21 grams


Colosseum (4005939652722)
Varèse Sarabande (0030206652727)
Filme | Data de lançamento: 25/11/2003 | Lançamento do filme: 2003 | Formato: CD, Download
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear Artista/Compositor Duração
1.Do We Lose 21 Grams?2:28
2.Can Things Be Better?1:16
3.Did This Really Happen?1:02
4.Cut Chemist SuiteOzomatli4:32
5.Should I Let Her Know?1:27
6.Can Emptiness Be Filled?1:05
7.Shake Rattle And Roll VocalsBenicio del Toro6:09
8.Can I Be Forgiven?1:37
9.Low RiderWAR3:08
10.Is There A Way To Help Her?:45
11.Does He Who Looks For The Truth, Deserve The Punishment For Finding It?1:41
12.You're Losing MeAnn Sexton2:17
13.Can Dry Leaves Help Us?3:53
14.Can We Mix The Unmixable? (Remix)1:59
15.Can Light Be Found In The Darkness?2:22
16.When Our Wings Are Cut, Can We Still Fly?The Kronos Quartet2:27
 38:07
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

21 grams - 04/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
De film 21 grams gaat over het leven en wat ervan overblijft nadat je gestorven bent. Gewogen is dat precies 21 gram, maar de betekenis in het leven van anderen kan klein of groot zijn. Toch legt het leven van mensen op wereldschaal nauwelijks gewicht in de schaal: ook dan niet meer dan zo'n 21 gram. Die 21 gram is de uitkomst van een expiriment van een wetenschapper, die een aantal stervende mensen met bed en al op weegschalen zette en vervolgens ging meten voor en na het sterven. Het verschil bleek steeds zo'n 21 gram.
In de film draait het om een auto-ongeluk, waardoor de levens van verschillende personages met elkaar in aanraking komen en de gevolgen die dat heeft. De hoofdrollen worden gespeeld door Sean Penn, Naomi Watts en Benicio del Toro.

De score is geschreven door Gustavo Santaolalla en is een minimalistische, nauwelijks melodieuze verzameling geluiden en motieven. De gitaar speelt vaak de hoofdrol in de tracks, zoals vaak bij Santaolalla het geval is. Daarnaast spelen ook de bandoneon en andere instrumenten mee. Maar echte muziek is het niet echt te noemen, meer een verzameling sfeer bepalende soundscape-achtige tracks. De muziek bestaat vaak vooral uit klanken en geluiden, die je meestal wel aan een of ander instrument kunt koppelen, maar die nauwelijks melodieus is en vaak wat voortzeurt. Het underscore gehalte is dan ook erg hoog en veel verder dan underscore komt de muziek niet.
Qua melodieën blijft de muziek in elke track hangen rond de centrale toonsoort van die track. Daar omheen varieert Santaolalla dan met kleine en beperkte melodietjes en motieven, maar erg ver gaan die melodietjes niet. Het zijn eerder wat toonwisselingen en verder komt het niet echt.

Een paar tracks op de score bevatten een soort teksten of wellicht gedachten van de personages die uitgesproken worden, op een ondergrond van vaak wat vreemdsoortige geluiden. De meest opvallende daarvan is 'Shake Rattle and Roll'. Hierin vertelt een nogal monotone en lijzige mannestem (van Benicio del Toro) in veel herhalingen z'n verhaal op een underscore van allerlei min of meer industriële geluiden. Het 'film noir gehalte' is erg hoog en de track duurt maar liefst ruim 6 lange minuten.

Op dit score album staan ook nog een paar songs. Die hebben vooral een hoog rap-achtig gehalte. 'Cut Chemist Suite' is een typische rap-song met veel percussie, koperblazers en bas. In 'Low Rider' is dat op wat meer zonnig, bijna Caraïbisch getinte muziek, hoewel het nauwelijks melodieus is. In 'You're Losing Me' zingt Ann Sexton een nogal funky zong.

De tracklisting geeft voor de afsluitende track nog een afwijkende uitvoerende artiestgroep aan: The Kronos Quartet. Zij zingen echter niet, maar spelen min of meer klassiek getinte muziek. Op dit score-album spelen ze vooral tokkelend gitaar, maar opnieuw blijft de melodie vooral hangen rondom hetzelfde toongroepje.

Kortom, met 21 grams heeft Gustavo Santaolalla een score geschreven die het vooral van de sfeer moet hebben. De muziek hangt vaak tegen het soundscape-achtige aan en het gebrek aan melodie breekt de score toch wel wat op. Maar dat geldt vooral als je de score los van de film beluistert.
Wellicht is dit typisch zo'n score, die je alleen kunt apprecieren als je de film hebt gezien (en die moet erg goed zijn). Als dat niet zo is, dan is de score het beluisteren niet waard en een veelal saaie luisterervaring. De songs helpen ook al niet mee om het geheel wat aantrekkelijker te maken. De waardering als luisteralbum is zo niet hoger dan 38 uit 100 punten.
21 grams - 02/10 - Revisão de Tom Daish, apresentado em (Inglês)
Apparently our soul weighs 21 grams, thus selling one's soul might prove a useful dieting aid. Quite how this 'fact' relates to 21 Grams, the film, I'm not entirely sure, but it fits into the sub-genre of non-linear narrative films, moving back and forth around a car accident showing how the characters got there and where they go afterward. The director is Alejandro González Iñárritu who made the critically acclaimed Amores Perros as well as a segment of a film commemorating the events of September 11th. The director has formed a strong working relationship with composer Gustavo Santaolalla, so much so that in true Morricone/Leone style, the music for 21 Grams was written before the film was shot.

I know I carp on about scores that are too long or somehow unsuited to being in album format, but 21 Grams is, rather unfortunately, an extreme case. In the insightful liner note, the director comments that on hearing the music for the first time he knew it was exactly what he wanted. Well, if weird and slightly unpleasant textures on an eclectic ensemble ranging from guitar and vibes to cans, tin violin and the rather enigmatically described 'effects' then I suppose it's perfect. The album kicks off with modest success, the vibe of Do We Lose 21 Grams? is a dark and a little trippy, but Santaolalla does keep a little musical momentum. However, any melodic intention seems to be abandoned for a meandering, depressing and somewhat unpleasant soundscape. Eerie and disturbing textures can be supremely effective and enjoyable on disc, but in this case, there isn't much to cling onto.

Occasional hints of something interesting pop up, but most of the tracks are rather short and anything remotely interesting doesn't seem to go anyway. It's the kind of score that could have been written by Thomas Newman in one of his more weird days, but even then it doesn't have the variety of a Newman score. The selection of songs range from the urban Cut Chemist Suite to a strange version of Shake Rattle and Roll muttered by the film's leading man, Benicio del Toro. All end up as avoidable as the underscore. The final track, performed by the Kronos Quartet is a decent finale, but by then I suspect the average listener will have lost interest by that point. Undoubtedly a perfect, woosy soundscape for the film, but on disc, tedious, depressing and generally unpleasant.
21 grams - 08/10 - Revisão de Arvid Fossen, apresentado em (Holandês)
In '21 grams' gaat de regisseur Alejandro González Iñarritu op zoek naar de luttele impact van een mensenleven, het schamele wat rest als je sterft. Net als bij zijn debuut 'Amores Perros' is de soundtrack een wezenlijk onderdeel van de film. Het begint al bij de zestien filosofische vragen die samen de tracklist vormen. De muziek zelf heeft geen leidmotief, geen thema, geen muzikale rode draad, geen eenheid in de instrumentatie van de verschillende tracks. Door de verschillende popsongs die tussen de score staan denk je dan ook dat het hier om een compilatie gaat. Het zijn de emoties uit de film, die alle een andere klank in de soundtrack krijgen. De muziek lijkt soms bijna improvisatie, maar toch blijf je luisteren en merk je hoe een speciale sfeer wordt bekomen die door het hele album heen blijft hangen. De orkestratie van de score is veelal synthesizer, met veel echo’s en speciale effecten, maar ook gitaren, vibrafoon, violen, fluit, harmonica, enz. Tenslotte valt te noteren dat de muziek geschreven was op basis van het script, lang voor dat de eerste beelden genomen waren. De Argentijnse componist/muzikant Gustavo Santaolalla is geen onbekende in eigen land. Hij was bekend in de jaren 70 als bandleader van Arco Iris en Soluna. Hij combineerde genres zoals rock, jazz, Latin American folk en Afrikaanse invloeden in zijn muziek. Eind jaren 70 begon hij van scratch in de VS, en een en ander leidde tot het succesvolle label Molotov. Hij heeft al 4 Latin Grammy awards binnen. Hij werkte al een keer eerder aan een film score, voor de film Amores Perros.
21 grams - 07/10 - Revisão de bert w., apresentado em (Holandês)
In de film lopen drie verhaallijnen door elkaar, een film die blijft hangen en die je toch wel doet nadenken.
Nu Gustavo Santaolalla, slaagt erin deze sfeer terug te brengen in zijn score, de muziek geeft een wat speciale sfeer; passie, emotie zijn hierin de keywords.
In deze score is de hoofdrol weggelegd voor ondermeer de gitaar en dit op een geslaagde manier.
Dat Gustavo van argentijse oorsprong is, laat zich duidelijk merken doorheen de score, daar hij met momenten op de sfeer van de argentijnse tango beroep doet, zoals in de track 'can dry leaves help us', mooi nummer buiten de gesproken woorden erin die wel storen.
De gezongen songs kunnen mij niet bekoren en vind ik ook niet echt passend bij deze score.
Deze score is op gebied van sfeermaking geslaagd, maar ik denk niet weggelegd voor het grote publiek 'you like it' or 'you hate it'.
21 grams - 10/10 - Revisão de Bettina Van Uitvange, apresentado em (Holandês)
Een prachtig film met uitstekende cast! De muziek is hier een uitstekende drijfveer die de intrige van de film, de verassende wendingen volkomen weergeeft.
Voor mij misschien iets minder te beluisteren zonder de film maar het blijft een prachtig stuk muziek dat je raakt. Gustavo Santaolalla is misschien voor velen een niet zo bekende componist, toch zou ik velen uitnodigen om bij het kijken van een film die gedragen wordt door een soundtrack van Gustavo Santaolalla eens even wat beter stilstaan bij de muziek. De muziek die perfect de gevoelens van de muziek weergeeft maar voor sommigen onder ons misschien wat minder toegangkelijk is 21 grams een pracht van een film met een schitterend soundtrack.
World Soundtrack Awards: Discovery of the Year (Vencedora)

Outros lançamentos de 21 Grams (2003):

21 grams (2004)


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais