar het Original album 68 uit 100 punten kreeg, is dat voor dit Expanded album met 72 punten toch hoger.

Outros lançamentos de Incontro (1971):

Incontro (1991)
Incontro (2004)
Incontro (2011)
Incontro (1971)


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais