Les Plus belles années d'une vie
(Cd)


Polydor 24/05/2019 CD
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.Les plus belles années d'une vie 
2.Mon amour 
3.Le bal du moulin de la Galette 
4.Plus fort que nous 
5.Mon amour 
6.Le bal du moulin de la Galette 
7.Les plus belles années d'une vie 
8.Le bal du moulin de la Galette 
9.Les plus belles années d'une vie 
10.Mon amour 
11.Les plus belles années d'une vie 
12.Les plus belles années d'une vie 
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Les Plus belles années d'une vie - 08/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
Dit is de tiende recensie in de Francis Lai serie.

Vorige: L' Aventure c'est l'Aventure
Volgende: Un Amour de Pluie

De Franse film Les Plus belles années d’une vie of met de internationale titel The Best Years of a Life is geregisseerd door Claude Lelouch en hij heeft daarmee een vervolg gemaakt op de film waarmee hij in 1966 voor het eerst een groot succes had: Un Homme et une Femme. Eigenlijk is het een tweede vervolg, want in 1986 kwam al een eerste vervolg uit met de subtitel 'twintig jaar later', maar die film is compleet geflopt en dit nieuwe vervolg besteedt verder geen aandacht aan dat verhaal. In alle drie films spelen overigens Jean-Louis Trintignant en Anouk Aimée, die beide in 2019 al ver in de tachtig jaar waren. Deze film is door de critici goed ontvangen en was behoorlijk succesvol.
Het verhaal draait om dezelfde personages Jean-Louis en Anne, die elkaar als verse weduwnaar en weduwe in de film 1966 ontmoetten en verliefd werden. In deze nieuwe film blijkt dat die liefde van toen niet heeft standgehouden. Het is nu vijftig jaar later en Jean-Louis zit in een bejaardenhuis, waar hij bezoek krijgt van Anne. Eerst heeft hij niet in de gaten wie ze is, maar als hij dat eenmaal ontdekt heeft komen de herinneringen aan toen. Met weemoed kijken ze terug op die goede oude tijd, die misschien heel anders had moeten lopen...

De muziek bij deze film is van Francis Lai, zoals altijd wanneer de film van Claude Lelouch is. Maar Francis Lai is in november 2018 overleden en heeft nog net de opnames van deze soundtrack meegemaakt. In de film komen ook gedeelten terug die refereren aan de eerste film en in de soundtrack op dit album zijn dan ook elementen te horen die hieraan herinneren, waarvan de meest herkenbare de woorden 'da ba da ba da' zijn. Het album bevat daarnaast de track 'Plus Fort que Nous' uit die oude film, gezongen door Nicolle Croisille en Pierre Barouh. Barouh is in 2016 overleden, terwijl Croisille, die haar zangcarrière aan die eerste film te danken had, op haar 83ste nog meezingt op een paar van de tracks van dit album. De muziek is gearrangeerd door met name de Franse zanger Calogero, die dit deels met de Franse componist Brice Davoli deed. Calogero zingt ook mee op een aantal tracks.

Voor de film heeft Francis Lai twee themamelodieën gecomponeerd, die beide een wat melancholieke kleuring hebben. De eerste themamelodie is die van de titelsong en komt op het album in vijf verschillende uitvoeringen voorbij, waarbij de zevende track sterk op de openingstrack lijkt. Hierin zingen Nicole Croisille en Calogero de tekst die door Didier Barbelivien geschreven is. In deze tracks worden mooie, gedragen, meer melancholieke gedeelten afgewisseld door wat vlottere en vrolijker intermezzo's. Dit is een fraaie chanson in beide uitvoeringen.
De negende track is een iets soberder uitvoering, die solo door Calogero gezongen wordt. De beide laatste zijn instrumentale uitvoeringen van dit hoofdthema van Lai, in aangenaam melancholieke arrangementen. Beide tracks hebben vooral de piano als leidend instrument, die dan op gezette tijden ondersteund wordt door het orkest. In de vlotte intermezzo's komen dan ook de fluitende persoon terug, evenals de gedempte trompet, die ook al in de gezongen versies hoorbaar waren.

De tweede themamelodie is net zo sterk als de eerste. 'Mon Amour' is de titel van dat tweede thema, dat drie keer op het album terugkomt. De eerste versie wordt gezongen door Calogero, waarbij opnieuw Didier Barbelivien de tekst schreef. Dit is een song met meer emotionele lading en een gevoel van weemoed. Hierin komt dan ook het bekende 'da ba da ba da' uit de eerste film terug. Verder op het album volgen nog twee instrumentale uitvoeringen. Bij de eerste staat '(Version Piano)' vermeld, maar ook hier ontbreekt de orkestrale begeleiding niet. De piano is hier echter wat uitbundiger en frivoler dan in de tweede uitvoering, waar '(Intrumental)' bij staat. Het meest opvallende verschil is echter dat in de 'instrumental' versie het gezongen 'da ba da ba da' ontbreekt. Dit is hier alleen instrumentaal aanwezig.

Het album bevat nog een derde themamelodie, met de titel 'Le Bal du Moulin de la Galette', dat verwijst naar een schilderij van Renoir. Deze muziek is geschreven door Calogero, waarbij Brice Davilo meewerkte aan het arrangement. En opnieuw is dit een fraaie melodie, met een wat melancholieke en typisch Franse kleuring. Die Franse kleuring komt vooral door het ingetogen gebruik van een accordeon in de muziek. Ook hier heeft de piano echter de leidende rol. Deze thematrack komt nog twee keer voor op dit album. De eerste van die twee is een uitvoering die in een lagere toonhoogte wordt gespeeld en een duidelijk ander arrangement heeft. De laatste uitvoering van deze fraaie themamelodie wordt solo op de piano gespeeld, zonder verdere orkestrale ondersteuning. Omdat de melodie erg fraai is, blijft dit daardoor toch een fraaie track.

Kortom, met het soundtrackalbum van Les Plus Belles Années d'une Vie is de cirkel van het werk van Francis Lai helemaal rond. Met deze muziek van zijn allerlaatste film greep hij terug op de muziek uit zijn allereerste film. Elementen en zelfs een hele track uit die eerste score zijn verwerkt in de muziek op dit album. Het album bevat drie hoofdthema's die steeds terugkomen. Twee daarvan zijn van Lai, eentje is van Calogero en alle drie zijn even fraai en doortrokken van melancholie en ze passen ook qua arrangementen uitstekend bij elkaar. Van de twaalf tracks zijn er vijf songs, met teksten die door Nicole Croisille en Calogero gezongen worden. De waardering voor dit album komt op een mooie 81 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais