Fly Away Home


Filme | Ano: 1996 | Lançamento do filme: 1996 | Formato: CD
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear   Duração
1.First Flight3:16
2.Amy's Remembrance2:13
3.Sixteen Eggs3:45
4.If at First You Don't Succeed3:37
5.Theme from Fly Away Home4:00
6.Igor's Big Adventure5:47
7.The Great Escape6:39
8.Halls of Glass / Tom's Crash2:48
9.Homecoming / End Credits3:47
 
Selected bonus themes
10.Nell4:39
11.The Moderns3:37
12.Made in America2:57
13.Cool World13:15
14.Timecop1:49
15.Miami Rhapsody1:23
16.Chicago Hope1:38
17.The Net12:34
 77:43
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Fly Away Home - 07/10 - Revisão de Lammert de Wit, apresentado em (Holandês)
De Amerikaanse familiefilm Fly Away Home vertelt het ongelooflijke grotendeels waargebeurde verhaal van Bill Lishman. De film is geregisseerd door Carroll Ballard (The Black Stallion, Wind), die vooral films regisseert die een sterke band met de natuur hebben. De film is door critici erg positief ontvangen en deed het ook in de bioscopen voor een familiefilm erg goed.
Het verhaal draait om de dertienjarige Amy (Anna Paquin), die naar haar vader in Canada verhuist wanneer haar moeder komt te overlijden. Vader Thomas (Jeff Daniels) is een kunstenaar, die samenwoont met z'n vriendin Susan (Dana Delany). Wanneer Amy op een bouwplaats een nest ganzeneieren vindt, neemt ze die mee naar huis, waar ze de eieren in een kast verstopt om uit te broeden. Ze mag de jonge gansjes houden wanneer de eieren zijn uitgekomen, maar opvoeden van die jonge dieren is toch een vak apart. Thomas vraag hulp aan de jachtopziener, die vertelt dat de jonge ganzen Amy nu zien als hun moeder, die hen alles moet gaan leren. Ook dat ze gekortwiekt moeten worden zodra ze beginnen te vliegen, wat Amy absoluut niet wil. Maar dan moet Amy hen ook leren hoe ze voor de winter weg moeten trekken. Om hen te leren vliegen besluit Thomas om daar een Ultra-light vliegtuigje voor te gebruiken. Maar de ganzen wensen alleen Amy te volgen, dus moet zij leren vliegen...

De score bij de film is van Mark Isham, en regisseur Ballard kende Isham al sinds zijn film Never Cry Wolf uit 1983, waarvoor hij een zwaar elektronische score heeft gecomponeerd. Maar de familiefilm Fly Away Home vergde toch een wat andere aanpak. Omdat Ballard en Isham elkaar al kenden was Isham al heel vroeg bij de film betrokken en kon hij al met muzikale expirimenten aan de slag. In zijn zoektocht naar de juiste 'sound' voor de begeleiding van het verhaal is hij toch afgestapt van de elektronische variant en wilde hij een volledig orkestrale versie van de score, om de emotionele kant van de film goed te kunnen verklanken.

Er moest ook een filmsong komen, waarbij gekozen is voor de oude Engelse traditional 'Fare Thee Well', uit de achttiende eeuw. De song kreeg hierbij de titel '10.000 Miles' en is op verzoek van Isham gezongen door Mary Chapin Carpenter. De song komt op deze expanded versie van de score echter niet voor. Wel laat de zangeres haar stem ook in een paar andere tracks van de score horen. De melodie van de song is door Isham in een paar tracks verwerkt, zodat de song fraai passend is gemaakt bij de score.

De film vertelt een prachtig warm verhaal, waarbij de natuur en de menselijke emotie hand in hand gaan en Isham heeft daar op een heel aardige manier zijn draai aan gegeven. De warmte in de film vloeit gedeeltelijk door in de muziek, die regelmatig hartverwarmend overkomt. Met natuurlijke klanken die vaak in een Americana stijl te horen zijn versterkt Isham de beelden van de natuur en de ganzen die de hoofdrol spelen. Het drama in de film wordt versterkt door wat meer spannende en licht tragische klinkende muziek. En om het avontuur en de vrijheid in muziek uit te drukken is er de nodige orkestrale muziek aanwezig in een regelmatig fraaie en melodieuze setting.

De verschillende aspecten van de film heeft Isham omgezet in een aantal verschillende melodieuze thema's, met steeds verschillende, maar aanverwante melodieën, die qua stijl bij elkaar in de buurt liggen.
De score opent met het hoofdthema, wat een heel aardige en enigszins afwijkende melodie is, die nog een paar keer terugkomt gedurende de score. Het is een fraai thema, dat hier toch wel bijzonder mooi gearrangeerd is. Dan is er het herinneringsthema, die een melodie met een wat meer emotionele lading heeft, die nog weer versterkt wordt door Mary Chapin Carpenter's stem. De muziek is dan nogal melancholiek gekleurd. 'Amy's Remembrance' is de eerste track waarin dit thema naar voren komt en waarin op dit album Mary Chapin Carpenter's stem te horen is, vooral in het eerste gedeelte van de track. Ook in 'Sixteen Eggs' wordt haar stem weer als instrument gebruikt en dat maakt de muziek duidelijk fraaier, hoewel de melodie van deze track duidelijk minder mooi en zelfs wat lijzig is. Dat geldt ook voor de daarop volgende track, die echter wel in een soort komisch arrangement gegoten is, om goed bij de ganzen te passen die uiteraard juist niet doen wat de hoofdpersonages willen.
In de vijfde track komt het fraaie hoofdthema weer terug in een vlottere en avontuurlijker setting, met violen, hout- en koperblazers. Vooral in de tweede helft van de track komt het thema duidelijk voor het voetlicht in een fraai orkestraal arrangement, terwijl de track toch ook duidelijk mindere gedeelten bevat.
De langste track van de score is 'The Great Escape'. Dit is een track met een duidelijk meer avontuurlijke toonsetting, maar de melodie is helaas niet erg meeslepend. Vanaf het moment dat de muziek spannender wordt neemt dat ook nog verder af. Wel hoor je steeds stukjes van het hoofdthema voorbij komen, maar het is toch niet erg pakkend. Dat geldt ook voor 'Halls of Glass', het eerste deel van een dubbelcue. Pas vanaf het tweede deel komt het mooie hoofdthema weer terug, maar al snel neemt de muziek weer spannende vormen aan en is het thema weer naar de achtergrond verdwenen.
De track 'Homecoming - End Credits' is wel aardig, maar heeft een veel te hoog deuntjesgehalte, die tot het einde van de track duurt, zonder dat het fraaie thema terugkomt. Een wat spijtige afsluiter van het score-gedeelte van dit album.

Kortom, met Fly Away Home heeft Mark Isham een ingetogen en orkestrale score gecomponeerd met een fraai thema, maar die verder toch wat tegenvalt. Een deel van de score is vrij saai, een ander deel is spannend en minder melodieus en de afsluitende track heeft een hoog deuntjesgehalte. De score staat bij veel recensenten behoorlijk hoog aangeschreven, maar hij is mij nogal tegengevallen. De waardering komt dan ook niet hoger dan 69 uit 100 punten.

Op het album staan behalve de score nog een aantal thematracks van andere scores van Mark Isham. Dit zijn allemaal overwegend heel aardige tracks, met relatief fraaie thema's, die prima beluisterbaar zijn. Ik loop ze even kort bijlangs.

'Nell'. Hier brengt Isham een fraai thema, die behoorlijk in lijn ligt met het hoofdthema van Fly Away Home. Het Americana-gehalte is ook hier hoog, met strijkers, banjo en houtblazers, die er een lichte country sfeer aan geven. Het laatste derde deel is veel ingetogener en ook erg fraai.
'The Moderns'. Een mooi melodieus thema, gespeeld op altviool, samen met een marimba en percussie. Een erg fraaie track.
'Made in America'. Het thema zeurt een beetje in deze overwegend jazzy gecomponeerde score, met een belangrijke rol voor koperblazer, keyboardspeler en percussionist.
'Cool World'. Dit is de langste track van het album, waarmee een redelijk deel van de score te horen is in een suite van een aantal cues. De muziek heeft deels een wat donker en industrieel karakter, met vreemde effecten daar tussendoor (zoals een mekkerend schaap of een kreunende vrouw). Het grootste deel van deze suite heeft een wat meer jazzy karakter, terwijl de suite afsluit met een stevige bigband cue.
'Timecop'. Ook hier een thematrack met een wat slepend jazzy karakter, maar de melodie is best wel aansprekend en harmonieus gearrangeerd, op een orkestrale manier. Een fraaie track.
'Miami Rhapsody'. De titel zegt het al, de rhapsody is stevig ingebed in een jazzy en bigband-achtige stijl, met een hoog vijftiger jaren karakter, hoewel de muziek toch modern klinkt.
'Chicago Hope'. Een erg fraai thema, die op gitaar gespeeld wordt, met daar doorheen de kopergeblazen melodie. De tweede helft van de track is steviger, vooral vanwege de elektrische gitaar in een bijna rock-achtig arrangement.
'The Net'. Deze thriller heeft een spannende thematrack meegekregen. Dat gaat vaak ten koste van de melodie en dat is ook hier zo, al is de muziek nog best wel melodieus. De percussie neemt een flink deel van de spanning voor z'n rekening. Vanaf drie minuten komt de keyboard erbij en spreekt de muziek meer aan. Het gebruik van vrouwenstemmen helpt ook nog mee om de muziek toch naar een aangenaam niveau te tillen. Toch wordt de muziek naderhand veel saaier en wordt het meer sfeertekenend. Het laatste deel van de track krijgt dan toch nog weer een boost in de goede richting, al blijft het met de melodie toch wat behelpen.

Kortom, met de acht bonus-thema-tracks van andere scores van Mark Isham is de genietbaarheid zeer wisselend, een beetje afhankelijk van je smaak. Wellicht dat ik van een paar van bovenstaande titels nog eens een aparte recensie schrijf.
De gezamenlijke waardering voor deze thematracks als tweede muziekblok op dit album is 71 uit 100 punten.

Het album als geheel komt daarmee op een ronde 70 uit 100 punten.


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais