Gods and Generals


Sony Classical (0696998789128)
Sony Classical (5099708789138)
Filme | Ano: 2003 | Lançamento do filme: 2003 | Formato: CD
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear Artista/Compositor Duração
1.Going HomeMary Fahl4:56
2.Gods And Generals3:42
3.You Must Not Worry For Us2:09
4.Loved I Not Honor More3:13
5.Lexington Is My Home1:23
6.The School Of The Soldier3:58
7.Go To Their Graves Like Beds2:24
8.My Heart Shall Not Fear1:46
9.These Brave Irishmen2:51
10.To The Stone Wall3:41
11.You'll Thank Me In The Morning3:20
12.The First Crop Of Corn3:26
13.My Home Is Virginia4:24
14.No Photographs2:54
15.VMI Will Be Heard From Today2:42
16.Too Much Sugar1:56
17.Let Us Cross Over The River2:48
18.The Soldier's Return2:02
19.'Cross The Green MountainBob Dylan8:12
 61:46
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Gods and Generals - 10/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
Onlangs ben ik eens goed voor de film gaan zitten en heb er 3,5 uur lang van genoten. Op het soms wat magere acteerwerk na was het een prima film, al hadden de huislijke scenes wel wat korter gekund en was het soms lastig om de verschillende legerkorpsen met hun tientallen generaals uit elkaar te houden. Sterk aan de film is dat het verhaal vooral vanuit de zuidelijke (Virginia) invalshoek werd verteld en dat beide legers dachten God aan hun kant te hebben en ook de morele dilemma's die in de film aan de orde kwamen.
De muziek in deze film (want daar gaat het hier natuurlijk om) kwam erg goed tot z'n recht, vooral in sommige dramatische gedeelten van de film, waarin de film zonder omgevingsgeluid doorspeelde en alleen de prachtige muziek het drama op het scherm intens begeleidde. Indrukwekkend.

Die muziek is vooral van de hand van John Frizzell en in mindere mate van Randy Edelman. Waar Frizzell toen vooral bekend was van horrorachtige filmmuziek, had Edelman z'n sporen al ruimschoots verdiend door het middelste deel van dit 3-delige epos over de Amerikaanse burgeroorlog, Gettysburg, van eveneens geweldige muziek voorzien te hebben. De film Gettysburg (duurt 4 uur) is gemaakt in 1993, dus 10 jaar eerder. (Het derde deel heet overigens Last Full Measure en is het minst bekend.)

Frizzell heeft z'n horroreffecten duidelijk thuis gelaten, want de score is een heerlijke grootse orkestrale beleving met prachtige lyrische melodieën en bijzonder mooie orkestraties. Dit geldt ook voor de tracks die Edelman voor z'n rekening heeft genomen.
Qua stijl dringt de vergelijking met Edelman's Gettysburg zich zeker op, mede omdat deze film in dezelfde reeks past. In ieder geval zijn beide scores even melodieus, met vergelijkbare kenmerken als heroïsch, patriottisch en dramatisch. Beide zijn ook orkestraal, maar Edelman pastte in Gettysburg vaak duidelijk hoorbaar de synthesizer toe, terwijl Gods And Generals volledig orkestraal is. Dat is zeker een pluspunt en geeft deze score een mooie en natuurlijke klank.
Bij Gettysburg speelde het budget voor de muziek Edelman duidelijk parten, bij Gods And Generals hadden beide componisten hier gelukkig geen last van. Ze konden voluit gebruik maken van een groot orkest, goede solo spelers en een compleet koor. Vooral violist Mark O'Connor raakt een gevoelige snaar in sommige tracks. Maar ook weet hij bepaalde tracks een Ierse klank te geven met die bekende specifieke klanksprongetjes uit de Keltische keuken. Ook doedelzakken spelen in sommige tracks een grote rol, die filmisch horen bij de aanvallen en verdediging door de Ierse garde.
De score kent een grote variatie aan intensiteit in de tracks. Een aantal tracks zijn groots aangepakt, met vol orkest en meeslepende koorklanken, andere zijn veel intiemer en raken vaak een gevoelige snaar, vooral als je vanuit de film weet bij welke scenes die muziek hoort. Met name meer naar het einde van de score komen deze tracks goed uit de verf. Zowel Edelman als Frizzell passen dan meer solo-instrumenten toe, zoals viool, cello of piano.
De enige vreemde eend in de bijt is de track 'VMI will be heard from today' (waarbij VMI staat voor Virginia Military Institution). Dit is een grootschalige en vooral chaotische track, waarbij het grote koor bijna atonaal het orkest overstemt, bij de muzikale ondersteuning voor de scene waarbij het zuidelijke leger een aanval begint op een noordelijk legerkamp in rust, en de chaos die dan ontstaat. In de film gaat de muziek al snel over van chaos in meeslepende dramatische muziek, terwijl die op het score-album helaas alleen de chaotische cue bevat. En die cue is bijna het enige muzikale moment in de film en op de score dat de muziek niet aansprekend klinkt.

De muziek in de film en op dit score-album is erg evenwichtig, met een aantal prachtige thema's, die steeds terugkeren in de tracks. Met steeds verschillende instrumentaties en dynamiek is het hele album een geweldige muzikale ervaring, die je de film bijna laat herbeleven. De muziek is dramatisch prachtig en soms zelfs indrukwekkend, zowel in de groots orkestrale tracks als in de rustige emotionelere tracks.

Score-album en film openen met het prachtige en licht Iers getinte Going Home van Mary Fahl. De song klinkt als een soort hymne tijdens de openingcredits. De andere song is van Bob Dylan tijdens de aftiteling. Deze laatste is een fraaie Dylan-song, die ruim acht minuten duurt, maar mocht je hier juist niet van houden dan is dat toch wel erg lang.
Al met al komt de waardering zo op niet minder dan 98 uit 100 voor deze geweldige symfonische score van John Frizzell en Randy Edelman.
Gods and Generals - 08/10 - Revisão de Andreas Lindahl, apresentado em (Inglês)
Gods and Generals is the newly produced prequel to the successful Gettysburg. Both films, directed by the same director, deals with the American Civil War, of course, with Gettysburg focusing on... well, the Gettysburg battle, while Gods and Generals bases its plot on the events leading up to the battle. Randy Edelman wrote the music for Gettysburg - a score heavy with synths that owes much of its popularity to the grand and powerful main theme. Despite the fact that my lousy review of it, here on this site, gives it four shiny stars, Gettysburg is actually not a very good score, something I re-discovered when listening to it for the first time in several years, doing some research for this review. It's rather cheesy, actually.

And John Frizzell has previously mostly written scores for horror films, such as "Ghost Ship", "Thirteen Ghosts", "Alien: Resurrection" and "I Still Know What You Did Last Summer". Not exactly the type of composer one expects to get hired to do a score for a big Civil War film. So, I wasn't expecting much of these gentlemens' joint effort for Gods and Generals. Which probably is one of the reasons I love it as much as I do. It took me completely by surprise. One should point out that this above all is Frizzell's score. Edelman has only contributed a small number of cues. And although they are quite good, Frizzell's parts sort of beat the crap out of Edelman's, similar to how Trevor Jones' material for The Last Mohican ran in circles around Edelman's music for the same film.

The score is mostly very somber and restrained, with noble strings and brass. And occasional guest apperances by a medium sized choir makes the music even more elegiac. And dramatic. Because even though Gods and Generals isn't one of those typical war scores with heroic brass fanfares and pounding percussion it's brimful with dramatic music that will sweep you away. As will the wonderful main theme. Very sad and mournful, this is the scores' center piece. It crops up in a large number of tracks, in various disguises and shapes, but is mostly performed by slow strings, like in the absolutely gorgeous "You Must Not Worry For Us", or by brass, in "To the Stone Wall", where a proud French horn takes charge. Or by full orchestra in many other cues. It will knock your socks off.

Frizzel, and Edelman, also makes use of traditional instruments associated with the time of the events, such as the fiddle (performed by Mark O'Connor), tin whistles and uilleann pipes (the two latter instruments performed by Paddy Moloney). I must admit that this feels somewhat like a tired cliché, although a necessary cliché - what would a film about the Civil War be without some fiddle solos? And the sound of a lonely tin whistle is always something worth a big shiny gold star in my book. "The first Crop of Corn" is a perfect example. Damn, I'm getting all teary eyed listening to it... There's also some excellent piano solos heard in a couple of (Edelman) tracks and as we all know - piano solos equals good music (that's a simple equation to remember: piano solos = good). Nuff said.

Although the choir above all is used as a supporting "instrument", humming in sotto voce, it is allowed to really shine in one track, "VMI Will Be Hear From Today". Think Glory and then think "Charging Fort Wagner". Which is a rather good comparison, I must say, since both Glory and Gods and Generals are two rather somber and restrained scores, with one I'm-gonna-sweep-you-off-your-feat-with-this-choir piece each.

So, that's it really. Gods and General's is one of the best scores of 2003 so far and as close to a five star rating that it's actually a little silly that I am not giving it five. But even though it is a damn fine score, it lacks that one tiny special ingredients that would have turned it into a masterpiece. So four stars it is.

I won't mention the two songs included that much. "Going Home", performed by Mary Fahl, is an OK song, as is Bob Dylan's "Cross the Green Mountain". It's Bob, after all. The soundtrack CD also comes with a "limited edition" bonus DVD, which features music videos (the two songs, of course) and some footage from the film. Nice.
Gods and Generals - 07/10 - Revisão de Tom Daish, apresentado em (Inglês)
I think it would be fair to say that Randy Edelman isn't one of the more subtle of composers, even by the standards of modern film music. However, his best scores are usually tuneful and worth a listen; Gettysburg is certainly one of those. My original review made a considerable point about the pro-active, noble heroism of Edelman's main theme, which really did push too hard and compared to genre classics such as Horner's Glory, Edelman's music seems a little simple minded. For whatever reasons, Edelman was unable to score all of the follow up, Gods and Generals and so John Frizzell was brought on board to co-compose and it's his work that takes up the greater proportion of the album. Given his past assignments, Frizzell doesn't seem an obvious choice, but the results are pleasing and somewhat less simplistic than Edelman's original. The album is bookended by songs and opens with Mary Fahl's husky voice performing Going Home, sort of an Enya on steroids ballad, which fits in nicely with the rest of the score, although is credited to Fahl, Glenn Patscha and Byron Isaacs.
Frizzell's music starts with a grandiose treatment of the main theme for full orchestra and large chorus. It is more complex than Edelman's tune for Gettysburg, but it's still very bombastic and also rather unmemorable. It's one of those big, noble themes that sounds to me like Elgar-lite and not, as might be expected, steeped in American music tradition. Only the occasional folksy fiddle - much like Williams' score to The Patriot - gives a feeling for location and period. The more subdued presentations of the theme are more affecting, but too often there is a distinct bombast; strings and ripe horn chords rise majestically on a frequent basis. The results are stirring, but invariably leave the listener feeling a little beaten about the head. Even the James Horner styled Irish pipes of These Brave Irishmen turns from slightly wistful into a full on orchestral track, which just doesn't seem necessary. Horner hasn't been producing many scores of note recently, but was often left missing his more gentle and dramatic touch, especially when the theme swells with full chorus, yet again.

The final few tracks are perhaps the finest, the gorgeous chorale, Let Us Cross Over the River and intimate finale, The Soldier's Return, both being beautiful and filled with a genuine emotion the score so often lacks. However, the album concludes with Bob Dylan's bloated and atrociously performed, Cross the Green Mountain. As a frequent defender of Randy Newman's rough voice, I'm staggered that nobody ever criticises someone like Dylan (or Van Morrison, for that matter), at least Newman's more or less in tune, Dylan sounds almost entirely tuneless much of the time. Gods and Generals isn't quite the great score it wants to be, but as with an increasing number of scores these days, is enjoyable enough and has few dull moments. However, its main theme sums up the entire work, indistinct. Edelman's original might not have been subtle, but it was memorable and had Edelman's musical personality. Gods and Generals ultimately sags under its own earnestness to be dramatic, serious and heroic, but because the core material isn't quite strong enough, doesn't pull it off and the results are often somewhat hollow. The score's closest antecedent is probably Williams' The Patriot and this is less of the same.
Gods and Generals - 09/10 - Revisão de Tom H., apresentado em (Holandês)
Wie fan is van Amerikaanse geschiedenis en een hele hoop patriottisme zal zijn gading zeker vinden in de film “Gods and Generals”, de prequel van de legendarische film “Gettysburg”, waarin het aanslepende conflict tussen de noordelijke Union en de zuidelijke Confederacy wordt aangehaald in de burgeroorlog van 1860. In de drie veldslagen van Manassas, Fredericksburg en Chancellorsville doen de drie hoofdpersonages van de film hun verhaal. De makers van deze film probeerden een zo getrouw mogelijk beeld weer te geven van de geschiedenis en dat is hun ruimschoots gelukt. De 3 en een half uur durende film werd van muziek voorzien van componist John Frizzel (Dante’s Peak, Teaching Mrs. Tingle) en filmveteraan Randy Edelman (“Last of the Mochicans”,”Dragonheart”).

Frizzel maakt gebruik van een groot koor, robuuste kopers en beklijvende heroïsche muziek. Het landelijke Amerikaanse gemeenschap arrangeert hij dan weer voor viool met de ongelofelijk goede virtuoos Mark O’Connor, die het geheel een tamelijk Ierse invloed laat meekrijgen door lange aangehouden noten en trillers te gebruiken. Edelman aan de andere kant maakt gebruik van zijn gebruikelijk muzikaal palet van piano en zachte strijkers. Wat opvalt, is dat de keyboards deze keer ruim achterwege blijven wat we enkel maar kunnen toejuichen. Beide componisten gebruiken elkaars thema’s en geven zo de indruk een homogene score te hebben geschreven, hoewel Frizzel iets meer volwassen uit de hoek komt met zijn bloedmooie arrangementen voor voornamelijk de koperblazers en de violen. Hoogtepunten uit de score zijn enerzijds het pompeuze “God and Generals” en anderzijds “VMI Will Be Heard From Today” waar het koor in volle glorie mag schitteren en een waardige en statige indruk met zich meebrengt. Het ingetogen “Love I Not Honor More” en “Go To Their Graves Like Beds” zijn dan weer schitterende pianostukjes bijgestaan door spaarzame orkestrale begeleiding waardoor een zachte en verdrietige sfeer wordt gecreëerd. Daarnaast zijn er ook de opgewekte stukjes, vaak opgefleurd door O’Connor’s vioolsolo’s, zoals “Lexington is my Home” en “The School of the Soldiers”.

De soundtrack bevat ook twee liedjes. Het eerste nummer “Going Home” is een schitterende ballade die heel mooi de gevoelens omvat met zijn sterke teksten en mooie, ingetogen stem van Mary Fahl. De sterke arrangementen met tragische viool en zachte gitaarspel dragen enkel maar bij tot de innemende melodie die je doet wegsmelten. Symfonische pop op zijn best! Iets minder enthousiast ben ik over het lied van Bob Dylan die ik eerder aan de saaie kant vindt. Fans van Dylan zullen echter deze song op handen dragen, maar anderen zullen het langdradig en eentonig vinden. Ik verkies het eerste nummer boven “’Cross The Green Mountain” die met zijn 8 minuten de langste track van het album is.

Hoe dan ook is deze soundtrack voor “God and Generals” een klein pareltje met schitterende thema’s, innemende en zachte orkestraties van ondermeer Robert Elhai en Jeff Atmajian, toch twee van de meest toonaangevende orchestrators van de voorbije decennia. Een niet te missen cd die zeker in iedere filmmuziekliefhebbers collectie moet thuishoren! Ik ben er allesinds voor gewonnen.
Gods and Generals - 08/10 - Revisão de Peter Van Riet, apresentado em (Holandês)
Bij het beluisteren van deze muziek heb ik een vreemd proces doorstaan… het is zowat de eerste filmmuziek waarvan ik de muziek veel liever apart van de film, dan samen met de film…gewoon omdat ik de film gewoon archislecht vond : )
Archislecht is natuurlijk veel gezegd…maar ‘k vond hem enorm langdradig…nogal over-patriottisch…en…nogal massief (sorry, maar ‘k weet niet hoe ik het anders zou moeten noemen ^^). Vier uur film vond ik persoonlijk al lang, maar hij leek dubbel zo lang te duren… Na een tijd had ik eerlijk gezegd absoluut geen zin meer om het verhaal nog te WILLEN volgen, omdat er gewoon geen enkel element in het verhaal was dat me zou kunnen overhalen om er geboeid door te blijven…

Maar da’s dan zonder de muziek gerekend…Dit is zowat de eerste score van Frizzell die ik heb beluisterd heb, die zich NIET in het horror-genre bevond, en deze stijl bevalt me VEEL meer dan z’n horror-stijl, moet ik eerlijk toegeven. Dit is zo één van de pareltjes die door enorm veel mensen over het hoofd is gezien, (zonder de muziek zou ik nooit de film gezien hebben ^^) omdat (bijna) niemand de film heeft gezien…laat staan er van gehoord heeft…

De openingstrack is een song, wat ik deze keer niet zo erg vind, ze past wel goed bij de film, maar veel meer is er ook niet echt over te vertellen…
Dan de eerste echte muziekscoretrack is een soort “requiem”-versie van het main-title, wat meteen de sfeer weergeeft voor minstens de helft van de rest van de score. Het memorabele thema (zeldzaam tegenwoordig…) bezorgde me echt kippenvel, zeker met het koor wat later erbij komt. Frizzell laat met deze openingstrack duidelijk zien wat hij in zijn mars heeft, en dat is niet weinig…

Sommigen mensen vergelijken zijn stijl op deze score wel eens met James Horner, waar ik me deels ook wel kan vinden. Vooral de lyrische, rustige thematische elementen (oa. Begin van track 3; “You must not worry for us) doen mezelf hard denken aan de stijl van James horner, ook orkestraties doen me aan hem denken. Één minpuntje van deze vergelijking is, dat (da’s mijn mening natuurlijk) de doedelzak absoluut niet passend is in deze score ^^

Echter de fragmentjes die me het meeste konden boeien waren de rustige (dramatische) fragmenten met piano (en koor in “Loved I not honor more”), die pas echt een schitterende sfeer weergeven. En tot één slot nog één favoriete track is de (actie-)track 15 (VMI will be heard from today). Het begint als een opbouwende suspense-track die uitmondt in een schitterende finale met Koor en Volledig orkest, nogal chaotisch, maar het effect en de klank is absoluut subliem.

…meer dan genoeg lovende woorden dus voor dit prachtig schijfje van John Frizzell & Randy Edelman (meer van Frizzell dan van Edelman, deze laatste heeft spijtig genoeg niet echt veel meer bijgedragen dan enkele korte & rustige stukjes, niettemin erg mooi, maar spijtig genoeg niet echt veel…), een ik hoop echt dat we in de toekomst meer van Frizzell zullen horen dan enkel horror-sores…
Gods and Generals - 10/10 - Revisão de Arvid Fossen, apresentado em (Holandês)
Gods And Generals schetst de twee jaren van de Amerikaanse Burger Oorlog van 1861 en 1863, centraal staan de bevelhebbende officieren en hun achtergrond, maar ook over de vrouwen en families die tijdens de oorlog het thuisfront moesten rechthouden, vaak in steden die belegerd werden door de oppositie. De film toont de spirit, moed, maar tegelijk ook angst van al deze mensen in de aanloop naar de climax voor het gevecht van Gettysburg in 1863.
Gods and Generals herenigt regisseur Ron Maxwell met componist Randy Edelman, ze werkten al eerder samen aan de verfilming van Gettysburg naar het boek van Shaara. Gods and Generals is hier een prequel van. Toch is de rol van Randy Edelman eerder beperkt en levert hij slechts enkele tracks en komt zijn thema van Gettysburg ook niet terug in deze film. Het is John Frizzell die het merendeel van de score voor zijn rekening nam. John Frizell kennen we van zijn schitterende muziek voor Alien Resurrection, hierna componeerde hij voor eerder minder opvallende films muziek, waar 13 Ghosts en recent Ghost Ship tot de betere horen. Maar een blockbuster project als dit zal zijn carrière zeker een boost geven. Zeer terecht want Gods And Generals is een sterke score met fantastische rijke en warme orkestraties voor groot orkest en koor. Dromerige, heroïsche en epische thema's zijn troef, met hier en daar Ierse invloeden, door de hele cd heen behoudt de muziek zijn zelfde sfeer en ritme en vloeien de tracks in elkaar over, het lijkt wel een soort hymne of suite. De muziek is aldus gecomponeerd voor groot orkest en koor, maar vaak gecombineerd met solo uitvoeringen, zo zijn er fantastische solo's voor piano, viool, trompet, enz, en zonder uitzondering in telkens zeer goede melodieën. Elk jaar springen er altijd wel enkele enorm lyrische en epische scores uit boven de rest, Gods and Generals is er alvast één van! Tenslotte zijn er nog vrij goede songs van Mary Fahl en Bob Dylan die zeer goed aansluiten bij de sfeer van de score.
Gods and Generals - 09/10 - Revisão de Joris Kessels, apresentado em (Holandês)
Een volle maar uiterst beheerste score. Alleen de ravage in track 15 door het donkere koor springt daarboven uit. Dit is ook de reden dat deze track minder bij mij geliefd is. De score is verder uitermate subliem!

Nog nooit eerder iets van deze componisten gehoord (naast een keer halfslachtig Gettysburg), maar dit is echt prachtig werk. Een groot orkest met een groot koor waarbij vooral de strijkers een prominente rol hebben. Hoewel je in eerste instantie kan opbotsen tegen een te standaard strijkers geluid en setting van de muziek, moet je dit naast je neer leggen en daar juist van genieten. Want dat kan met deze muziek met volle teugen.

Het openings- en eindnummer zijn beide top, niet alleen op zichzelf maar ze sluiten ook zeer goed aan bij de rest van de score. De score bevat meerdere zeer mooie thema’s, waarbij er twee echt uitspringen. Ten eerste het melodramatische thema in de tweede en vierde track. In de tweede track wordt het thema uitgevoerd door een weldadige grote partij strijkers in combinatie met een ietwat donker, zwaartillend koor. In de vierde track wordt het thema ten gehore gebracht door een combinatie van piano en viool. Ten tweede is er het monter thema in de derde track, een ietwat vlottere uitvoering hiervan is in de tiende track te horen. Verder heeft de score hier en daar wat western en heroïsche trekjes.

Een zeer goed afgewerkte, samenhangende score!
Gods and Generals - 10/10 - Revisão de bert w., apresentado em (Holandês)
Ik begin met drie woorden ondergewaardeerd, ondergewaardeerd, ondergewaardeerd!!!
Waarom dit geen nominatie heeft gekregen in het hele oscar gebeuren snap ik echt niet, voor mij is dit 'de' score van 2003.
Het openingsnummer gezongen door mary fahl is prachtig en verdient opzich al een nominatie als beste song, de verdere score is telkens weer opnieuw verfrissend, afwisselend nooit vervelend, neen eerder lekker genieten, vol emoties, een aanrader!! De acht minuten durende eindtrack van bob dylan is een geslaagde afsluiter, geweldige stem en past bij deze score.
Enkel jammer dat deze score van john frizzell en randy elfman beetje in vergeethoek is geraakt! Maar voor mij de number one van 2003!!

Outros lançamentos de Gods and Generals (2003):

Gods and Generals (2003)


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais