Regisseur Rachel Talalay wilde de film Tank Girl graag maken na het lezen van het gelijknamige stripverhaal. De film is daarmee een van de vele stripverfilmingen van de afgelopen 25 jaar. Stripverfilmingen zijn al zou oud als de film zelf, maar pas vanaf de negentiger jaren van de vorige eeuw nam dit sterk toe en vanaf pakweg 2000 is het een niet meer weg te denken bron van filmverhalen.
De film Tank Girl is een komische actiefilm die zich afspeelt in een verwoeste toekomstige 'Mad Max-achtige' wereld die door droogte beheerst wordt, na een komeetinslag. De film is door critici nogal matig ontvangen en was een grote flop.
Het verhaal speelt zich af in Australië (maar is opgenomen in California in de VS), waar het een aantal jaren na de komeetinslag overgebleven water wordt beheerd door het bedrijf W&P, die daarmee de mensen onder de duim houdt. Maar in de Australisch bush is nog een bron, waar zich een gemeenschap omheen gevestigd heeft. W&P opent een aanval op hen en neemt een aantal mensen gevangen, waaronder Rebecca Buck (Lori Petty), terwijl haar vriend wordt gedood. Buck wordt slecht behandeld, maar kan samen met een andere vrouw (Naomi Watts) ontsnappen als vreemde wezens de bewakers van W&P uitschakelen. Buck steelt daarbij een tank en wordt 'Tank Girl', terwijl de andere vrouw een straaljager steelt en 'Jet Girl' wordt...
De score bij de film is gecomponeerd door Graeme Revell, terwijl Courtney Love de songs geselecteerd heeft, die in de film voorkomen. Van een flinke selectie van die songs is een soundtrack-album uitgekomen. De score van Revell is echter niet op album uitgebracht. Via internet is er een bootleg beschikbaar met daarop het geluidsspoor van de film (de eigenlijke soundtrack dus...), zonder de songs, maar met veel toegevoegde geluiden uit de film.
De muziek van Revell is vooral spannend. Hij maakt veel gebruik van percussie en donkere strijkers die lang aangehouden worden in veel tracks. Dat geeft een zekere spanning en dramatiek aan de muziek, maar melodieën zijn dan nauwelijks aanwezig, waardoor die muziek niet echt aanspreekt.
Een andere stijl die Revell al vaker ook in andere scores toegepast heeft, is die van de snerpende gitaren en stevige drumpercussie. Een aantal tracks hebben deze muziek en het hard-rock-achtige karakter spreekt niet aan, ook nu weer vooral omdat er nauwelijks melodie aanwezig is.
Een groot deel van de muziek is vooral orkestraal van toon. Soms is die orkestrale muziek opgewekt en positief, maar meestal is die muziek spannend en nauwelijks melodieus. Daardoor spreekt ook deze muziek nauwelijks aan.
Deze bootleg-score is in feite het geluidsspoor van de film. De muziek wordt daardoor overheerst door de geluiden uit de film, die de muziek van Revell vaak overstemmen. Die geluiden bestaan dan uit allerhande effectgeluiden, stemmen, mitrailleurgeratel, schoten, geroep, elektronisch vervormde klanken en alles wat verder aan geluid is toegevoegd. Dit zorgt er enerzijds voor dat je een aardig idee krijgt hoeveel geluiden er kunstmatig worden toegevoegd aan de filmbeelden - en dat is veel! - maar anderzijds spreken deze geluiden muzikaal gezien niet aan en levert dit geen aangename muzikale ervaring op.
Kortom, deze score, dit geluidsspoor is niet echt aangenaam beluisterbaar. Dat komt vooral door de overdadig aanwezige geluidseffecten die aan de film zijn toegevoegd, maar ook de score van Graeme Revell spreekt niet aan. Zijn muziek is nauwelijks melodieus en vooral bedoeld om de spanning te versterken. De stoerheid en heldhaftigheid van de filmpersonages wordt daarnaast niet versterkt met fraaie orkestrale muziek, maar vooral met hard-rock-achtig gitaarwerk, compleet met drumpercussie. Maar het zijn toch vooral de geluidseffecten die de waardering onderuit halen en het geheel krijgt dan ook een waardering van 41 uit 100 punten, waarbij de eigenlijke scoremuziek van Revell nog 10 punten extra zou krijgen.