The Way I See It


Back Lot Music 18/09/2020 Download
Documentário Lançamento do filme: 2020
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Opening1:16
2.Obama Leaves the White House2:38
3.Iran Contra1:16
4.Unfazed by Power2:32
5.Ronald and Nancy / Reagan's Funeral2:50
6.Trolling Trump3:18
7.It Was Magic1:27
8.Leadership Qualities2:37
9.War Room1:45
10.Sandy Hook2:56
11.Snow Angel3:47
12.Healthcare3:29
13.Pete's Opinionated2:08
14.UnAmerican1:28
15.The First Black President2:04
16.Bin Laden Raid1:16
17.The Second Amendment2:08
18.Rise of Obama1:36
19.Obama Runs for President2:49
20.Crises2:01
21.What People Remember About The Obamas1:25
22.The Future4:16
23.The Office of the President3:01
 54:03
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

The Way I See It - 07/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
De Amerikaanse film The Way I See It is een documentaire die geregisseerd is door Dawn Porter (Gideon's Army, Trapped), die ook de productie van al haar films doet. De film is op het Toronto Film Festival in premiere gegaan en kwam in oktober 2020 op de Amerikaanse televisie. De documentaire is door de critici goed ontvangen.
De film vertelt het verhaal van fotograaf Peter Souza die tijdens Obama de vaste Witte Huis fotograaf was. Door middel van die foto's en authentieke filmfragmenten laat de film zien hoe de V.S. veranderd is tijdens en na het presidentschap van Obama. Fotograaf Souza vertelt dit vanuit zijn eigen perspectief, als kenner van de gebeurtenissen achter de schermen.

De muziek bij deze documentaire is van Marco Beltrami, die hierbij samenwerkte met zijn vaste partners Buck Sanders en Brandon Roberts.
De drie mannen hebben een score gecomponeerd die soms verrassend prettig in het gehoor ligt. Nu is de muziek natuurlijk voor een documentaire en niet voor een horrorthriller, dus dat scheelt.
De muziek is deels akoestisch en deels elektronisch geproduceerd. Tegelijk hebben de akoestische instrumenten duidelijk de overhand. En dat zijn dan niet de reguliere orkestrale klanken, maar in veel tracks hebben de componisten gebruik gemaakt van wat minder courante manieren van spelen. De gitaar is een in veel tracks voorkomend instrument, zowel in getokkelde als geraspte versies en zowel akoestisch als elektrisch. Tegelijk worden ook strijkers ingezet, maar die zouden soms aan de klank te horen ook regelmatig uit de elektronische doos kunnen komen.
Een van de prominent aanwezige instrumenten is de piano, die vaak voor fraaie klanken zorgt in aaneenschakelingen van mooie akkoorden. Sommige van de tracks waarin de piano het leidende instrument is, zijn bijzonder fraai gearrangeerd, compleet met prachtige klanken van strijkers en soms ook koperblazers, zodat dit kippenvel oplevert. Maar ook tracks waarin de viool of cello solo speelt zijn vaak prachtig vanwege hun emotionele lading. De track 'What People Remember about the Obamas' laat zelfs een prachtig samenspel horen tussen een viool en een altviool.

De score bevat echter ook tracks die wat lastiger beluisterbaar zijn, of gewoon minder aangenaam. Soms is die muziek nogal aan de minimalistische kant, waarbij ook de melodie duidelijk minder aanspreekt. Maar ook een aantal tracks die qua instrumentatie wel potentie zouden moeten hebben, vallen soms tegen, omdat de melodieën nogal eens tegenvallen, zoals in 'The First Black President', of 'The Second Amendment'.
Het album bevat twee songs die beide gezongen worden door Aloe Blacc. De song 'Snow Angel' is een mooie ingetogen song, met een aansprekende melodie, die fraai door Blacc gezongen wordt. 'The Future' is daarentegen qua melodie veel minder fraai en lijkt meer op een black gospel song met een wat donkere begeleiding.

Het album sluit af met een van de fraaiste tracks. In 'The Office of the President' spelen orkestrale en elektronische klanken prachtig samen in bijzonder mooie harmonieën. De muziek begint volop elektronisch, maar de orkestrale klanken nemen het steeds meer over, waarna de muziek uitloopt op een fraaie climax, die daarna weer rustig afbouwt.

Kortom, met hun muziek voor de documentaire The Way I See It hebben Marco Beltrami, Buck Sanders en Brandon Roberts een behoorlijk fraaie score gecomponeerd. Het album bevat een aantal bijzonder fraaie tracks, waarin vooral de piano en solo strijkers figureren. De score is een combinatie van orkestrale en elektronische muziek, maar lang niet alle tracks spreken aan. Dat komt voornamelijk omdat in die tracks de melodieën wat aan de magere kant zijn, hoewel ook de instrumentaties soms wat minimalistisch zijn. De twee songs op het album zijn gemiddeld best aardig. De waardering voor het geheel komt daarmee op 70 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais