La Sciantosa


Decca Records 08/01/2021 Download
TV Series / TV filme Lançamento do filme: 1971
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Tramonto sul campo1:54
2.Allegria5:29
3.Al fronte3:03
4.Tramonto sul campo (Versione lunga)3:41
5.La Sciantosa2:20
 16:27
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

La Sciantosa - 07/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
Dit is de eerste recensie van de vierdelige tv-filmserie 'Tre Donne' van Ennio Morricone.

Volgende: 1943: Un incontro

De Italiaanse film La Sciantosa is voor het tv-station RAI gemaakt als onderdeel van een filmserie over vrouwen, met steeds Anna Magnani in de hoofdrol, en geregisseerd door Alfredo Giannetti, die ook het verhaal schreef en die de drie andere delen ook schreef en regisseerde. Overigens kwamen in Italië drie van de vier film op tv en de vierde in de bioscoop. De serie heet daarom formeel 'Tre Donne', waarvan La Sciantosa de eerste film is.
Het verhaal draait om Flora (Anna Magnani), een wat oudere diva uit de showwereld, die nog droomt van grote successen, maar van wie de carrière aan het aflopen is. Dan wordt ze uitgenodigd om op een legerbasis nabij het front van de eerste wereldoorlog te komen zingen. Met haar assistente Christina (Rosita Pisano) vertrekt ze per trein en wordt dan naar de basis gereden. Daar ziet ze de muzikanten die haar moeten begeleiden, wat een samengeraapt zootje blijkt te zijn. Als dan uiteindelijk het doek opgaat ziet ze haar publiek, dat vooral bestaat uit gewonden en verminkten van het front...

De muziek bij deze televisiefilm is van niemand minder dan van Ennio Morricone. Van die muziek is pas onlangs een album uitgekomen, hoewel de muziek eerder al op een verzamelalbum te horen was. Het is een vrij kort album, van slechts ruim een kwartier. Kennelijk was er niet meer muziek van de score beschikbaar.
De muziek op dit album is typerend voor Morricone. Enerzijds meeslepend, anderzijds onprettig en bijna irritant. Toch heeft het meeslepende veruit de overhand.

Het album opent met 'Tramonta sul Campo' en dit is een echte meeslepende Morricone-track. De muziek doet denken aan de beste tracks van zijn scores voor de oude westerns van Sergio Leone. Met een trompet als leidend instrument, die ver boven de begeleiding uitkomt, presenteert Morricone hier een meeslepende track. De trompet speelt een fraaie, wat melancholieke melodie, terwijl orkest en meezingende stemmen de ingetogen begeleiding verzorgen. Op en top Morricone.
De tweede track 'Allegria' is een wat vaal-zoete melodie, die een beetje als een dans, een wals in een ballroom werkt. Maar de muziek is wat weeïg, waardoor het niet echt aanspreekt, ook al is het op zich best een heel aardige track, die ook de langste van dit korte album is.

'Al Fronte' is een meer confronterende track, met ongemakkelijke klanken en motieven, zoals Morricone die veel vaker in z'n scores toepast, wanneer het spannend wordt. Het begint met snare-drums op donkere staccato strijkers, die wat dissonant klinken. Later komen hier voorzichtig wat koperblazers zij, maar de muziek blijft tegen het dissonante spectrum aan hangen en ligt daarom niet zo gemakkelijk in het gehoor, al zal het voor de film vast goed werken.
Met de langere versie van de openingstrack krijgen opnieuw de fraaie trompetsolo te horen, die weer net zo meeslepend is.

Dit korte album sluit af met de titeltrack. Dat is een heel aardig deuntje, die aanvankelijk op de mandoline gespeeld wordt, met begeleiding van een drum en een trompet, terwijl een orgelklank de ondergrond verzorgt. De melodie is prettig vlot, waardoor dit eigenlijk best een aardige track is, ondanks het deuntje.

Kortom, dit korte album van de televisiefilm La Sciantosa, de eerste van vier films in een serie over vrouwen, brengt de muziek die Ennio Morricone voor deze film gecomponeerd heeft. Die muziek is enerzijds meeslepend, in de stijl waarmee hij in de beroemde westerns van Leone bekend geworden is, maar anderzijds duidelijk minder toegankelijk, met veel klanken die tegen het dissonante aan zitten. Daarnaast horen we dan nog een wat weeïg zoete wals en een soort volksdeuntje die nog heel aardig is. De waardering komt daarmee, mede vanwege het korte album, op 73 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais