Tours du Monde, Tours du Ciel

De fantastische muziek van Tours du Monde Tours du Ciel begeleidt mij bij het schrijven van mijn 600ste recensie! Daarmee probeer ik jullie een indruk te geven hoe deze muziek klinkt. En als het je aanspreekt, zorg dan dat je dit album in huis krijgt!

De tv-serie Tours du Monde Tours du Ciel is een Franse documentaire over het heelal. De makers proberen antwoord te geven op de universele vragen van de mens: waar komen we vandaan? Hoe hebben de planeten en de sterren zich gevormd? Wat houdt dat alles bij elkaar?
Vanaf diverse plekken op de wereld waar de grootste telescopen staan, kijken de makers naar de hemel en nemen de kijker mee op een reis door de melkweg, langs sterren en planeten, zwarte gaten en verre onbekende stelsels.

De documentaireserie wordt begeleidt door veel klassieke muziek van eeuwen her. Maar een groot aandeel in die begeleiding komt van de hand van Georges Delerue. Op het scorealbum van deze documentaire staat al die muziek van Delerue verzameld en het blijkt niet meer dan zo'n 23 minuten te zijn.
Maar dan ga je de muziek afspelen. En dan begint het wonder van Delerue. Dan is het heelal plotseling niet kil en koud, maar warm en hemels. Dan zijn de planeten niet meer zomaar ontstaan uit een grote knal, maar dan komt daar zomaar iets goddelijks bij kijken. Delerue bewijst het. Dan kijk je niet meer met je verstand, maar met je hart, en kijk je niet meer naar de koude kosmos, maar naar de warme hemel. En je kunt het allemaal zien, door deze muziek van Delerue te beluisteren en je ogen te sluiten. Dan zie je de hemel geprojecteerd tegen de binnenkant van je oogleden...

Lyrischer kan ik het niet maken. Wat een geweldige muziek is dit!
Met uitsluitend strijkers weet Delerue je in een soort concert van strijkers mee te slepen, die fenomenaal is. Met veel emotie en een vleugje romantiek kleurt Delerue een wereld in met de mooiste noten. Prachtige melodieën wisselen nog mooiere af, in een voortdurende heerlijk glijdende vioolmuziek. De melodieën worden prachtig ondersteund door een underscore die steeds wisselt tussen hoog en lager en zo een emotionele glans aan de muziek geeft.

Vaak ben ik aan het werk tijdens het beluisteren van filmmuziek, maar bij deze score is dat onmogelijk. De muziek dwingt je bijna om te luisteren. De melodieën zijn adembenemend mooi.
In de eerste beide tracks zijn het vooral violen die de leidende melodieën spelen, vaak gezamenlijk, soms solo. In de derde Stellaire-track neemt een soort dulcimer deze leidende rol over, en ook in de 'Générique' speelt dit instrument de hoofdrol. Dit instrument klinkt hier als een metalig aangeslagen snaarklank, die vrij scherp en toch lieflijk boven de underscore uit klinkt en zo een prachtige leidende melodieuze klank geeft.

Na de 'Générique' volgen nog zes track met de namen van de planeten. Dit zijn allemaal erg korte tracks en geven een kleine, maar donkerder gekleurd beeld als een soort intro naar de planeten. De lieflijkheid van de eerste vijf tracks komt hier nauwelijks terug en dit zijn dan ook duidelijk een soort bonustracks om de muziek van Delerue compleet te maken. Maar het zijn geen aansprekende tracks, die samen net iets meer dan een minuut duren en beter weggelaten hadden kunnen worden. Voor de waardering laat ik ze buiten beschouwing.

Kortom, als je van melodieuze, rustige, romantisch getinte klassieke vioolmuziek houdt, dan is deze score een echte must have! Mijn verwachtingen waren niet zo hoog gespannen bij zo'n documentaire-score, maar al bij de eerste klanken wordt je meegesleept door de emotionele muziek van deze score voor Tours du Monde Tours du Ciel. Delerue weet je met z'n heerlijke glijdende vol orkestrale muziek regelmatig kippenvel te geven. De muziek van uitsluitend snaarinstrumenten (want ook de dulcimer is een snaarinstrument) weet je op de prachtige melodieën mee te slepen en de waardering voor deze score van Georges Delerue is dan ook een volle 100 uit 100 punten.