The Quest


Colosseum (4005939571627)
Varèse Sarabande (0030206571622)
Filme | Data de lançamento: 30/04/1996 | Lançamento do filme: 1996 | Formato: CD
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Opening/The Dream1:52
2.Chris Beats Germany3:27
3.Old New York1:20
4.Invitation2:34
5.Khan Kills Phang3:47
6.Flashback1:49
7.To the City of Battle3:46
8.Drums on the Beach3:12
9.Smile Please1:28
10.The Greatest Fighters3:11
11.Sentenced to Death3:53
12.Brazil Accompaniment2:52
13.Monkey Boy and Snake Eyes1:09
14.The Wire1:05
15.American Theme2:18
16.Finale/Fulfilment of the Quest2:50
 40:33
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

The Quest - 07/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
De Amerikaanse film The Quest is geregisseerd door Jean-Claude van Damme, die hiermee zijn eerste film regisseerde. Hij speelde zelf daarnaast ook nog de hoofdrol in deze Martial Arts, of Oosterse vechtfilm. De critici waren niet echt te spreken over de film, hoewel de vechtscenes veel lof kregen. Daarbij was het nauwelijks een succes in de bioscopen.
De film is eigenlijk een lange flashback waarin het verhaal terugspringt naar 1925. Christopher Dubois (Van Damme) onderhoudt een groep wezen. Dat lukt hem door te stelen, maar wanneer hij van een stel criminelen steelt gaat het fout. Hij weet echter echter via een schip te ontsnappen, maar is daar eigenlijk een gevangene. Wanneer het schip wordt aangevallen door huurlingen, redt hij het leven van de leider, Lord Dobbs (Roger Moore), die belooft hem te helpen. Maar Dubois wordt gedumpt in Siam, waar hij terecht komt bij een meester in de vechtkunst. Daar leert Dubois om te vechten en hij mag zelfs naar een legendarische wedstrijd in Tibet...

De muziek bij deze film is van Randy Edelman, die al vaker met het Oosterse bijltje heeft gehakt. Maar het Oosterse bijltje hakt in deze score slechts heel minimaal.
Edelman is een componist die een eigen stijl heeft. Dat hebben veel componisten, maar waar die anderen vaak nieuwe wegen binnen hun stijl inslaan en originele scores componeren, heeft Edelman daar kennelijk nogal moeite mee. Hij blijft steeds een beetje hangen in zijn typerende stijl van zachte elektronische klanken in mooie harmonieën, aangevuld met orkestrale elementen. In de ene score pakt dat wat beter uit dan in andere, maar het lijkt in zekere zin allemaal nogal op elkaar. En dat is bij deze score niet anders.
Maar waar sommige andere scores van Edelman er qua melodieën bovenuit springen, zoals Dragonheart of Gettysburg, is dat hier allemaal wat minder, of eigenlijk meer van hetzelfde. Toch weet Edelman ook hier soms de gevoelige snaar te raken.

De film is een actiefilm, met daarin vele spannende momenten, maar dat hoor je in de muziek nauwelijks terug. De muziek blijft aangenaam harmonische klinken, hoewel Edelman natuurlijk wel de nodige extra zware percussie of andere wat grimmiger klanken toepast in een aantal tracks. Een hele aparte track daarbij is 'Monkey Boy and Snake Eyes', die juist weer heel erg buiten de comfort zone van Edelman ligt, met veel vreemde elektronische effecten en klanken, die zonder enige melodie als een soort soundscape werken. Wel origineel, maar niet fraai.
Ook 'The Wire' is voor Edelman begrippen een aparte track, waarin hij voortdurend staccato strijkerachtige klanken laat horen in een spannende cadans.

De themamelodie is in een flink aantal tracks te horen, en wordt al gelijk in de openingstrack gepresenteerd, met koperblazers, percussie en strijkers in de hoofdrol. De begeleidende klanken komen uit Edelman's synthesizers. Het maakt deze openingstrack tot een erg aangename luisterervaring. En zo zijn er zeker nog een flink aantal tracks die erg prettig in het gehoor liggen. Een wat afwijkende track is 'Flashback', waarin een solo piano op een fraaie manier de melodie speelt, zonder verdere begeleiding. Maar in een aantal tracks komt Edelman niet verder dan wat eenvoudige underscoreklanken, die op zich wel fraai en meestal prettig harmonieus zijn, maar een beetje simpel en goedkoop overkomen. Dat is jammer, want Edelman kan zoveel beter.

Kortom, met zijn muziek voor The Quest van en met Van Damme heeft Randy Edelman een nogal generieke score gecomponeerd. Veel muziek ligt prettig in het gehoor, vooral waar de elektronische klanken volop zijn aangevuld met orkestrale muziek. Maar vaak zijn de op zich fraaie melodieën wat simpel vormgegeven en komt de muziek nogal kunstmatig over. De meer spannende tracks bevatten ook veel elementen die wat eenvoudig klinken en eigenlijk niet zo spannend zijn, al zal het met de filmbeelden erbij wel meevallen. Een paar van die tracks zijn wat opvallender gecomponeerd, maar die liggen dan weer wat ongemakkelijk in het gehoor. Toch is de muziek overwegend prettig te beluisteren, al is het allemaal weinig origineel. De waardering voor dit album komt desondanks toch nog op een heel behoorlijke 74 uit 100 punten.

Outros lançamentos de The Quest (1996):

Quest, The (1996)


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais