“Fitzwilly” / The Long Goodbye

De scores voor de films Fitzwilly en The Long Goodbye zijn beide samengeperst op 1 album. Maar ze passen niet bij elkaar, want beide scores zijn heel verschillend. De enige overeenkomst is dat beide gemaakt zijn door John Williams, en dat ze beide een jazzy karakter hebben. Fitzwilly is een film uit 1967 en The Long Goodbye uit 1973. Het zijn dus twee oudjes, en dat merk je direkt door de manier waarop de instrumenten gebruikt worden en de klank die niet fris overkomt, niet fonkelt.

Fitzwilly is een score met veel BigBand en jazzy invloeden en met tracks met de typerende comedy-stijl. De jazzy invloeden overheersen de score niet, maar zijn wel nadrukkelijk aanwezig. Het thema van de score is wel aardig, maar spreekt mij door de instrumentatie niet zo aan. Het strijkersensemble brengt veel tracks op een rustige manier, soms te rustig. De mooiste track is nog wel The Gimbel's Robbery: een vlot gespeelde melodie door vooral blazers met blazers en strijkers als underscore en met vaak mars-achtige muziek.
Vervolgens wordt de song Make Me Rainbows gebracht door een klein koor op een Ray Conniff-achtige manier, wat wel een mooi slepende track is.
Juliet's Discovery is de minste van de tracks en erg minimalistisch opgebouwd.

Fitzwilly is al met al een score die mij niet aanspreekt, met wel een paar wat mooiere tracks, maar met teveel tracks met jazzy en bigband invloeden en soms erg minimalistisch.

The Long Goodbye is een heel andere score. Dit is een echte Jazz-score (met een hoofdletter) en ook uitgevoerd door jazz musici. Ook een paar songs houden die jazz-stijl vast, die dan ook erg slepend worden gezongen. Spreekt mij absoluut niet aan.
De Trumpet Version is nog de minst jazzy versie en daarmee direkt verreweg de mooiste. Maar ook Mario In Mexico is een mooi nummer met vooral een spaanse gitaar in de lead, ondersteund door mooie gedempte trompetten. Beide laatste tracks hebben vooral een latin-stijl met beperkte jazzy invloeden, die hier niet storend zijn.

Kortom, twee heel verschillende scores, met op beide scores een paar mooie tracks. De rest is niet mijn smaak. Maar als je van jazz houdt, zul je het zeker kunnen waarderen.