De Kama Sutra is een erotisch boekwerk uit het oude India. Het verhaal van de film is echter een heel andere.
De film gaat over twee vriendinnen die al van jongs af aan onafscheidelijk opgroeien. De ene vriendin is een princes, de andere haar dienaar. Toch zijn ze vriendinnen voor altijd. De princes trouwt vervolgens de prins van het gebied, maar haar bediende neemt ze mee. En die bediende, die het bekende boek heeft gelezen, begint een spel om de macht, door verleiding zoals ze dat uit het boek heeft geleerd, met tragische gevolgen...
De film gaat niet over sex, maar over macht, een vaak klein, maar essentieel verschil. Het verhaal speelt zich af in het India van de zestiende eeuw en componist Mychael Danna heeft geprobeerd om de muziek uit het India van die tijd over te brengen. Verwacht dus geen score met verleidelijke of wellust opwekkende muziek, integendeel: het is eerder slaapverwekkend.
De score bestaat vrijwel geheel uit Indische muziek, die ons als westerlingen nauwelijks aanspreekt. Veel citar en andere Oosterse instrumenten passeren de revue, maar de hoofdrol speelt een vrouwenstem, die wat nasaal de ene na de andere track vult met klaaglijk geneurie of woordeloos gezang. Ze wordt daarbij begeleid door dat assortiment Indische instrumenten, waarmee Danna geprobeerd heeft de couleur locale te pakken te krijgen. En die muziek moet je aanspreken.
Danna heeft voor de film vast een passende score gemaakt, maar om te beluisteren is het vooral saai, eentonig en geen muziek die een plezier is voor onze verwende westerse oren. Maar het is wel exotisch en apart. Dat dan weer wel...
Kortom, als je houdt van typische Indische muziek uit de wat authentiekere doos, dat zal de score je wel bevallen. Hou je daar niet van, laat deze score dan gerust links liggen (tenzij je muziek zoekt voor onder je vakantiefilm van India).