The Guardian


Filme | Ano: 2006 | Formato: Download
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear Artista/Compositor Duração
1.Never Let GoBryan Adams5:05
2.Something To Talk AboutShedaisy3:54
3.Saturday NightOzomatli4:01
4.Love & HappinessBonnie Bramlett4:32
5.The MockingbirdLisa Lavie3:07
6.Hold TightTad Robinson4:03
7.Tri-MeAbby Ahmad4:33
8.Hold On, I'm ComingBonnie Bramlett2:57
9.Shake Up The WorldStevie "Funkworm" Butler4:09
10.Friday NightCheryl Wilson3:00
11.Run Me In The Dirt (Throwdown)Butch Flythe & Joseph "Butch" Flythe3:29
12.The Guardian SuiteTrevor Rabin7:39
 50:28
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

The Guardian - 06/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
The Guardian is een film uit 2006 met Kevin Costner in de hoofdrol en geregisseerd door Andrew Davis (The Fugitive, Collateral Damage). De film is opgenomen in 2005, toen de orkaan Katrina de omgeving van New Orleans in rampspoed onderdompelde. Aan het einde van de film zijn diverse acties van de US Coast Guard te zien tijdens die ramp. Een flink aantal mensen van de Coast Guard hebben meegewerkt of zelfs een rol gespeeld in de film. De film was redelijk succesvol, ondanks magere recensies. Ik heb de film gezien en deze was zeker onderhoudend en spannend, maar het blijft allemaal wat oppervlakkig, wat toch afbreuk doet aan de kijkervaring.
Het verhaal draait om Ben Randall (Kevin Costner), de beste reddingszwemmer van de US Coast Guard. Met een helicopter vliegen die zwemmers naar de plek waar mensen in zee liggen of waar schepen dreigen te vergaan. Meestal weet Randall de drenkelingen te redden, maar op een kwade dag is hij tijdens een storm met een reddingsactie bezig als de reddingsheli in zee stort en explodeert. Hij weet alleen een van z'n collega's te redden, maar die haalt het niet. Dat blijft aan Ben knagen en hij wordt overgeplaatst naar de opleidingsschool als instructeur. Daar gooit hij het lesprogramma over een heel andere boeg. De klas die hij onder z'n hoede heeft wordt daardoor zwaar op de proef gesteld en hij wordt uitgedaagd door Jake Fisher (Ashton Kutcher), de beste student van de klas, die door iedereen Goldfish wordt genoemd...

De score is van Trevor Rabin. Meestal weet Rabin wel een score neer te zetten die duidelijk in een film aanwezig is, maar hier valt zijn muziek nauwelijks op in de film.
Op het soundtrackalbum is slechts 1 track van Rabin meegenomen, maar dat is dan wel een wat langere suite van zijn instrumentale score. En het is gelijk de mooiste track van de soundtrack, tenzij rock, funk of blues je favoriete genre is.

Het album opent met een song van Brian Adams, die speciaal voor de film is gecomponeerd. Trevor Rabin heeft dan ook meegewerkt aan deze song en heeft samen met Adams de melodie gecomponeerd en Rabin heeft de orkestraties van de song opgezet. Deze openingssong is daarmee gelijk de fraaiste song van het album.
In de film komen een aantal scenes voor in bars en de achtergrondmuziek is meegenomen als hele songs op deze soundtrack. Maar ook twee songs van Bonnie Bramlett, die eigenlijk een rol in de film speelt. Zij voert in de film twee songs uit in een van die bars, 'Love and Happiness' en 'Hold on, I'm comin'. Dit zijn twee aardige wat poppy songs, met de stevige soul/blues-invloed.

Een andere prettig verteerbare song is 'Something to talk about' door de drie dames van SHeDAISY, een song in een stevige pop-countrystijl, die wat aan The Corrs doet denken. Ook de song 'The Mockingbird' is heel aardig, ondanks z'n jazzy arrangement. Vooral de melodie van de song spreekt aan, het arrangement en de zangstijl wat minder. Een typische soul song is die van Tad Robinson. Het is een rustige verhalende song, met een beperkt instrumentarium, een beetje in de stijl van Gladys Knight & the Pips, alleen is zanger Tad een man.
'Tri-Me' is een pop-rock song in de stijl van Anouk of Melissa Etheridge.
De overige songs zitten vooral in het hip-hop, rap en meer funky genre, en dat moet je wel wat liggen. Mij ligt dit niet en omdat er meerdere songs in deze stijl op het album staan, daalt voor mij de waardering ervan. Dat komt ook omdat de laatste drie songs allemaal in dit genre vallen.

Het album sluit af met de fraaie suite van de score van Trevor Rabin. Voor Rabin is deze muziek behoorlijk aan de rustige kant. Hij is in staat om prachtige melodieën te componeren in zijn typerende stevige staccato-achtige stijl met heftige strijkers en koperblazers en percussie, maar deze suite is zonder meer erg ingetogen. De overgangen tussen de verschillende gedeelten van de suite zijn weliswaar duidelijk hoorbaar doordat de fade-out en fade-in van elk gedeelte iets uit elkaar liggen, maar dat is niet storend. Rabin heeft de score van fraaie melodieën voorzien, die ingetogen zijn ingevuld met diverse lichtere instrumenten, als houtblazers en lichte strijkers. Maar ook vrouwenstemmen komen voorbij. Sommige gedeelten pakken iets steviger uit, met meer percussie en toegevoegde koperblazers, waardoor het geheel van de suite bijzonder aangenaam klinkt. Er is ook een score-album uitgekomen, waarop alleen de muziek van Rabin is opgenomen en deze suite geeft daar alvast een fraai voorproefje van. Het is alleen wat jammer dat de delen van de score die in deze suite zijn opgenomen gelijk ook de mooiste delen van de hele score zijn...

Kortom, met deze soundtrack van The Guardian krijg je een verzamelalbum in huis, met daarop een flinke dosis funky hip-hop en blues-achtige muziek. Slechts een beperkt aantal nummers zijn meer melodieus en harmonieus. Vooral de openingstrack van Brian Adams is fraai, maar daar heeft score-componist Trevor Rabin dan ook aan meegewerkt. De laatste track is geheel van de hand van Rabin en is een fraaie suite van ruim zeven minuten van de score. De waardering wordt echter door de vele toch minder fraaie songs flink omlaag gehaald naar 64 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais